Categorie archieven: Karaoke

Hart en ziel

Geplaatst op door
Beantwoorden

Vanochtend heerlijk gerend na een goede nacht in mijn eigen bedje. Het regende heel licht en er was weer veel zuurstof in de lucht. Ik geniet altijd erg van mijn rondjes rennen door Amsterdam Oost en het Diemerpark. Anita zegt vaak dat het lijkt alsof ik in een grot gewoond heb in een vorig leven. Ik zit liever buiten, dan binnen.

Als ik zo buiten aan het rennen ben zijn al mijn zintuigen actief, ik ruik de geuren van de vlinderstruik en andere bloemen. Ik voel de wind over mijn huid strijken. Ik zie de ontwikkelingen in de natuur, het groothoefblad dat zich uitstrekt, de bomen die uitspruiten, hondsdraf langs de weg, afhankelijk van de seizoenen merk ik veranderingen op. Ik zeg de konijnen gedag, merk de vogels op en ontmoet regelmatig de buizerd in de Diemerpolder. Ik groet hem met een diepe buiging en groot ontzag. Een keer per jaar vliegt er een ijsvogel langs en ben ik in de 7e hemel.

Als ik dan thuis kom, ben ik helemaal opgeknapt en staat mijn hart open voor de dag die komen gaat. Tijdens het rennen sta ik ook sterk in contact met de aarde. Sinds een aantal jaren heb ik mij een soepele tred aangeleerd en stamp ik niet meer door de straten, maar dans ik als een licht veertje over deze aardkloot.

Vandaag was ik ook bezig de indrukken van de afgelopen week te verwerken en zong ik de liederen: doe alles wat je doet met hart en ziel en someday never comes(stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen)

9 Dingen die ik het meest waardeerde in 2024

Geplaatst op door
2

Geïnspireerd door de nieuwsbrief van Ernst-Jan Pfauth maakte ik deze opsomming:

  • Dit jaar heb ik vanaf januari t/m juli elke maandag opgetrokken met mijn 3 jarige kleinkind Aida. Deze dagen hebben ons dichterbij elkaar gebracht. Voor mij was het elke keer weer een feestje om door dit enthousiaste kind ontvangen te worden! Vanaf september gaat ze als 4 jarige naar de basisschool en zie ik haar en haar zus Mia van 6 elke maandagmiddag na school.
  • Sinds het overlijden van mijn vader in november 2016 bezoek ik elke woensdag mijn moeder. Dit jaar is ze 90 geworden en je merkt dat de slijtage toeslaat. We hebben een prachtig feestje gehad op haar verjaardag, 10 juni van dit jaar. Ze is nog steeds helder, maar af en toe ziet ze dingen die wij niet waarnemen.
  • Dit jaar was het 10 jaar geleden dat ik voor het eerst optrad in het Mauerpark in Berlijn, bij de bearpitkaraoke van Gareth Lennon(Joe Hachiban). Dit jaar ben ik er weer 4 zondagen geweest en heb 6 liederen mogen zingen. Met mijn broer Michel heb ik de pianoman gezongen. Ik kan het iedereen aanraden om deze happening mee te maken!
  • Ik las dit jaar 42 boeken. Een van mijn intenties was elke week een boek. Ik kwam er aardig in de buurt. De volgende boeken kan ik iedereen aanraden: De Bolle Gogh van Jaap Cohen, het mes van Salman Rushdie, Demon Copperhead van Barbara Kingsolver, 7 dieren bijten terug van Frank Westerman en orbital van Samantha Harvey. Dit laatste boek won de booker prize en verhaalt over het leven van kosmonauten, zij weet je zo mee te nemen dat je een beetje in de huid kruipt van deze mensen en een interessante kijk krijgt op het leven op aarde.
  • Ik zag dit jaar circa 60 films en maakte voor Cineville een top 5:

De film outrun maakte eigenlijk het meeste indruk op mij. Het gaat om het gevecht tegen een alcoholverslaving. Deze strijd wordt op een dusdanige manier in beeld gebracht dat je met de hoofdpersoon kunt meeleven. Echt indrukwekkend!

