in de kleine komedie met Erik van Muiswinkel e.a. Ter ere van het werk van drs. P., smakelijk gelachen om de mooie nummers die hij achterliet. Zijn gedichten noemde hij olleke bollekes.
Dikwijls verwijt men mij
‘Moet dat nu echt mijnheer?
Gruwelgedichtjes
Wat ziet u daar in?’
Zij was een snoezige
Iedereenminnende
Sprookjesprinses
Is dat meer naar uw zin?
Drs. P (1919-2015)
uit: Zeslettergrepigheid (2020)
Na het lezen van de biografie van Arjan Ederveen, was ik benieuwd naar de wetenswaardigheden van Tosca Niterink. Ze blijkt de afgelopen jaren de nodige boeken geschreven te hebben. Ik begon met het lezen van het boek over de poncho. Net als de camino en het zoutpad gaat dit boek over wandelen. Tosca en haar vriendin trekken de hele wereld over en wandelen van hot naar her. Onderweg maken ze allerlei avonturen mee. Ik lachte me voortdurend een kriek. De manier waarop ze àlles beschrijft is ontzettend komisch. Het boek eindigt met de ontsnapping uit India. Tosca blijkt haar verhalen in het NRC te publiceren en de autoriteiten zijn niet gecharmeerd van de ongezouten verhalen die ze gepresenteerd krijgen. Echt hilarisch om te lezen!
Inmiddels bestaat dit blog 20 jaar. Op 16 april 2005 ben ik er mee begonnen en tot op heden tik ik mijn wetenswaardigheden in op deze plek. Lang niet elk jaar ben ik even actief geweest, maar de laatste jaren is de frequentie van mijn publicaties weer omhoog gegaan.
Vandaag was ik met Anita en de kleinkinderen in Artis en bezochten we het kindertheater de Toverknol. Tussendoor brachten we nog een bliksembezoek aan Tamar en zo hadden we een goed gevulde dag. Het openbaar vervoer hielp ons om van A naar B te komen en ons goed humeur deed de rest.
Bij de toverknol werd er een mooi verhaal opgehangen over de rups, de cocon en de vlinder. De dames die op het toneel stonden deden het heel leuk en betrokken met dansjes en vraaggesprekken de kinderen bij de voorstelling. Ze genoten allebei met volle teugen!
Zag vandaag mijn eerste dagpauwoog van dit jaar. Deze was niet voor de poes, of wel?
In het Bijlmerparktheater gingen we kijken naar de voorstelling van de veenfabriek. Het was een absurdistische voorstelling in een landschap vol transistorradio’s en met veel gekke geluiden en woorden. Erasmus nam in zijn lof der Zotheid zijn broodheren op de korrel. In deze voorstelling kwam de speech van Rutten langs, die hij onlangs afstak als voorzitter van de NAVO. Via de transistors kwam deze speech ons tegemoet. De dames uit het gezelschap namen ons verder mee in hun twijfels over het bestaan en hoe nuttig onze bijdrage aan het leven is. Als met al een ontregelende en leuke voorstelling. Het bijmerparktheater in het donker is echter niet echt de place to be in de winter.
Mijn maatje Alex trad op in het badhuistheater met een cabarateske show. Hij vierde zijn 70e verjaardag en zijn status als pensionado. Hij hielt een sketch over een ontmoeting op straat met een wildvreemde in wie hij een oude schoolvriend meende te herkennen en zong een paar van zijn mooiste liedjes. Zingen is zijn troef. Alex heeft een prachtige stem!
Na de pauze ging hij in op de mogelijkheid die de pensionado heeft om zich in kunst te verdiepen en van Rubens ging hij naar de nudisten camping en liet hij ons voorbeelden zien van de schilderijen die hij gemaakt had van het vrouwelijk geslachtsdeel. Hij pakte zijn gitaar en mondharmonica en zong nog een paar liedjes, waarbij de techniek hem een paar keer in de steek liet en dat maakte de tweede helft een beetje rommelig.
Al met al een mooie avond, waarin Alex zich van een kwetsbare kant liet zien!
Mooie opmerkingen van Arnon.
Mijn broer wordt 60 in januari en ter gelegenheid van dit heugelijk feit ging ik terug in de tijd en belandde in 1975. We zaten samen op het Hervormd Lyceum West (HLW), ik in klas 5 van het Atheneum en hij in klas 4. De juf Frans kreeg het op haar heupen een toneelstuk te behandelen en uit te voeren. Dat werd het dievenbal (le bal des voleurs) van Jean D’Anoulh.
We hadden een paar pittige rollen en konden goed aan de bak. We hebben het toneelstuk 2x opgevoerd voor publiek in de aula van het HLW en het was een groot succes. We speelden de rol van de dieven en verkleedden ons tussendoor ook nog als vrouw. Het jaar daarop deden we weer mee met dit experiment en voerden de rinoceros van Ionesco uit. Hiervan kan ik me echter niets meer herinneren.
Jan Veldman en kompanen zette de houtzaagmolen wederom op zijn kop met een nieuwe versie van de Vorlesebuhne.
Elke keer maak ik weer met veel plezier de tocht naar de houtzaagmolen in Utrecht. Steeds wordt ik weer verrast door mooie verhalen en liederen.
Op youtube groeit inmiddels mijn video materiaal van deze bijzondere avonden: http://www.youtube.com/playlist?list=PL5F64A975CC4CCCC8
Afgelopen jaar ben ik verschillende keren naar de Vorlesebuhne geweest.
Jan Veldman is een van de initiatiefnemers van deze avonden met korte verhalen.
Tijdens de laatste Voorlesebuhnes heb ik een paar opnames gemaakt en die heb ik gisteren avond gecompileerd m.b.v. youtube.
Zie Hieronder het resultaat: