De loop van de hoop

Ter herinnering aan Pepijn, de zoon van Titia (onze dirigente van het hva koor), die op 14 jarige leeftijd in 2021 overleed aan koolmonoxide vergiftiging, werd het pepijnpad officieel geopend door Burgemeester Halsema . Het pepijnpad loopt om het Groene Veld heen, in Amsterdam Noord. Het pad symboliseert de hoop die aan de horizon gloort als je een dierbare verliest. Mensen die willen rouwen kunnen hier het bos inlopen en zich laten inspireren door kunstwerken om om te gaan met hun verdriet.
De vader van Pepijn hield een mooie toespraak waarin hij o.a. refereerde aan de essay van Tommy Wieringa: Oprimisme zonder hoop. Burgemeester Halsema refereerde aan het album van Nick Cave waarin hij rouwt over het verlies van zijn zoon.

Alles van waarde is weerloos

Vanochtend las ik op mijn gemak de Volkskrant. Ik werd bedroefd van de column van Elena uit Ukraine, haar zoon Maks zit al maanden aan het front in Ukraine en het lukt haar niet om contact met hem te krijgen. Verscheurend om dit drama te volgen, ik hoop op betere tijden. Ik werd weer vrolijk van de column van Arnon Grünberg, hij glimlacht voor de vrede. Het artikel over de jongen met een Marokkaanse achtergrond en zijn zorgen voor transgender personen ontroerde mij. De column van Max Pam raakte mij zeer, hier is een wijs man aan het woord. Hij heeft geen oplossing voor handen, maar schetst wel een duidelijk beeld over wat er in/met Israël aan de hand is. Ik prijs me gelukkig omgeven te zijn door deze geluiden en behoud hoop op de zachte krachten in onze samenleving, wellicht tegen beter weten in.

Fotoboek Amsterdam 750 mensen één stad

Klaas Knot kreeg het eerste exemplaar overhandigd van het fotoboek 750 mensen één stad. Bij de DNB stond een serie van de foto’s tentoongesteld en was er een feestelijke ceremonie. In augustus 2023 had ik mezelf laten fotograferen voor dit boek en nu stond ik dan, met 1500 anderen, in dit prachtige fotoboek.

De foto’s in dit boek waren van verschillende groottes en ik stond helaas op een bladzijde met 7 anderen. Mei Lie Vos, Jennifer Delano en Ernst-Jan Pfauth waren wel op een volle pagina geportretteerd. Je kunt niet alles hebben! Het was een mooie presentatie met leuke speeches. Echt leuk om dit boek nu in huis te hebben!

Het konvooi

Tommy Wieringa omschreef zijn ervaringen met het leveren van hulpgoederen aan Ukraine(2022-2024). In dit boek neemt hij ook ervaringen mee uit 2010 en brengt hij ons terug naar het Ottomaanse rijk in de 18e eeuw. Het is een aangrijpend boek met een aantal gruwel verhalen. Tommy is eerlijk over het niet altijd fraaie verleden van dit door verschillende Oost Europese heersers bezette land, maar hij breekt een lans voor de huidige spirit en democratische gezindheid van grote delen van het Ukraiense volk. Je krijgt een goed inzicht in de geschiedenis van Ukraine en het belang van de strijd voor de rest van Europa. Ik maak een diepe buiging voor Tommy Wieringa!

Visser

Het derde boek van Rob van Essen dat ik deze week gelezen heb. Eén goed geschreven verhaal over een leraar die geschorst worden vanwege nazi sympathieën en daardoor in aanraking komt met een groepje neonazi’s. Uit het verhaal blijkt ook dat hij een dochtertje heeft verloren en dit vertroebeld zijn beoordelingsvermogen. Het verhaal boeit tot het einde.

Afgelopen week ook getuige geweest het kampioenschap van de dames van DVVA4 en op de dijk naar Muiden langs een kudde schapen gereden.

Salman Rushdie in de Balie

Gisteravond stond ik oog in oog met een gigantisch beeld van Salman Rushdie. Hij was vanuit New York bij ons in Amsterdam om te praten over zijn nieuwe boek. Yoeri Albrecht had de moeilijke taak om het gesprek te modereren, maar hij deed dit met verve.

Vooraf noemde Asis Aynan Rushdie een patser, ik begreep niet hoe hij daar op kwam. Tussendoor kon ik hem om toelichting vragen, maar ik vond zijn antwoord op mijn vraag niet echt afdoende. Ik zie Rushdie wel als een dandy en een charmeur, maar de omschrijving patser zou ik eerder op de buik van Theo van Gogh plakken.

