In navolging van: toen kwam moeder met een mes, las ik dit boek van Nicolien Mizee. Het gaat ook weer over de perikelen van twee volwassen zussen en hun ouders. In dit verhaal komt uiteindelijk de vader te overlijden en raakt de hoofdpersoon verstrikt in een affaire. Tijdens de naweeën van de begrafenis komen er zaken aan het licht die te maken hebben met de herkomst van een vriend van de familie. Het is een onderhoudend boek.
Mijn maatje Alex trad op in het badhuistheater met een cabarateske show. Hij vierde zijn 70e verjaardag en zijn status als pensionado. Hij hielt een sketch over een ontmoeting op straat met een wildvreemde in wie hij een oude schoolvriend meende te herkennen en zong een paar van zijn mooiste liedjes. Zingen is zijn troef. Alex heeft een prachtige stem!
Na de pauze ging hij in op de mogelijkheid die de pensionado heeft om zich in kunst te verdiepen en van Rubens ging hij naar de nudisten camping en liet hij ons voorbeelden zien van de schilderijen die hij gemaakt had van het vrouwelijk geslachtsdeel. Hij pakte zijn gitaar en mondharmonica en zong nog een paar liedjes, waarbij de techniek hem een paar keer in de steek liet en dat maakte de tweede helft een beetje rommelig.
Al met al een mooie avond, waarin Alex zich van een kwetsbare kant liet zien!
Voor de 4e keer dit jaar in Berlijn om de bearpitkaraoke bij te wonen. 10 jaar geleden was ik er voor de eerste keer en zong ik: crazy little thing called love.
Dit weekend zong ik: Wake me up when September ends. Ik had dezelfde bril en jas als tien jaar geleden aan.
De nodige films gezien deze maand. Beetlejuice Beetlejuice en De wilde Noordzee waren absolute hoogtepunten. De drie andere films waren vaag of vielen een beetje tegen.
Boek van Nicolien Mizee gelezen. Mooi verhaal over twee volwassen zussen die het nodige te stellen hebben met hun moeder en zichzelf. Tragi-komisch verhaal over intergenerationeel trauma. Je wordt helemaal meegezogen in het conflict dat zich opspeeld tussen moeder en dochter en waarin eindelijk de dochter voet bij stuk houdt, met desastreuze gevolgen. Een zeer onderhoudend boek, ik ga het vervolg ook lezen.
Ik stond deze week ook in Paradiso te genieten van het optreden van de pretenders onder aanvoering van Chrissie Hynde (73). Ik had ze dit jaar ook al op de zandvlakte van Werchter zien optreden, maar dat was toch wel een heel andere belevenis als hier in onze Nederlandse poptempel. Ze gaven een strakke show en lieten zien dat ze nog steeds hun mannetje staan.
Deze week werden er weer de nodige diploma’s uitgereikt aan de studenten van de afdeling commerciële economie van de hva. Voor mij zat er deze keer wel een heel bijzondere student bij. Ik heb in mijn carrière studenten begeleid bij het starten van hun eigen onderneming en bij het overnemen van het bedrijf van hun ouders, maar nog nooit had ik een student begeleid die het plan van zijn overleden vader ging uitvoeren. Deze student studeerde af met lof. Hij had tijdens zijn studie gemiddeld meer dan een 8 gescoord en zijn afstuderen met een 9 afgerond. Ik gebruikte de woorden van Bram Vermeulen: “Je bent pas dood als je vergeten bent” in mijn speech om de student te bedanken voor zijn speciale prestatie.
Vrijdag in de Ziggodome om de integrale uitvoering van de albums revolver en sergeant Pepper mee te maken. Het klonk allemaal prachtig, maar voelde toch ietwat steriel aan. Je merkt dat je met een coverband te maken hebt en niet the real deal.
Mooie opmerkingen van Arnon.
13 schrijvers over Taylor Swift. Ik raakte dit jaar geïntrigeerd in dit fenomeen, maar kon er niet echt de vinger achter krijgen. De muziek komt niet echt bij me binnen, maar de beelden van haar shows zijn fantastisch. Op Lowlands zag ik het boek liggen en heb het meegenomen om een beeld te krijgen hoe fans aankijken tegen Taylor Swift. Het boek geeft een genuanceerd beeld van wie Taylor Swift is in de ogen van deze 13 schrijvers en maakt het voor mij wel duidelijk waarom ze aan mij voorbij gegaan is. Haast alle schrijvers zijn voor in de 30 en van Taylors leeftijd. Het zijn vrijwel allemaal vrouwen die zich herkennen in de persoonlijk getinte lyrics en de aansluiting op hun leven ervaren. In de periode dat zij naar Taylor Swift luisterden was ik helemaal into U2 en luisterde o.a. naar Coldplay en the National. Wel leuk om te horen dat een van de bandleden van the National een aantal albums van Taylor Swift heeft geproduceerd. Ik ga me met de informatie uit het boek verder verdiepen in haar muziek en wie weet gaat het luikje open.