  • In zijn nieuwsbrief schrijft Ernst-Jan over zijn boek: intentioneel leven. Ik volg hem al zo’n vijftien jaar en we kwamen elkaar regelmatig tegen op Lowlands en bij TNW. Zijn interesse in zelfhulpboeken was mij al bekend en Ernst-Jan heeft zijn visie een paar keer met mijn studenten gedeeld. Zelf ben ik opgegroeid met het Christus principe en heb me op jonge leeftijd daarin verdiept. Onbaatzuchtige liefde en gemeenschapszin staan daarbij centraal. Aan het begin van de 21e eeuw heb ik me verdiept in de 7 habits van Covey en rond 2010 werd ik geïnspireerd door Guus Kuijer’s boek: hoe wordt ik gelukkig. Dit jaar heb ik de stappen doorlopen die in het boek het présence proces van Michael Brown worden uiteengezet. Al met al ben ik in de loop der tijd steeds beter in balans gekomen, een gezonde geest in een gezond lichaam. Elk jaar leer ik nog dingen bij.
  • Een van mijn inspiratiebronnen is het Lowlands festival, sinds 1996 ga ik hier naar toe en mijn kinderen, inmiddels 38 en 41 jaar, gaan nog steeds met mij mee. Op het Lowlands terrein doe ik elk jaar weer nieuwe inspiratie op door te genieten van boekbesprekingen, films en muziek. Elk jaar leg ik ook weer contacten met nieuwe mensen. Dit jaar kwam ik Tonia Wong Chung tegen op Lowlands bij een tantra sessie die zij hier belegde. Door een boek van haar te lezen en haar te volgen op Instagram kwam ik dit jaar in een zweethut terecht. Deze sessie zal ik niet licht vergeten en heeft mijn interesse in Reiki aangewakkerd.
  • Qua documentaires werd ik dit jaar het meest aangegrepen door de documentaire over de westbank: no other land In deze documentaire zien we een Palestijnse en een Israëlische jongeman samen optrekken en worden de verschrikkingen in beeld gebracht van de politiek die Israël ten uitvoer brengt t.o.v. de Palestijnen. Door het kijken naar deze film wordt je met je neus op de feiten gedrukt en krijg je weerzin tegen de manier waarop het Israëlische leger omgaat met de Palestijnen die al jaren in dit land wonen.
  • Ik ben er alweer een paar jaar mee bezig, maar doe het steeds weer met meer plezier: zwemmen in open water. Ik heb dit jaar het aantal zwemkilometers aan de borneokade verdubbeld van 20 km naar 40 km en hoop ook in 2025 van deze gezonde bezigheid te blijven genieten.
Mijn zwemomgeving
  • Tot slot mag ik niet vergeten mijn podcast te vermelden. In het kader van mijn jubileum (40 jaar in het onderwijs) interviewde ik vier ex-studenten: Noëlle van de Bergh(hva), Tom van Bokhoven(hva), Andy Vrijhoef (Augustinus College) en Isabelle de Groot(hva). In 2025 wil ik nog zeker 5 nieuwe namen aan dit lijstje toevoegen: https://podcasts.apple.com/nl/podcast/mmci-podcast-studenten-hva/id1562907602

Another brick in the wall

Geplaatst op door
Beantwoorden

Zondag 1 september zong ik dit nummer van Pink FLoyd in het Mauerpark. Ik droeg het op aan een vriendin van me uit Charkiv. Ze was in Berlijn aanwezig tijdens de uitvoering van het nummer en ik was ontzettend blij om haar weer te zien. Na de karaoke hoorde ik van haar dat ze zwanger is. Heel dapper om in deze tijd van oorlog deze stap te maken!

Aan het eind van de dag vertrok ik weer met de trein naar Amsterdam, waar ik maandag 2 september arriveerde. Ik had een mooie zondag gehad!

