Een record maand wat films betreft. Ik zag 11 films. Twee keer gingen we naar Lee: een film over een vrouwelijke oorlogscorrespondent in WOII. Prachtige rol van Kate Winslet. Ook de nieuwe Joker film was een hoogtepunt. Joachim Phoenix is weer briljant. De film over het boek van alle dingen, gebaseerd op het boek van Guus Kuijer was ook een aangename belevenis. Mooie Filmmaand!
Maartje Wortel haar laatste boek deze week uitgelezen. Ik volg haar en haar leeftijdsgenoten Hanna Bervoets en Ninja Weijers op Instagram en blijf zo op de hoogte van hun bewegingen. Het boek gaat over een vrouw die haar erfenis inzet om een camping te kopen. Wat ze niet kan weten is dat deze camping het doelwit zal worden van een terroristische aanslag. Als lezers worden we ingeleid in de wetenswaardigheden van de bewoners, tot het moment suprème. Het boek leest lekker weg en is onderhoudend. Het einde valt je echter wel rauw op je dak.
Dit jaar vier ik mijn 40 jarig jubileum in het onderwijs. In dit essay kijk ik terug op deze periode en probeer ik enige van mijn drijfveren bloot te leggen. In 1978 begon ik aan de christelijke pedagogische academie(PA) in de Dintelstraat te Amsterdam met mijn opleiding tot onderwijzer. In de jaren daarvoor had ik het VWO doorlopen en was ik gecharmeerd geraakt van het vak leraar. In die tijd kwam je nog bij je leraar over de vloer en kreeg je een klein beetje inzicht in zijn privé leven. De docenten van het HLW leefden nog voor hun vak en waren er trots op ons in Latijn, Duits, Geschiedenis en economie te onderwijzen. Het was de tijd van rijtjes stampen en feitjes fabriceren en dat ging mij goed af. Op een of andere manier dacht ik dat het onderwijzen mij wel goed zou afgaan en dat ik een vak als bedrijfsadministratie wel naar een hoger plan kon tillen. Ik koos er dan ook in eerste instantie voor om economie te gaan studeren aan de VU. De onpersoonlijke benadering aldaar stond mij echter tegen en al gauw switchte ik naar de PA. Daar werd ik opgenomen in een klas met leeftijdsgenoten en zette ik de eerste schreden op het gebied van het onderwijs.
In 1981 verliet ik de PA met mijn papiertje en kon ik mijn kennis toetsen aan de praktijk.
In die tijd was er een overschot aan onderwijzers en ik begon mijn carrière dan ook met de nodige inval baantjes in Amsterdam ZO, Zaandam en de binnenstad. In mei 1982 mocht ik klas 6 van de meester de Visser school aan het Columbusplein naar de eindstreep begeleiden. Zij hadden dat jaar al twee leraren weggepest en ik zou de derde worden. Eind juli 1982 was ik een illusie armer en een ervaring rijker. De ervaring die ik daar opdeed wordt het best geïllustreerd in de roman Bint (Bordewijk,1934). In die roman doet de leraar de Bree zijn eerste onderwijs ervaring op en weet op een miraculeuze wijze de klassen, die onder zijn verantwoordelijkheid vallen, te temmen. Alle vallen die de leerlingen voor de Bree opzetten, werden voor mij opgezet. Waar de Bree er in slaagde zijn wil op te leggen aan de groep, faalde ik volledig en verliet gedesillusioneerd de meester de Visser school.
We mochten op 10 oktober getuige zijn van het huwelijk van Sander en Edwina in Weesp. Op onze oude dag komen we vaker op begrafenissen. Dit was dus een mooie uitzondering. De plechtigheid was kort en daarna begaven we ons op een bootje op de Vecht. Hier werd heerlijk gegeten en werden mooie speeches ten gehore gebracht. Het was echt een bijzonder moment, waarop vooral de liefde werd gevierd!
