Martin Haring

Vandaag weer een herdenking van deze afschuwelijke periode. Toevallig heb ik deze week het boek van Edith Eva Eger: de keuze (the choice) gelezen. Zij verhaalt over haar verblijf in Auschwitz en hoe zij met haar zus de ellende overleefde. Vervolgens verteld ze over de trauma’s die ze heeft verwerkt en hoe ze haar ervaring aangewend heeft om, na een studie psychologie, mensen te helpen met het verwerken van negatieve ervaringen.

Het is ongelofelijk wat zij heeft meegemaakt en indrukwekkend hoe ze dat wat ze in Auschwitz’ heeft meegemaakt verwerkt heeft. De voorbeelden die in dit boek naar voren komen spreken zeer tot de verbeelding. Echt een aanrader.

Afgelopen week de laatste aflevering van het drieluik over Thomas Cromwell uitgelezen en zo weer een mooi stuk geschiedenis tot me genomen. Een wrede tijd, die middeleeuwen. Het was echt een genot om in het hoofd van Cromwell te verkeren en zijn kijk op de wereld van toen te mogen meemaken.

Inmiddels ook de rivierkreeften zingen uitgelezen. Een roman die je weer naar een heel ander slagveld verplaatst en waar de outcast ditmaal een vrouw is die op jonge leeftijd door haar familie in de steek gelaten wordt en weet te overleven in een moeras in Amerika. Het verhaal is een zogenaamde whodonit en leest als een trein.

Ook deze week genoten van een optreden van Rufus Wainwright in het concertgebouw, waar hij samen met het sinfonieta orkest een ontroerend concert gaf. Een van de hoogtepunten was een vertolking van de kraker van Paul Simon: American tune.

Vandaag was ik in Paradiso waar ik tijdens de korendag genoten heb van diverse koren en met bewondering gekeken heb naar mijn vriend Alex, die elk koor introduceerde en begeleidde met warm commentaar.

Ook deze week nog de documentaire over Sinead O’Connor bekeken (ik las in 2022 haar biografie) en de film: Brookers gezien, over een paar mannen die een baby proberen te verkopen. Een prachtige film over moederliefde en familiebetrekkingen.

Deel 3 van de trilogie van Hilary Mantel wordt momenteel door mij soldaat gemaakt. Deze pil is 1200 pagina’s dik en op het moment van het schrijven van deze column ben ik op de helft. Thomas Cromwell is nog steeds het mannetje en heeft een adellijke titel gekregen. De minderjarige zoon van de koning is overleden en Henry heeft vrede gemaakt met zijn volwassen dochter (uit het huwelijk met Catherina). Cromwell zoekt toenadering tot deze dame en lijkt een kans te maken. In het land breken onlusten uit vanwege de overgang naar het nieuwe geloof. De stad York wordt door opstandige kloosterleden en hun aanhangers ingenomen. Ik ben benieuwd hoe dit zich verder gaat ontwikkelen. Het boek leest in ieder geval als een trein.

In 2022 heb ik weer 40 films gezien (avatar als hoogtepunt) en ben ik naar diverse concerten geweest. In het theater hebben we enkel naar Paulien Cornelisse, Brigitte Kaandorp en Jenny Arean gekeken. Wel twee fantastische voorstellingen. Qua concerten heb ik genoten van Anouk, S10, Queen & Adam Lambert, Rammstein, Goldband, Froukje, Stromae, Eefje de Visser, K’s Choice, de Dijk, the crash test dummies en Loudon Wainwright III. Alle concerten waren stuk voor stuk memorabel.

Ik kijk met grote dankbaarheid terug op het afgelopen jaar, waar ik met volle teugen heb mogen genieten van mijn kinderen en kleinkinderen en waar we ons 40 jarige huwelijksfeest mochten vieren. Ook de karaoke in het Mauerpark, lowlands en ontmoetingen met vrienden uit Ukraine behoorden tot de hoogte punten.