Mauerpark Berlijn

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dit weekend met Anita naar Berlijn gefahren. Hoofdzakelijk om naar de karaoke te gaan in het Mauerpark, maar we hebben ook een mooie wandeling gemaakt langs de Spree en door het volkspark Humboldthain. Dit park leek meer op een woud en we verdwaalden bijna tussen de hoge bomen. Gelukkig vonden we op tijd de weg uit het prachtige stuk groen in de sowieso groene stad Berlijn. Om 14:30 waren we in het Mauerpark om de karaoke van Joe Hachiban mee te maken. Het was weer een prachtige middag waar liefde en verdraagzaamheid hoog in het vaandel stonden. Dit evenement is in mijn ogen a crack in the wall were the light shines in! Het was pride in Berlijn, dus er was een grote toestroom vanuit de lhbtq gemeenschap en er waren prachtige performances. Ook diverse kinderen namen de microfoon ter hand en lieten hun stem horen. Natuurlijk waren Detlev en Gunther er om de Duitse Schlager bijdrage te garanderen.

Zelf zong ik Marmer, Stein und Eisen bricht, aber unse Liebe nicht. Dit ter ere van ons 42 jarig huwelijk en onze verbintenis van alweer 45 jaar. We genoten samen van deze prachtige middag en sloten af met een heerlijke hamburger bij Burgermeister. Een romantisch einde van ons weekend!

Marmer, Stein und Eisen bricht, aber unsere Liebe nicht!

Mauerpark karaoke

Geplaatst op door
Beantwoorden

Zondag 3 uur in de middag verschijnt Joe Hachiban in het Mauerpark met zijn karaoke installatie. De weersverwachting is slecht, er is duidelijk regen op komst. We begroeten elkaar hartelijk en als hij het bal geopend heeft nodigt hij me uit om de microfoon te nemen. Samen met Michel zing ik the pianoman.

the pianoman Mauerpark

Het weer was niet bijster gezellig. Het regende bij tijd en wijle Gelukkig hadden we een zeiltje bij ons waar we onder konden schuilen. Joe maakte er alsnog een feestje van en we hebben tot een uur of 6 genoten van de optredens. Bij het verlaten van de bearpit voerden we een dronkelap mee, zodat Joe zijn sessie in alle rust kon afronden. Het was weer een mooie ervaring!

Mauerpark

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dit weekend stond in het teken van mijn bezoek aan de Bearpitkaraoke van Berlijn. Een voorspoedig reis zorgde er voor dat ik reeds om 13 uur in Berlijn was op zondag. Even inchecken bij mijn hotel en afzakken naar het park. Rond 15 uur was Joe er met zijn geluidsinstallatie en kon het feest beginnen. Het werd een gedenkwaardige middag met veel mooie optredens en covers van Queen, Radiohead, ABBA, Britney Spears, Prince, Elton John, Kate Bush, en nog veel meer. Zelf had ik bedacht California Dreaming te gaan zingen en zowaar kreeg ik de gelegenheid om mijn kunstje te doen.

California Dreaming
Een compilatie van de hele middag

Daarna heb ik tot 19:30 uur zitten te genieten van de diverse optredens en weer terug gelopen naar mijn hotel, de volgende ochtend om 6:20 op de trein gestapt en rond 15 uur stond ik weer in Amsterdam op het station. Tijdens de reis en de dag had ik genoeg ruimte om de dag te overdenken en te besluiten om te stoppen met het vullen van mijn instagram account over de karaoke. Tijdens mijn aanwezigheid bij de karaoke, ontving ik van Joe (de organisator van het evenement) signalen dat hij mijn bemoeienis met zijn zaken niet echt op prijs stelde. Toen ik hem begroette zei hij “ mind your own business” en terwijl ik aan het zingen was zei hij tegen een paar meiden die mij aan het filmen waren: “ this guy is a stalker”. Hij had denk ik niet het idee dat deze opmerking opgenomen zou worden, maar helaas was dit wel het geval.

