Vanochtend om 6:00 uur door het Spaanse land gelopen. Voetje voor voetje in stilte. De zon kwam op en ik dacht aan mijn familie en dierbaren en noemde hun namen in mijn hoofd. Ik dacht aan mijn dode vader en moeder, aan Kees(veel te vroeg gestorven), aan Arjen(ook veel te vroeg heengegaan), Tineke(idem) en mijn oma Rie. Zij had naast mijn vader nog 12 kinderen gehad, al deze kinderen werden ter wereld gebracht, maar leefden slecht enkele minuten, vanwege een Rhesus factor in het bloed. Een euvel dat toentertijd nog niet verholpen kon worden. Tijdens mijn leven begreep ik niets van haar en was ik ook niet altijd lief tegen haar. Met terugwerkende kracht kon ik haar deze ochtend vergeving vragen en haar mijn liefde sturen. Ik hoop dat ze deze alsnog ontvangen heeft en mijn botheid kan vergeven. Waar een wandeling in de vroege ochtend al niet toe leiden kan!
