Martin Haring

Deze week mijn moeder aangemeld bij de CIZ (centrum indicatiestelling Zorg) . Ze ziet nog steeds kinderen die er niet zijn. Ze bakt pannenkoeken voor ze , schenkt limonade in en ging begin deze week om 20 uur nog even patat halen.

Tevens valt ze regelmatig om en loopt zo blauwe plekken en schrammen op. Deze week liet ze het gasfornuis ook even aan staan, dus we hebben de gaskraan ook dichtgedraaid.

Gelukkig heeft ze een psychiater die zijn taak zeer serieus neemt en haar al zo’n tien jaar kent. Ook hij was erg geschrokken over haar achteruitgang en heeft wat testjes gedaan en ook bloed laten prikken. Hierbij bleek dat het lithium percentage in haar bloed hoger dan normaal was. Ma had dus haar medicijnen niet goed ingenomen.

Vanochtend was ze weer helder, hoop dat dit aan zal houden, maar ben bang voor de nabije toekomst. Gelukkig zijn we met zijn vijfen en kunnen we de zorg goed verdelen.

6 weken lummelen in het vooruitzicht. Altijd fijn om tot het gilde van de onderwijzers te mogen behoren. Ben van plan veel boeken te gaan lezen, veel naar muziek te luisteren, films te kijken en natuurlijk van de buitenlucht te genieten.

De week eindigde met het beoordelen van een paar scripties en het belonen van twee studenten met een voldoende, zodat ze hun hbo diploma in ontvangst gaan nemen. Voor de een het opstapje naar de universiteit en voor de ander het begin van een carrière in de sales.

Grappig dat je de eerste student kon herkennen aan een doorwrochte scriptie met een goede bronvermelding en de tweede aan een verhaal met gaten die in de mondelinge toelichting met voldoende kennis van zaken dicht gemaakt konden worden.

Op zo’n moment ben ik altijd blij dat ik een collega examinator naast me heb zitten die het hoofd, hart en handen principe goed weet toe te passen en de student in kwestie niet alleen afrekent op zijn/haar schriftelijke vaardigheden. Na zo’n sessie keer ik fluitend huiswaarts.

Vandaag meegedaan met de opnames van de quiz hard spel (uitzending 11 juli 21:20 NPO 1). Met de trein naar Hilversum gegaan en van daaruit naar de opname studio gelopen. Onderweg nog in navolging van Paulien Cornelisse een korte broek bij Bever gekocht.

De cabaretier Richard Groenendijk was de host van de quiz en naast me stond Martine Reesink, schrijver van “welkom in de wereld van een kneus” en met expertise dokter series. Daarnaast waren er nog twee kandidaten met andere expertises, maar daarvoor moet je volgende week de quiz gaan bekijken.

De sfeer tijdens de quiz was erg ontspannen en de dynamiek tussen mij, Richard Groenendijk en de overige kandidaten goed. Ik heb een hele leuke middag gehad en ben benieuwd naar de reacties volgende week op mijn aanwezigheid tijdens de quiz.

Deze periode wordt er van alles afgesloten op de Hogeschool. Ook ik mocht meewerken aan een afsluiting. De hele ochtend hing ik met mijn collega’s achter het scherm en keken we naar presentaties van onze studenten.

Een kookboek voor studenten, een ijsje van echt fruit, waterputten in Afrika, een documentaire over een open mind, Kunst in Corona tijd, bejaarden en sociale media, hou je stad schoon (campagne), … Stuk voor stuk leuke projecten die op afstand aan ons gepresenteerd werden.

Gelukkig konden we aan het eind van de dag bij een Amsterdamse strandtent een groot gedeelte van onze studenten fysiek ontmoeten en complimenteren met hun prestatie. Een hoogtepuntje van deze week!

Deze week 14 gesprekken met studenten gehad over hun stage of afstuderen. Sommige studenten fysiek gezien, de meesten via de camera vanaf hun zolderkamer.

Wel zat ik steeds samen met een collega in een lokaal of hok en ervoer ik weer eens hoe het is om samen een student uit te vragen en zijn/haar werk te beoordelen. Collega’s waar ik niet dagelijks mee samenzit.

Dit leidde door de week weer tot leerzame momenten waarbij dan de een en dan weer de ander feedback gaf op de manier van omgaan met de student. Momenten waarin je zag hoe goed een collega zich had voorbereid of in staat was door te vragen tot de kern. Momenten waarop je al feedback gaf tijdens het onderdeel waarin de student zijn verhaal zou moeten doen en momenten waarop een collega kritisch keek naar de onderzoeksvraag die jij goedgekeurd had.

Ik heb weer genoten van deze momenten waar altijd weer een stukje intervisie in zit en waaruit steeds weer blijkt dat je nooit te oud bent om te leren. Ook momenten waarop je je collega’s van hun beste kant leert kennen. Het was voor mij een verademing!

Gisteren vierde ik mijn 38 jarig huwelijk met Anita. We trakteerden elkaar op een heerlijk etentje bij een chique restaurant bij ons om de hoek.

We konden het restaurant lopend bereiken en onderweg werd onze weg versperd door een kudde Nijlganzen. Moeder Nijlgans had 15 eieren uitgebroed en de familie was nog intact.

Bij het restaurant (het pompstation) aten we heerlijk en telden we onze zegeningen. Op de terugweg passeerden we opnieuw de ganzen familie. We telden nog steeds 15 jonkies. Hoeveel zullen er uitgroeien tot volwassen dieren?

Studenten die afstuderen bij de HvA doen dit de komende weken online. Het is mij en een paar van mijn collega’s niet gelukt om het schip van koers te laten veranderen.

