Afgelopen week de laatste aflevering van het drieluik over Thomas Cromwell uitgelezen en zo weer een mooi stuk geschiedenis tot me genomen. Een wrede tijd, die middeleeuwen. Het was echt een genot om in het hoofd van Cromwell te verkeren en zijn kijk op de wereld van toen te mogen meemaken.
Inmiddels ook de rivierkreeften zingen uitgelezen. Een roman die je weer naar een heel ander slagveld verplaatst en waar de outcast ditmaal een vrouw is die op jonge leeftijd door haar familie in de steek gelaten wordt en weet te overleven in een moeras in Amerika. Het verhaal is een zogenaamde whodonit en leest als een trein.
Ook deze week genoten van een optreden van Rufus Wainwright in het concertgebouw, waar hij samen met het sinfonieta orkest een ontroerend concert gaf. Een van de hoogtepunten was een vertolking van de kraker van Paul Simon: American tune.
Vandaag was ik in Paradiso waar ik tijdens de korendag genoten heb van diverse koren en met bewondering gekeken heb naar mijn vriend Alex, die elk koor introduceerde en begeleidde met warm commentaar.
Ook deze week nog de documentaire over Sinead O’Connor bekeken (ik las in 2022 haar biografie) en de film: Brookers gezien, over een paar mannen die een baby proberen te verkopen. Een prachtige film over moederliefde en familiebetrekkingen.