In Paradiso aanwezig geweest bij het optreden van Jacqueline Govaerts en kornuiten, Ik zag ze voor het eerst in 1998 of 1999 in het voorprogramma van Skik, ook in Paradiso en kocht toen een cassettebandje van ze met vier nummers er op. Het was een van de weinige keren dat ik genoot van een voorprogramma. De jaren daarop bleef ik ze volgen en zag ze regelmatig in Paradiso of op Lowlands. Het was leuk om er bij te zijn in Paradiso, maar toen Jacqueline verzoekjes van fans ging spelen en daarbij ellenlange verhalen afstook over moeders en dochters en een kankerpatiënt, zakte mijn broek toch wel even af. Zonde van de tijd, Ik ben voortijdig de zaal verlaten. Wel erg genoten van de oude hits als Stupid en I would stay.
Voor het eerst in mijn leven een luisterboek tot me genomen. 5,5 uur geluisterd naar Bregje Hofstede, die haar boek integraal aan mij voorlas. Wat heeft ze een prettige voorleesstem! Het boek is best wel heftig en begint met een lange bevallingsscene, waarin Bregje ook de nodige kreun geluiden maakt. Verder op in het boek omschrijft ze ook nog enige erotische scenes en gaat daarin zeer detaillistisch en levensecht te werk. Ook hier weer heel prettig dat Bregje het zelf voorleest. Ze neemt ons vervolgens mee in de perikelen van een jong stel met een baby en eindigt haar boek met een beschrijving van een trip die de hoofdpersoon van het boek maakt tijdens een sessie met een sjamaan. Ook hier wordt alles zeer levensecht beschreven en krijg je het gevoel dat je zelf ook helemaal in de trip zit. Al met een al een uiterst aangename ervaring!
Prachtige titel van een mooi boek over Arctische dieren. Frank Westerman stelt elk hoofdstuk een dier centraal en behandelt aan de hand van de reis van Willem Barenstz in de 16e eeuw enige wetenswaardigheden over de ijsbeer, het rendier, de krab, de lemming, de paling, de walrus en de narwal. Hij linkt dit alles aan de dag van vandaag en neemt de lezer mee langs allerlei wetenswaardigheden. Mooi boek!
In navolging van: toen kwam moeder met een mes, las ik dit boek van Nicolien Mizee. Het gaat ook weer over de perikelen van twee volwassen zussen en hun ouders. In dit verhaal komt uiteindelijk de vader te overlijden en raakt de hoofdpersoon verstrikt in een affaire. Tijdens de naweeën van de begrafenis komen er zaken aan het licht die te maken hebben met de herkomst van een vriend van de familie. Het is een onderhoudend boek.
Mijn maatje Alex trad op in het badhuistheater met een cabarateske show. Hij vierde zijn 70e verjaardag en zijn status als pensionado. Hij hielt een sketch over een ontmoeting op straat met een wildvreemde in wie hij een oude schoolvriend meende te herkennen en zong een paar van zijn mooiste liedjes. Zingen is zijn troef. Alex heeft een prachtige stem!
Na de pauze ging hij in op de mogelijkheid die de pensionado heeft om zich in kunst te verdiepen en van Rubens ging hij naar de nudisten camping en liet hij ons voorbeelden zien van de schilderijen die hij gemaakt had van het vrouwelijk geslachtsdeel. Hij pakte zijn gitaar en mondharmonica en zong nog een paar liedjes, waarbij de techniek hem een paar keer in de steek liet en dat maakte de tweede helft een beetje rommelig.
Al met al een mooie avond, waarin Alex zich van een kwetsbare kant liet zien!
Voor de 4e keer dit jaar in Berlijn om de bearpitkaraoke bij te wonen. 10 jaar geleden was ik er voor de eerste keer en zong ik: crazy little thing called love.
Dit weekend zong ik: Wake me up when September ends. Ik had dezelfde bril en jas als tien jaar geleden aan.