Ik vind het jammer dat er geen opening gemaakt is om examinatoren zelf de gelegenheid te geven hun zaakjes te regelen. Het argument was dat er willekeur in de beoordeling zou kunnen ontstaan en dat studenten die niet fysiek beoordeeld konden worden omdat een collega daar moeite mee heeft een claim naar de hva konden maken dat ze benadeeld zouden worden.

Tevens werd aangegeven dat men in de uitvoerende organisatie al genoeg druk ervaart en dat een koersverandering wellicht tot overspannen personeelsleden zou kunnen leiden.

Studenten in het hbo zijn niet georganiseerd en zullen dus niet, zoals hun collegae in het WO in opstand komen. Dat is jammer want het gaat uiteindelijk om hun eindexamen.

Toch ga ik met frisse moed aan mijn afstudeer sessies beginnen en het voor mijn studenten zo aangenaam mogelijk maken om de eindstreep van hun opleiding te halen. Zoom here I come!

Het einde van het schooljaar nadert, dat betekent dat er allerlei activiteiten georganiseerd worden op verschillende schooltypes. Het eindexamen van de middelbare school hebben we inmiddels achter ons gelaten en de diverse vlaggen met schooltassen hebben de straten versierd. Daar valt van alles over te zeggen, maar dat hebben anderen al voor mij gedaan.

De afgelopen maanden gaf ik 1 dag in de week les in groep 8 als gedeeltelijke vervanging van een juf die met zwangerschapsverlof gegaan was. Daarnaast werkte ik 4 dagen bij de Hogeschool van Amsterdam, o.a. als scriptiebegeleider van 5 studenten Commerciële economie. Beide groepen gaan nu hun eindfase in. De leerlingen van groep 8 bereiden zich voor op de musical, onder begeleiding van hun juf en de studenten bereiden zich voor op hun laatste tentamen op de Hogeschool om vervolgens af te zwaaien met een diploma in de hand. Hierbij mag ik ze begeleiden, dat doe ik graag en met passie.

Ik was al bij alle studenten langs geweest op locatie toen ineens de corona crisis uitbrak en er van alles in de maatschappij veranderde. De plannen van aanpak stonden in de grondverf en de studenten waren van start gegaan. Ineens konden er echter een aantal zaken niet gerealiseerd worden:

Dave kon geen klanten meer interviewen in de winkel (winkel dicht), de respons op zijn enquête was veel lager dan gehoopt, Daan kon veel minder klanten interviewen dan gepland, Bas kon zijn drankje niet uit zetten via de kanalen die hij bedacht had en alle studenten zaten ineens thuis en miste de interactie met de mensen op het bedrijf waar ze onderzoek deden.

Gelukkig konden we in onderling overleg dingen aanpassen en er voor zorgen dat de scriptie toch op niveau aangeleverd kon worden. Ik ben trots op de resultaten die de komende week opgeleverd gaan worden aan de examinatoren.

Vandaag 15 assessments afgenomen waarvan 11 fysiek. Het gaat bijna vies klinken. In café FEST aan de Wibautstraat kwamen HvA studenten langs om een tentamen te doen. Eigenlijk was dat niet de bedoeling want van het management van de HvA kreeg ik te horen dat we tot de zomervakantie op afstand moeten blijven. Een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid kan geen kwaad dacht ik, dus zogezegd, zo gedaan.

Aan het eind van de dag was ik helemaal blij en vol van energie van deze simpele een op een ontmoetingen, zonder handen schudden, maar met koffie en als afsluiting bier. De verhalen van de studenten waren hartverwarmend en maakte mij in ieder geval duidelijk dat we gauw een einde moeten maken aan deze ongewenste situatie waarin contact uit den boze is. Ik snap dat we de klassen nog niet vol kunnen laten lopen, maar stage assessments met 3 personen. Hoe moeilijk kan dat zijn?

Aan het einde van de dag nam ik mijn twitterfeed nog eens door en stuitte op een verhaal van een collega van mij en haar ervaringen met het online lesgeven. Een onderstreping van het feit dat we de digitale zoomruimtes weer moeten verlaten en de kwetsbare docent en student met elkaar moeten gaan verbinden

https://www.nrc.nl/nieuws/2020/06/04/helaas-u-heeft-geen-verbinding-a4001633

Mooi artikel in de Volkskrant van Gidi Heesakkers over het verloren festival seizoen. Mijn herinneringen gaan terug naar 1996 toen ik als 36 jarige voor het eerst naar Lowlands ging. Wat een geweldige ervaring! K’schoice trad acoustisch op in wat toen nog de foxtrot heette en ik was helemaal verkocht.

In 1998 ging ik voor het eerst samen met mijn zoon Jonathan (14 jaar oud) en sindsdien zijn we samen blijven gaan. Elk jaar weer zakten we samen af naar Biddinghuizen om te genieten van de sfeer van het festival en onze vader-zoon band te verstevigen. In 2019 werd dit vastgelegd in een filmpje over onze lowlandsliefde:

Lisa Boerstra (documentaire maakster over Lowlands) wordt in het artikel aangehaald met de volgende quote: ‘Lowlanders zijn als bonobo’s: ze lossen conflicten op met seks in plaats van agressie.’ Dit heb ik tijdens mijn 23 jaar Lowlands nog nooit meegemaakt, wel kan ik zeggen dat ik nog nooit getuige ben geweest van een ruzie of vechtpartij tijdens Lowlands. Wel heb ik de meest uiteenlopende types ontmoet en de nodige jointjes mee mogen roken.

artikel Gidi Heesakkers