Afgelopen weekend is de lente begonnen en daar hebben we weer heerlijk van genoten. We gingen op zoek naar lammetjes, maar stuiten onderweg naar de groene weiden op “the head of the river”, een roeiwedstrijd voor roeiboten met 8 riemen. Prachtig weer langs de Amstel en een leuk gezicht al die boten!
Nadat we zo’n beetje alle boten gezien zakten we weer af naar ons favoriete terras in oost: Langendijk. Op foursquare ben ik inmiddels 58 keer ingelogd op dit terras, maar mag me nog steeds geen burgemeester noemen. Ik troost me maar dat ik wel de burgemeester van de kleine komedie ben, maar daar komen niet zoveel fanatieke foursquare liefhebbers.

De affaire Nourdin Belhari werd met de lente in zicht ook afgesloten. Het CvB besloot dat het toch niet verstandig was om hem terug te laten keren in het team van de hogeschool van Amsterdam. De arbeidsverhoudingen waren inmiddels te zeer verstoord om een reintegratie succesvol te laten verlopen. Zo kwam een einde aan een slepende affaire en kan het debat over diversiteit weer met open vizier gevoerd worden. Te beginnen op 31 maart tijdens de jaarlijkse studiedag van de Hogeschool in de beurs van Berlage. Gaat een mooi evenement worden!

Donderdag 10 maart was weer eens een topdag in mijn leven. ‘sochtends naar Den Haag om tijdens de Haagse communicatie dag een debat bij te wonen tussen Andrew Keen en Charles Leadbeater. Het debat ging over privacy en openheid en nadat beide heren hun visie hadden gegeven gingen ze samen met elkaar in debat en was er uiteindelijk geen winnaar, maar kon het publiek nagenieten van een debat op het scherpst van de snede tussen twee sprekers die aan elkaar gewaagd waren.

Vervolgens zakte ik af naar Amsterdam om met Mathys van Abbe op zijn mobypicture boot even van gedachten te wisselen over het thema “reinventing Education”.

Deze boot ligt tegenover de Hermitage en daar moest ik de middag door brengen in het kader van “100 jaar Stibbe”. Mijn promoter Mirjam van Praag was daar gastspreker over het thema “diversiteit in teams” Samen met Sander Hogendoorn en Hessel Oosterbeek heeft ze over dit thema een paper geschreven. Ook Alexander Rinnooy Kan hield over dit onderwerp een betoog met de titel “zonnebloemen”.

Ik sloot de dag af met een concert in Paradiso waar ik op de muziek van K’s Choice stond mee te brullen “everything is for free”. Kortom een werelddag!

Tijdens het betoog van Alexander Rinnooy Kan werd ik opnieuw bepaald bij de kwestie die nu al een aantal weken op de Hogeschool van Amsterdam speelt over docent Nourdin Belhadi, die uit religieuze overwegingen besloten heeft vrouwen geen hand meer te schudden. In het Parool van deze week konden we lezen dat de 27 jarige economie docent binnenkort weer voor de klas gaat staan. Deze kwestie houdt me vanaf het begin bezig en vorige week heb ik daarover een uurtje van gedachten mogen wisselen met mijn collegevoorzitter Karel van der Toorn. Ook uit dit gesprek kwam geen winnaar, ik huldig het principe dat we dit niet kunnen tolereren en Karel is voor het gedogen van dit standpunt, mits Nourdin met respect omgaat met zijn vrouwelijke collegae. Ik ben dan ook zeer benieuwd hoe het gaat verlopen met de re-integratie van Nourdin.

Alexander Rinnooy Kan had het in zijn betoog over diversiteit in besturen waar het gaat over de verhouding man/vrouw, maar hij haalde ook de etnische diversiteit aan in zijn betoog. Daarbij noemde hij voorbeelden van Autochtone ondernemers die zich aanpassen aan de vraag van de klant en ook producten gaan leveren waar Allochtone klanten om vragen.

Het onderzoek van Mirjam van Praag toont aan dat in heterogene groepen met leidinggevenden de prestatie hoger liggen als de verdeling in de leiding 50/50 is als het gaat om de man/vrouw verdeling. Bij hogere en lagere percentages leidt dit direct tot mindere prestaties in de onderneming. Een lans wordt hier dus gebroken voor diversiteit in besturen.

Zelf ben ik ook jarenlang religieus bezig geweest in de Christelijk denominatie. Zoals we weten is ook de positie van de vrouw in het Christelijk geloof ondergeschikt en is er zelfs in Nederland een politieke partij waar vrouwen nauwelijks een voet aan de grond krijgen. Het esoterisch Christendom geeft de vrouw weer haar plaats en stelt Maria Magdalena (in de bijbel afgeschilderd als hoer) gelijk aan Jezus van Nazareth als het gaat om de mate van verlichting.  Michelangelo schildert haar naast Jezus op zijn schilderij over het laatste avondmaal. Binnen onze samenleving zijn we in ieder geval goed op weg naar een gelijkwaardig bestaan voor man en vrouw.

Aan het einde van het betoog van Alexander Rinnooy Kan vroeg ik hem zijn licht te laten schijnen over de kwestie m.b.t. handenschudden. Hier gaat het immers om de positie van de vrouw en het tolereren van bepaalde etnische waarden (in dit geval religieus getint). Hij gaf als antwoord dat hij er zeker geen wetgeving over zou willen laten maken en dat het in dit specifiek geval gaat om leiderschap.

Leiderschap van het College van Bestuur van de Hogeschool van Amsterdam, een bestuur dat inmiddels uit 2 mannen en 2 vrouwen bestaat. Zij staan voor de taak om in een organisatie van hoogopgeleide professionals hun beleidskeuze te verdedigen. Vooralsnog sturen zij Nourdin Belhadi het veld in, welliswaar begeleid door een extern adviesbureau, maar toch, hij krijgt zijn speelminuten. Hoe gaat dit aflopen in de communicatie met zijn directe collega’s? Op de HvA is 50% van het personeel vrouwelijk, gaan de mannelijke collega’s op de bres staan voor hun vrouwelijke collega’s door handen te schudden voor Nourdin Belhadi als hij in de buurt van een vrouwelijke collega komt die hij nog niet kent? Wellicht staan er ludieke acties op de planning, we zullen het in de komende weken gaan zien. Zelf denk ik dat Nourdin er beter aan zou doen zijn religieuze ambities te bewaren voor buiten de Hogeschool en in werktijd gewoon zijn collega’s de handen dient te schudden. Ik kan me niet voorstellen dat de profeet daar bezwaar tegen heeft!

Nourdin Belhadi is 27 jaar en even oud als mijn zoon Jonathan.