Met mijn kleindochter de avondvierdaagse gelopen. Met twee van haar vriendinnen rende ze de hele route met groot gemak. Echt super veel mensen liepen over de Bussummer heide. Niet echt natuurvriendelijk, maar dat kon de pret niet drukken!
Gisteren bij Concerto de heruitgave van het album Switch van Golden Earring gekocht. Dit Album werd 50 jaar geleden uitgegeven en de cd bevat enkele nieuwe uitvoeringen. Ik heb dit album op mijn kinderkamer helemaal grijs gedraaid en kan het bijna volledig meezingen.
In 1975(15 jaar jong) ging ik voor het eerst naar een rockconcert. Dit was het concert van de Golden Earring in Carré. Ik kan me nog herinneren dat het oerend hard was!
Vandaag waren we in het stadsarchief en bekeken de tentoonstelling in het kader van Amsterdam 750. We zagen o.a. het schilderij van de meester van Alkmaar over de 7 deugden. De afbeeldingen gaan over: de hongerigen te eten en de dorstigen te drinken geven, de naakten kleden, de vreemdelingen herbergen, de zieken verzorgen, de gevangenen bezoeken en de doden begraven.
Daarnaast bezochten we de tentoonstelling Ajax 125 op dezelfde plek en namen een mooi boekje mee met 125 spelers van Ajax.
De afgelopen dagen meer dan 80 km gefietst. Naar Loes in Monnickendam en terug en naar Hoorn met de trein en daar op stagebezoek. Fiets op de trein en terug met de wind in de rug naar Amsterdam. Onderweg veel vogels met jongen gezien, ganzen, eenden en zwanen zwommen rond in de polder. Vooral de ganzen hebben 10 tallen jongen uitgebroed. Echt gaaf om te zien! Ook veel boterbloemen langs de kant van de weg.
Een prachtig concert in Carré. Robert Plant en Suzi Dian zongen regelmatig acapella en hadden een geweldige begeleidingsband, die zorgden voor de muzikale omlijsting. Banjo, Cello, gitaar en drums. Suzi Dian bespeelde af en toe de trekharmonica en Robert Plant blies op de mondharmonica. Het was bij tijd en wijle magisch!
Mooie verjaardag van mijn broer. Gezellig bij Homeland in de huiskamer met elkaar wat gedronken en gegeten. Het zou zomaar zijn laatste verjaardag kunnen zijn. Wel een bizar idee, maar de realiteit is soms hard. Voor nu ziet hij er nog prima uit, maar als hij 500 meter gelopen heeft moet hij helemaal op adem komen. Ik hoop dat we in de zomer nog wat leuke dingen kunnen gaan doen. Maar deze verjaardag neemt niemand ons af!
Afgereisd naar Zeeland, een goede vriendin van ons opende een café aldaar in de jachthaven: het zeevarken.
Het was een lange reis, maar erg leuk om te zien waar ze een nieuw avontuur begint! Ik kan het erg waarderen als mensen weer een nieuwe uitdaging aangaan. Om haar werk nog beter uit te voeren is ze een crowdfunding campagne gestart, wellicht vind je het leuk haar te steunen.
Bono schreef een boek met deze titel en hing het boek op aan 40 van zijn songs. Het is een behoorlijke pil en hij wijdt erg uit over zijn bijdrage aan goede doelen. Vooral het continent Afrika heeft zijn bijzondere interesse en dan vooral ook het bestrijden van AIDS op dit continent. Allerlei Amerikaanse presidenten passeren de revue en het wordt in de loop van het boek wel duidelijk dat zijn missie niet altijd even goed valt bij zijn mede bandleden. Hij geeft toe aan het Messias syndroom te lijden. Zijn relatie met zijn vrouw Ali wordt ook breed uitgemeten en het is wel duidelijk dat zij sterk met elkaar verbonden zijn. Verder maken we kennis met Mandela, Gorbatsjov, Johny Cash en een handvol andere celebrities.
Bono blijkt sterk geworteld te zijn in het christelijk geloof en dat sijpelt duidelijk door in de songs die hij in zijn carrière geschreven heeft. Het eerste concert van U2 dat ik meemaakte was in 1997 in de kuip ter gelegenheid van POP. Ik was erg onder de indruk van deze plaat. Daarna heb ik vrijwel alle concerten van U2 bijgewoond in Nederland en heb ik ze een keer samen met Jonathan op zien treden in Wembley.
Al met al was het een langdradig boek. Wel weer een beter beeld van Bono gekregen.
Deze maand weer 5 films gezien, gisteren samen met Sander naar Vingt dieux geweest. Een feel good movie over een jongen die zijn vader verliest en dan ineens voor zijn kleine zusje moet zorgen en brood op de plank moet zien te versieren. Aandoenlijk verhaal!
De Salt Path was ook de moeite waard. Vorig jaar las ik het boek en was diep onder de indruk. De verfilming doet echt recht aan het boek en de acteurs passen helemaal in het beeld dat ik van de mensen uit het boek kreeg. Anita en ik hebben ook een klein stukje van het Salt path gelopen en ik meende dit stuk in de film terug te zien.
En fanfare was een film over een dorpsfanfare en de teloorgang van een plaatselijke fabriek. Dit is een beproefde formule voor dit soort films, ik moest denken aan Billy Elliot. De moeite waard in ieder geval!
Le comte de Monte Cristo en becoming Led Zeppelin besprak ik al eerder.
Tommy Wieringa schreef een essay met deze titel en ik las het dit weekend. Hij heeft het vooral over de opwarming van de aarde en de gevolgen hiervan voor de biodiversiteit in Nederland en over de hele wereld. Hij waarschuwt met klem voor de gevaren op de lange termijn en vraagt ons te kijken naar de gevolgen van ons gedrag voor een volgende generatie. Onderwijl geeft hij ook aan dat hij weinig hoop heeft voor een verandering gezien het gedrag dat wij als groep tentoon spreiden. Het opruimen van vuil dat andere mensen op straat laten slingeren zit inmiddels al in zijn systeem en brengt al geen woedende emotie meer omhoog. In zijn essay gaat hij ook in op de manier waarop we elkaar informeren en geeft daarbij o.a. Bas Haring een veeg uit de pan. Al met al een intrigerend document van een van mijn nieuwe helden.
Zelf dook ik vandaag maar weer eens het water in(zonder wetsuit) om een rondje langs de Borneokade te zwemmen. De temperatuur van het water is inmiddels de 14 graden Celsius genaderd en dat maakt het allemaal goed te doen!
