Tommy Wieringa schreef een essay met deze titel en ik las het dit weekend. Hij heeft het vooral over de opwarming van de aarde en de gevolgen hiervan voor de biodiversiteit in Nederland en over de hele wereld. Hij waarschuwt met klem voor de gevaren op de lange termijn en vraagt ons te kijken naar de gevolgen van ons gedrag voor een volgende generatie. Onderwijl geeft hij ook aan dat hij weinig hoop heeft voor een verandering gezien het gedrag dat wij als groep tentoon spreiden. Het opruimen van vuil dat andere mensen op straat laten slingeren zit inmiddels al in zijn systeem en brengt al geen woedende emotie meer omhoog. In zijn essay gaat hij ook in op de manier waarop we elkaar informeren en geeft daarbij o.a. Bas Haring een veeg uit de pan. Al met al een intrigerend document van een van mijn nieuwe helden.

Zelf dook ik vandaag maar weer eens het water in(zonder wetsuit) om een rondje langs de Borneokade te zwemmen. De temperatuur van het water is inmiddels de 14 graden Celsius genaderd en dat maakt het allemaal goed te doen!