Gisteren bij Concerto de heruitgave van het album Switch van Golden Earring gekocht. Dit Album werd 50 jaar geleden uitgegeven en de cd bevat enkele nieuwe uitvoeringen. Ik heb dit album op mijn kinderkamer helemaal grijs gedraaid en kan het bijna volledig meezingen.
In 1975(15 jaar jong) ging ik voor het eerst naar een rockconcert. Dit was het concert van de Golden Earring in Carré. Ik kan me nog herinneren dat het oerend hard was!
Een prachtig concert in Carré. Robert Plant en Suzi Dian zongen regelmatig acapella en hadden een geweldige begeleidingsband, die zorgden voor de muzikale omlijsting. Banjo, Cello, gitaar en drums. Suzi Dian bespeelde af en toe de trekharmonica en Robert Plant blies op de mondharmonica. Het was bij tijd en wijle magisch!
Bono schreef een boek met deze titel en hing het boek op aan 40 van zijn songs. Het is een behoorlijke pil en hij wijdt erg uit over zijn bijdrage aan goede doelen. Vooral het continent Afrika heeft zijn bijzondere interesse en dan vooral ook het bestrijden van AIDS op dit continent. Allerlei Amerikaanse presidenten passeren de revue en het wordt in de loop van het boek wel duidelijk dat zijn missie niet altijd even goed valt bij zijn mede bandleden. Hij geeft toe aan het Messias syndroom te lijden. Zijn relatie met zijn vrouw Ali wordt ook breed uitgemeten en het is wel duidelijk dat zij sterk met elkaar verbonden zijn. Verder maken we kennis met Mandela, Gorbatsjov, Johny Cash en een handvol andere celebrities.
Bono blijkt sterk geworteld te zijn in het christelijk geloof en dat sijpelt duidelijk door in de songs die hij in zijn carrière geschreven heeft. Het eerste concert van U2 dat ik meemaakte was in 1997 in de kuip ter gelegenheid van POP. Ik was erg onder de indruk van deze plaat. Daarna heb ik vrijwel alle concerten van U2 bijgewoond in Nederland en heb ik ze een keer samen met Jonathan op zien treden in Wembley.
Al met al was het een langdradig boek. Wel weer een beter beeld van Bono gekregen.
Vanochtend heerlijk gerend na een goede nacht in mijn eigen bedje. Het regende heel licht en er was weer veel zuurstof in de lucht. Ik geniet altijd erg van mijn rondjes rennen door Amsterdam Oost en het Diemerpark. Anita zegt vaak dat het lijkt alsof ik in een grot gewoond heb in een vorig leven. Ik zit liever buiten, dan binnen.
Als ik zo buiten aan het rennen ben zijn al mijn zintuigen actief, ik ruik de geuren van de vlinderstruik en andere bloemen. Ik voel de wind over mijn huid strijken. Ik zie de ontwikkelingen in de natuur, het groothoefblad dat zich uitstrekt, de bomen die uitspruiten, hondsdraf langs de weg, afhankelijk van de seizoenen merk ik veranderingen op. Ik zeg de konijnen gedag, merk de vogels op en ontmoet regelmatig de buizerd in de Diemerpolder. Ik groet hem met een diepe buiging en groot ontzag. Een keer per jaar vliegt er een ijsvogel langs en ben ik in de 7e hemel.
Als ik dan thuis kom, ben ik helemaal opgeknapt en staat mijn hart open voor de dag die komen gaat. Tijdens het rennen sta ik ook sterk in contact met de aarde. Sinds een aantal jaren heb ik mij een soepele tred aangeleerd en stamp ik niet meer door de straten, maar dans ik als een licht veertje over deze aardkloot.
Vandaag was ik ook bezig de indrukken van de afgelopen week te verwerken en zong ik de liederen: doe alles wat je doet met hart en ziel en someday never comes(stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen)
In 2002 zagen we voor het eerst het ballet van Bejart, op muziek van Queen, nu 23 jaar later waren ze weer in Amsterdam en hebben we opnieuw genoten van hun optreden in Carré. Echt prachtig om deze dansers in actie te bewonderen!
Vandaag ook weer voor het eerst zonder wetsuit in open water (11,5 graden Celsius) gezwommen. Het was wel koud, maar goed te doen.
Prachtige film over de beginjaren van Led Zeppelin. Heel leuk om te zien dat de leden van de band elkaar eind jaren 60 vinden en het heft in handen nemen om platen te gaan maken in eigen beheer en alleen maar LP’s te verkopen en geen singles. De band breekt eerst door in Amerika en krijgt dan pas voet aan de grond in het thuisland, Groot Brittannië. De film geeft een mooi tijdsbeeld en laat een groep jongeren zien die gepassioneerd zijn door muziek. Gaaf!
Deze week werd ik met deze song van Stef Bos geconfronteerd en moest gelijk denken aan een van mijn eerste optredens voor een onderwijspubliek, nml de leerlingen van het Augustinus College in Amsterdam. Ik bleek nog een opname te bezitten van dit gedenkwaardige moment. Enjoy!
Spinvis weer mogen aanschouwen in de kleine komedie. Dit keer samen met Annet Miltenburg. We hadden elkaar alweer een tijdje niet gezien en het was weer goed om met elkaar bij te praten over onze levens. Annet had Spinvis nog nooit gezien of gehoord, maar was wel bekend met Overvecht. Spinvis zong een groot aantal nummer uit zijn bekende repertoire en was weer in goede vorm! Picasso, Tienduizend zwaluwen, Dageraadplein en het voordeel van video waren nummers die hij in verband bracht met de bouw van Overvecht. Het was een speciale avond!
Voor de stichting Vriendenconcerten was ik in de Waalse kerk om een piano recital bij te wonen. Klassiek is niet echt mijn ding, maar aangezien ik me met het bestuur van de stichting ga bemoeien, kan ik niet anders dan mij in deze zaken verdiepen. Ik was al eens eerder in deze kerk geweest voor een Bach concert, maar dat was ergens in 2018. Het is een prettige kerk om in te vertoeven en ik zie erg uit naar de concerten in de komende tijd!
In Carré een prachtig concert meegemaakt. De heren zongen in prachtige harmonieën, acapella, akoestisch, begeleid door trompetten,… Je waande je af en toe in Hemelse sferen. Ik zag ze voor het eerst in 2016 op lowlands en ook datzelfde jaar in Paradiso. De band bestaat nu 10 jaar en is nog lang niet uitgespeeld!