Ik kan niet helemaal inschatten wat er precies gebeurd is, maar ik vermoed dat er op 28 mei iets fout was gegaan waardoor hij voor niks naar het park was gekomen. Ik had op mijn account gemeld dat ik contact had opgenomen met de stadsdeelraad van Berlijn en dat ze hem een vergunning hadden verleend per 28 mei (volgens de ambtenaar). Blijkbaar was dit niet het geval en moest hij huiswaarts keren. Ik weet niet wat er precies gebeurd is en Joe wilde er verder niet over praten. Ik was wel geschrokken en had absoluut niet de intentie gehad dat dit zou gebeuren, hij was echter boos. Hij heeft met wel laten zingen, waar ik blij mee was. Het Instagram account is inmiddels verwijderd, ik ben weer wat wijzer geworden en zal dit jaar niet meer naar het park afzakken. Wie weet levert 2024 nieuwe kansen op…

Presentatie Avatar

Geplaatst op door
Beantwoorden

Maandag mijn avatar gepresenteerd aan de nieuwe studenten (120) van de minor management van creativiteit en innovatie.
Ik heb vooral verteld over mijn jeugd om zo goed mogelijk aan te sluiten bij de belevingswereld van mijn studenten.
Mijn eerste ziekenhuis ervaring, het feit dat ik op de middelbare school in elkaar geslagen werd (eenmalig), mijn streberigheid en mijn bekering tot het christelijk geloof.
Daarnaast heb ik mijn passie voor muziek gedeeld en sloot ik af met het zingen van het lied: Doe alles wat je doet met hart en ziel, van de Trockener Keks.
Vervolgens stelden mijn collega’s zich voor a.d.h.v. hun avatars en gingen de studenten in groepjes uit elkaar om hun eigen avatars te bespreken.

Bearpitkaraoke 26 juni

Geplaatst op door
Beantwoorden

De 2e keer dit jaar dat ik naar Berlijn reisde om te verblijven op mijn favoriete spot aldaar. Ik was deze keer ruim op tijd, aangezien ik de nachttrein had genomen en maakte een lekkere wandeling door Berlijn alvorens te landen in het park en te zien dat Joe Hachiban (alias Gareth Lennon) met zijn broer Alun hun spullen installeerden.

Ik had deze keer mijn Freddy Mercury outfit meegenomen en zat te wachten tot ik uitgenodigd zou worden om een Queen medley te zingen. Dit gebeurde als snel en het was weer een grote kick om op te mogen treden voor dit geweldige publiek.

Na mijn optreden ontmoette ik ook nog een collega uit Hannover die net met haar vriendin in het Mauerpark aanwezig was. Heerlijk zo’n onverwachte ontmoeting. Helaas moest ik het veld ruimen voordat de karaoke eindigde om een vliegtuig te halen. Toch had ik een zeer bevredigende middag gehad en ging met een goed gevoel richting huis.

Een paar dagen later bleek een fotografe aanwezig geweest te zijn op de crime scene en kreeg ik als bonus deze foto’s van mijn optreden toegestuurd:

Bearpit karaoke 29 mei Mauerpark

Geplaatst op door
Beantwoorden

Afgelopen week bereikte mij het goede nieuws dat de karaoke in het Mauerpark op zondag weer zou beginnen. Ik heb gelijk mijn reis geboekt en ben op zondag naar Berlijn afgezakt. De afgelopen jaren heb ik flink zitten oefenen op the river van Bruce Springsteen en nou zag ik de kans om dit nummer te zingen voor een publiek van circa 1000 man/vrouw.
De treinreis verliep voorspoedig en om 14 uur zat ik in het amphitheater van het Mauerpark te wachten op Joe Hachiban, die om 15 uur verscheen en de boel aanslingerde. Aangezien ik een bekende ben van Joe kon ik meteen aan de slag en heb ik mijn hart en ziel in de vertolking van the river gelegd. Het was een gedenkwaardige middag met veel mooie optredens (zie youtube link bij het artikel).
Aangezien het de eerste keer was sinds het gedoe met Covid was de pers aanwezig en de volgende dag werd in de Berliner Zeitung over mij geschreven:

“Danach kommt ein Mann, der sich auskennt, der erzählt, dass er extra sein blaues Karaoke-Shirt angezogen hat. Er singt „Down by the River“ von Bruce Springsteen. Niemand würde behaupten, dass „The Boss“, die gesangliche Leistung dieser doch ziemlich brüchigen Stimme gefallen würde, aber ganz sicher die Stimmung. Der Mann zelebriert die besten Rockposen und wird gefeiert, als wäre er Springsteen persönlich.”