Bono schreef een boek met deze titel en hing het boek op aan 40 van zijn songs. Het is een behoorlijke pil en hij wijdt erg uit over zijn bijdrage aan goede doelen. Vooral het continent Afrika heeft zijn bijzondere interesse en dan vooral ook het bestrijden van AIDS op dit continent. Allerlei Amerikaanse presidenten passeren de revue en het wordt in de loop van het boek wel duidelijk dat zijn missie niet altijd even goed valt bij zijn mede bandleden. Hij geeft toe aan het Messias syndroom te lijden. Zijn relatie met zijn vrouw Ali wordt ook breed uitgemeten en het is wel duidelijk dat zij sterk met elkaar verbonden zijn. Verder maken we kennis met Mandela, Gorbatsjov, Johny Cash en een handvol andere celebrities.
Bono blijkt sterk geworteld te zijn in het christelijk geloof en dat sijpelt duidelijk door in de songs die hij in zijn carrière geschreven heeft. Het eerste concert van U2 dat ik meemaakte was in 1997 in de kuip ter gelegenheid van POP. Ik was erg onder de indruk van deze plaat. Daarna heb ik vrijwel alle concerten van U2 bijgewoond in Nederland en heb ik ze een keer samen met Jonathan op zien treden in Wembley.
Al met al was het een langdradig boek. Wel weer een beter beeld van Bono gekregen.
