Deze week werd het rechtbank verslag van een zaak tussen de HvA en een collega van mij openbaar gemaakt (zie bijlage). De persoon in kwestie is in maart 2022 op non-actief gesteld en krijgt nu (een jaar later) de kous op zijn kop. Indertijd (2015) is deze persoon door mij aangenomen bij de minor ondernemerschap. Daarvoor werkte hij al als freelancer voor de minor. Tijdens de minor raakten we bevriend en we zien elkaar nog regelmatig. Hij zorgde voor een creatieve impuls bij de minor. Sinds 2016 werk ik niet meer bij de minor, maar voel me wel erg betrokken bij het wel en wee van mijn collega’s.

Het heeft een jaar geduurd om deze zaak te behandelen en in dat jaar had geheimhouding een hoge prioriteit. Op het lekken van informatie stond een hoge boete. Dit maakte het lastig om een oordeel te vellen over de situatie. Door het rechtbank verslag ligt nu ineens alles op tafel en is voor insiders makkelijk te herleiden naar personen die een rol gespeeld hebben in dit proces. Ik vind dit een vreemde gang van zaken, maar het maakt wel het een en ander duidelijk.

De zaak is mede gaan rollen n.a.v. de BOOS gesprekken en het metoo gebeuren. Grensoverschrijdend gedrag staat centraal. Als je het verslag leest zullen er meerdere zaken zijn waar je wellicht je schouders over ophaalt, maar het verhaal over de seksuele relatie met de student spreekt denk ik het meest tot de verbeelding en weegt denk ik het zwaarst in de afwegingen van de rechter en de HvA functionarissen die betrokken waren bij dit proces.

Ik snap heel goed dat onder de in het rechtbank verslag geschilderde omstandigheden de rechter tot de uitspraak gekomen is dat er sprake is van een verstoorde arbeidsrelatie en de betreffende docent de hva moet verlaten. Ik weet hoeveel pijn hem dit gedaan heeft en doet. De rechter geeft in zijn verslag echter aan dat het de docent met betrekking tot de seksuele relatie met de student te verwijten is dat er niet sprake is geweest van een gelijkwaardige relatie en het feit dat hij in de periode van 2017-2022 nooit openheid van zaken hierover heeft gegeven.

Vooral dit laatste is denk ik cruciaal in deze zaak. Ook ik wist niets van dit voorval totdat de docent in 2022 op non-actief werd gesteld. Ik denk dat hij zichzelf had kunnen rehabiliteren als hij openheid van zaken had gegeven in een eerder stadium. Nu moet hij op de blaren zitten. Een harde en dure les.

Deze zaak zet wel weer aan tot denken over de situatie tussen docent en student waar ik bijna dagelijks mee te maken heb. Ik kom graag dichtbij en stel me kwetsbaar op tegen studenten. Ik wil dit in de toekomst ook blijven doen, aangezien ik denk dat het maken van openingen naar elkaar toe het beste help om dingen tot stand te brengen die leiden tot leerzame situaties. Dat een zekere distantie daarbij geen overbodige luxe is blijkt maar weer uit deze zaak. Wat me vooral uit deze zaak bijblijft is dat een misstap gemaakt kan worden, maar dat het verbergen van deze misstap en het verdoezelen van de stand van zaken uiteindelijk kan leiden tot omstandigheden waarbij veel mensen ellende kunnen ondervinden en geraakt worden en uiteindelijk ook veel publieke gelden verloren gaan die voor betere zaken ingezet hadden kunnen worden. Dit te voorkomen lijkt mij altijd de beste remedie.