Tja, het is herfstvakantie, dus we zijn er even een paar daagjes op uit getrokken. Ditmaal naar onze Zuiderburen. Het middeleeuwse stadje Gent was ons doel. Toen we aankwamen regende het en zijn we wat wezen winkelen. De volgende dag was het echte schitterend weer en hebben we nog een mooi boottochtje gemaakt en lekker op een terrasje zitten lezen. In de avonduren nog een aantal films gezien. Anklaget (accused) was de mooiste van het stel. Beklemmende film.
Gisteravond naar de film geweest. Nieuwe film over zichzelf opblazende arabieren in Israel. Film geeft helder beeld van de situatie in de bezette gebieden en de motivatie van de betreffende personen. Zet mensen gevangen en ontneem elk zelfrespect, dan krijg je vanzelf dit soort extreme uitwassen, lijkt de boodschap te zijn. Verhaal wordt niet helemaal geromantiseerd, geeft voldoende aanknopingspunten voor meningsvorming over dit onderwerp. Blijft lastig om dit soort zaken zo compleet mogelijk in beeld te brengen. Goed poging. Een aanrader!
’s middags ook nog langs het FOAM museum geweest voor een tentoonstelling van de fotograaf Annie Leibovitz. Een aantal schitterende portretten van Amerikaanse muzikanten.
Ter gelegenheid van de publicatie van mijn scriptie ben ik maandag geinterviewd voor het wekelijkse nieuws van de gemeente Almere (volg link). Ben benieuwd of er vanuit het ambtenarencorps gereageerd wordt op dit artikel. Wordt vervolgd…
Gisteravond de Golden Earring bezocht. Helaas een van de meest treurige concertervaringen uit mijn concertleven. Het voorprogramma was hard en slecht en duurde bovendien 1 uur. Tevens was dit voorprogramma nergens aangekondigd. De directie van de music hall had bovendien besloten dat het publiek bevroren moest worden en gedurende een groot gedeelte van de avond was het berekoud. Ik heb er een stijve nek van overgehouden. Het optreden van onze Haagse vrienden was ook niet echt super. Nieuwe nummers van de laatste twee cd’s komen niet echt over en de hits werden een beetje plichtmatig uitgevoerd. Alleen het nummer run angel run zorgde voor enige inspiratie. Ik ben bang dat dit mijn laatste Earring concert was.
Afgelopen zondag in de rode hoed geluisterd naar een debat over de kenniseconomie en de positie van de Nederlandse leraar. Een beetje verwarrend, want de Nederlandse leraar bestaat niet. Ook het Nederlandse onderwijs bestaat niet. Basis onderwijs en Universitair onderwijs liggen mijlen uit elkaar. Het zogenaamde nieuwe leren is geintroduceerd in het Voortgezet onderwijs. Dit heeft weer te maken met het bevorderen van de zelfstandigheid van de leerling en een nieuwe rol van de leraar. In het HBO wordt deze manier van leren op een succesvolle manier neergezet, in ieder geval in het kader van competentiegericht leren, zoals we dat op de Hogeschool van Amsterdam te Almere realiseren. Het niveau van het onderwijs ligt daar naar mijn mening op een hoog peil. Het debat eindigde met een pleidooi voor de manager van de grote scholengemeenschappen zoals die door heel Nederland gevormd zijn. Dat hij/zij in staat zou zijn om in deze enclaves kleinere eenheden te realiseren waarin groepen docenten in staat zijn om met plezier hun leerlingen te bedienen. In Almere staat zo’n enclave. zo’n 700 studenten en 35 personeelsleden. Het is er goed toeven.
Deze week mocht ik het lijfblad van de Hogeschool van Amsterdam weer eens op mijn gemak doornemen. In het midden van het blad stond een groot artikel over Almere, de stad waar nooit wat gebeurd. Een inkoppertje voor de redactie, want als je Almere met Amsterdam vergelijkt op het gebied van uitgaan en cultuur, dan verliest Almere het natuurlijk met een straatlengte. Als docent op het Almeerse Instituut voor Information Engineering doet zo’n artikel een beetje pijn, helemaal als je leest welke studenten er geinterviewd zijn. Een student heeft onlangs een afwijzend studieadvies gekregen, omdat hij vrijwel niets heeft uitgevoerd in de afgelopen twee jaar en de andere student volgt helemaal geen studie in Almere. Vervolgens worden er twee hoogwaardigheidsbekleders geinterviewd die eigenlijk ook weinig positiefs te melden hebben.
Ik had zo twee andere studenten uit kunnen kiezen die een positiever verhaal hadden kunnen neer zetten en mijn ervaring gedurende de afgelopen vijf jaar is dat er heel wat gebeurd binnen Almere om de leefbaarheid voor studenten te vergroten, maar goed dat is journalistiek.