Rushdie was bijzonder positief over de mensheid, hij maakte duidelijk dat zijn ervaring zowel het duistere in de mens als het licht naar voren bracht. Duisternis door de man met het mes, maar licht door alle omstanders die in actie kwamen, nadat Rushdie was neergestoken en bloedend op de theatervloer lag. Het schrijven van het boek, waarin hij minutieus zijn leed beschrijft, heeft er toe geleid dat hij weer macht heeft over het verhaal en het niet zomaar iets is dat hem toevallig is overkomen.
Het steeds weer opnieuw beleven van de traumatische gebeurtenis heeft hem een zekere mate van controle gegeven en het lijkt hem tot nu toe weinig moeite te kosten om er uitgebreid over te reflecteren.

Tijdens het gesprek staat hij ook stil bij het effect van de fatwa op zijn leven en de overeenkomst tussen zijn leven en dat van o.a. Jezus. Beiden zijn ze vervolgd vanwege godslastering. Rushdie bevind zich dus in goed gezelschap. In zijn boek beschrijft hij ook hoe erg hij het vond dat zijn Ralph Lauren pak in stukken werd geknipt om hem naar het ziekenhuis te vervoeren. Dit maakt hem in mijn ogen een dandy, iemand die uiterlijk vertoon op prijs stelt. Dit bepaalde mij ook bij een tekst uit de bijbel: Jesaja 53:2 “Hij had gestalte nog luister, dat we hem zouden hebben aangezien, nog gedaante, dat wij hem zouden hebben begeerd.” Deze tekst wijst in de richting van de Messias en is een van de teksten die in mijn ziel gebeiteld is. Salman is dus schijnbaar geen Messias materiaal, zoals hij zich echter in de Balie manifesteerde was hij heel kwetsbaar en aanraakbaar.

Het interview en de voorafgaande beschietingen zijn terug te vinden op youtube.

Hoofdstandbankje

Vandaag bij yoga weer op mijn kop gestaan. Voor mij een aanwijzing dat mijn hernia voorbij is. Gisteren ook 1 uur gelopen zonder pijn. Nu verder met het herstel. Zaterdag mijn eerste wedstrijd fluiten bij de dames van DDVA4. De hernia heeft al met al circa 6 weken geduurd.

Deze week ook de laatste assessments van deze periode afgerond, een nieuwe periode begint. De komende weken ga ik weer met circa 20 studenten kennis maken en kom ik bij even zoveel bedrijven over de vloer. Altijd weer een leuke periode. Dit traject strekt zich uit tot de zomer.

Het nieuwe jaar strekt zich langzaam voor me uit met de nodige hoogtepunten, een moeder die 90 wordt, een vrouw die 70 wordt, een zus die 60 wordt, kleinkinderen van 4 en 6, yoga in Limburg, met Michel naar het Mauerpark, 2x Anouk, Lowlands met the kids, weekje Vlieland, nieuwe E-bike, zomaar wat lichtpuntjes in het nieuwe jaar.

Kennismaken via een manshoge avatar

Vandaag met mijn collega’s (Marcel, Latifa en Tekla) van de minor management van creativiteit en innovatie gewerkt aan onze eigen avatars. Volgende week starten we weer met circa 120 studenten die hun eigen avatar mee naar school slepen. De avatars worden gebruikt bij de onderlinge kennismaking.
Op de avatar vind je mijn passie en dromen, mijn gevoelens (wat stimuleert je? Wat houdt je tegen?, de momenten die het meeste impact op mijn leven hebben gehad, doelen in je leven, waar leef je voor?…
We gaan ons a.h.v. onze avatar voorstellen aan de groep en vervolgens delen we de klas op in kleine groepjes en onstaan er hele mooi gesprekken.
Voor mij de laatste minor van mijn carrière.

Graffiti

Tijdens mijn loopjes langs het Amsterdam-Rijn kanaal kom ik altijd langs de brug bij het Flevopark. Onder deze brug wordt er al heel lang graffiti gemaakt. Af en toe leg ik de nieuwe stukken vast. Echt leuk om te zien hoe de figuren van tijd tot tijd veranderen. Waren er tien jaar geleden gesluierde moslima dames te zien, vandaag de dag worden er dames afgebeeld die weinig om het lijf hebben. Was weer heel leuk om even wat plaatjes te knippen.

Nu zijn het er nog 15

Gisteren vierde ik mijn 38 jarig huwelijk met Anita. We trakteerden elkaar op een heerlijk etentje bij een chique restaurant bij ons om de hoek.

We konden het restaurant lopend bereiken en onderweg werd onze weg versperd door een kudde Nijlganzen. Moeder Nijlgans had 15 eieren uitgebroed en de familie was nog intact.

Bij het restaurant (het pompstation) aten we heerlijk en telden we onze zegeningen. Op de terugweg passeerden we opnieuw de ganzen familie. We telden nog steeds 15 jonkies. Hoeveel zullen er uitgroeien tot volwassen dieren?

15 gansjes