Onze voorzitter van het college van bestuur meldt dan ook in zijn openingsrede dat er in Almere naast de tomaat een nieuw gebouw neergezet gaat worden voor het hoger onderwijs in de kleur geel met de naam citroen. Het is natuurlijk geestig bedoeld, maar het klinkt wel erg zuur. Het rode gebouw van de PABO heet overigens in de volksmond “de aardbei”, dus onze voorzitter had zich niet echt goed geinformeerd en de paar PABO studentes die hem probeerden te corrigeren werden de mond gesnoerd.
Wellicht dat onze voorzitter een meer prominente keuze kan maken om een gebouw voor hoger onderwijs neer te zetten in Almere. Zo midden in het stadscentrum met alle voorzieningen bij de hand is wel erg makkelijk. Waarom zetten we geen gebouw neer in het te ontwikkelen gebied Almere Poort? Daar komt een high tech business park en wordt o.a. een groot sportcentrum neergezet. Alle kansen dus voor ondernemende studenten om vanuit niets iets te gaan maken. Nee, wij willen studenten van alle gemakken voorzien en ze lekker pamperen. Waarom niet in een zandvlakte gaan zitten waar alle mogelijkheden nog open staan voor exploratie en studenten vanuit een eigen campus een hele nieuwe realiteit kunnen ontwikkelen? Of om in de tale Kanaans te spreken, waarom niet het hutje Davids herstellen in plaats van een paleis voor Salomo te bouwen?
Als er iets in Almere de laatste jaren succesvol is geweest, dan is het wel het aantal afgestudeerde ondernemers dat vanuit de Hogeschool van Amsterdam is afgeleverd. Jaarlijks studeerden zo’n twinitg jonge ondernemers af in hun eigen bedrijf. Een fenomeen dat zijn landelijkse weerga niet kent. Op de een of andere manier dringt dit niet door naar het hogere Echelon, ondanks het feit dat ondernemerschap op dit moment hot is. Realiseer je wel Hogeschool van Amsterdam, dat je daar in de polder, als onderdeel van de Deltametropool een pareltje hebt liggen wat gekoesterd dient te worden en waar studenten niet voor de gezelligheid heen komen, maar omdat de betrokkenheid bij het bedrijfsleven bij dat instituut zo groot is.
Onze burgemeester Jorritsma weet dit fenomeen op waarde te schatten en heeft vorige week een tiental van die afgestudeerde ondernemers uitgenodigd om mee te dineren, samen met de wethouder van economomische zaken Halbertsma. De jonge ondernemers waren aangenaam verrast door deze uitnodiging. Wellicht had dit ook breed in de Havana uitgemeten kunnen worden.
Onze studenten hebben uitdagingen nodig en geen opgeschudde bedjes. Beste voorzitter van het bestuur, stuur ze die zandbak in, gesteund door een aantal bezielde docenten die bereid zijn zich in te zetten voor de stimulans van het ondernemerschap en het onderwijs.
Meer weten over “Almere entrepreneurial city” bezoek mijn website: www.martinharing.nl
Vanmiddag naar het afscheid van dhr. Jagers geweest. Ik heb ‘m als docent gekend als directeur van de opleiding business studies aan de UvA. De plechtigheid vond plaats aan ’t Spui te Amsterdam en zoals dat bij een universiteit hoort waren daar de mannen in zwarte pakken met een baret op. De afscheidsrede was gericht op de toekomst van de studie bedrijfskunde. Een aantal paradoxen passeerden de revu en zijn betoog eindigde met een citaat van de woorden van Cruijff: "Ik hou van werken zolang het werken is waarvan ik hou".
Een uitermate interessant gastcollege mogen bijwonen van het hoofd dienstverlening van de mobiele diensten van C 2000 in het kader van de collegeserie ICT, mensen en organisatie. Vooral leuk om te zien hoe er uiteindelijk toch een modus is gevonden om zo’n uitermate complex project te managen. Het is altijd leuk als je een spreker uit de praktijk de gelegenheid kunt geven iets over dit soort projecten te vertellen. ALs je spreker zijn verhaal ook nog goed weet te verpakken is dat weer mooi meegenomen.
Voor je het weet is de week voorbij en heb je vergeten je weblog bij te houden. Tja, veel dingen aan ’t hoofd zal ik maar zeggen. Deze week donderdag op de babbelbox van manbijthond geweest. Thema: “waar u schrikt u van?”. Ik schrik er dus van dat de tijd voorbij vliegt, voor je het weet ben je een oude zak. Vrijdag mijn bul uitgereikt gekregen. Ik mag me dus docterandus cq master of science noemen. “savonds dit heuglijke feit uitgebreid gevierd in de studentensoos te Almere. Het was weer een gezellig feestje!
