Prachtige film over de beginjaren van Led Zeppelin. Heel leuk om te zien dat de leden van de band elkaar eind jaren 60 vinden en het heft in handen nemen om platen te gaan maken in eigen beheer en alleen maar LP’s te verkopen en geen singles. De band breekt eerst door in Amerika en krijgt dan pas voet aan de grond in het thuisland, Groot Brittannië. De film geeft een mooi tijdsbeeld en laat een groep jongeren zien die gepassioneerd zijn door muziek. Gaaf!
Deze week werd ik met deze song van Stef Bos geconfronteerd en moest gelijk denken aan een van mijn eerste optredens voor een onderwijspubliek, nml de leerlingen van het Augustinus College in Amsterdam. Ik bleek nog een opname te bezitten van dit gedenkwaardige moment. Enjoy!
Zag vandaag mijn eerste dagpauwoog van dit jaar. Deze was niet voor de poes, of wel?
Spinvis weer mogen aanschouwen in de kleine komedie. Dit keer samen met Annet Miltenburg. We hadden elkaar alweer een tijdje niet gezien en het was weer goed om met elkaar bij te praten over onze levens. Annet had Spinvis nog nooit gezien of gehoord, maar was wel bekend met Overvecht. Spinvis zong een groot aantal nummer uit zijn bekende repertoire en was weer in goede vorm! Picasso, Tienduizend zwaluwen, Dageraadplein en het voordeel van video waren nummers die hij in verband bracht met de bouw van Overvecht. Het was een speciale avond!
Voor de stichting Vriendenconcerten was ik in de Waalse kerk om een piano recital bij te wonen. Klassiek is niet echt mijn ding, maar aangezien ik me met het bestuur van de stichting ga bemoeien, kan ik niet anders dan mij in deze zaken verdiepen. Ik was al eens eerder in deze kerk geweest voor een Bach concert, maar dat was ergens in 2018. Het is een prettige kerk om in te vertoeven en ik zie erg uit naar de concerten in de komende tijd!
We bezochten deze film op het filmfestival: Movies that matter. De film is gemaakt door Daphne Lücker en gaat over een meisje die terechtkomt in de jeugdzorg nadat ze zichzelf bewerkt had met een aansteker(zelfmutilatie). We volgen het meisje op de voet en zien haar relatie met haar moeder en de jeugdigen waar ze mee te maken krijgt als ze in een instelling belandt. De jonge meiden die in de film meespelen zijn allemaal met jeugdzorg in aanraking gekomen en dat maakt het levensecht. Het is een heftige film die boeit tot het einde!
De regisseur van de film, Daphne Lucker is een dochter van een oud collega die in 2020 afscheid van het leven nam. Het was ontroerend om haar hier te zien stralen bij de Q&A na afloop van de film.
Iris Koppe, een van de bewoners van het Borneo-eiland, was te gast bij het programma pittige mosterd van de nieuwe KHL In dit programma vertellen bekende buurtbewoners hun verhaal. Wij kennen Iris van de column uit de Volkskrant over de Oekraïense Elena (berichten uit de schuilkelder). Gezien mijn grote interesse in wat er in Ukraine gebeurt was ik zeer benieuwd naar haar verhaal. Allereerst vertelde ze ook betrokken te zijn bij het initiatief van Tommy Wieringa: Protect Ukraine . Zij is vooral als schrijver hierbij betrokken. Ik schreef al eerder over dit initiatief (https://martinharing.nl/?p=4280).
Het mooie van deze avond vond ik dat Iris niet werd gereduceerd tot Ukraine expert of Rusland duider. Ze gaf ons een mooie inkijk in haar ervaringen met mensen in Rusland door de jaren heen. Mooi om te zien hoe haar kijk op de manier waarop Russen over Oekraïners denken door de jaren heen verandert is.
We leerden deze avond Iris kennen als journalist, voetballiefhebber, fan van Bob Dylan, liefhebber van de Oost-Europese wouden en piano speler. Vooral het vrouwenvoetbal heeft in haar leven een grote rol gespeeld. Als jong meisje voetbalde ze voortdurend op straat(in de Pijp), en wilde ze graag profvoetballer worden. Eind jaren tachtig was er echter geen club die een meisje de gelegenheid gaf om in een jongensteam mee te spelen. Als journalist schreef ze later een boek over Daphne Koster, die als eerste alle hindernissen nam en uiteindelijk de top bereikte in het vrouwenvoetbal. Het was een mooie avond, waarin we Iris echt beter leerde kennen.
Deze week dit boek gelezen, over leesonderwijs op de basisschool. Martin Bootsma neemt ons aan de hand d.m.v. brieven die hij schrijft aan zijn PABO stagiaire. Hij breekt een lans voor het lezen op de basisschool aan de hand van jeugdliteratuur en klassieke werken. Vooral het onderzoek naar de opbouw van jeugdliteratuur adhv voorbeelden van Kurt Vonnegut sprak mij zeer aan.
Dit is de samenvatting die CHatGPT geeft:
”Brieven aan Miyo” is een boek van Martin Bootsma, waarin hij in een reeks brieven aan zijn stagiaire Miyo zijn uitgebreide ervaring en passie voor literatuur deelt. Het boek biedt een unieke inkijk in het onderwijs door de ogen van een toegewijde leraar en toont hoe het lezen van klassieke werken met kinderen kan bijdragen aan diepere verbindingen en een levendige leeromgeving. ASKO verbindt met aandacht & ambitie+4Telos Uitgevers+4Voor lezers. Door lezers.+4
Door middel van verhalen, persoonlijke anekdotes en wijsheden nodigt Bootsma de lezer uit om na te denken over het belang van lezen, de waarde van traagheid in een snelle wereld en de rol van de leraar als verhalenverteller. Het boek is een inspirerende gids voor iedereen die betrokken is bij onderwijs en de kracht van verhalen wil ontdekken. Goodreads+2Voor lezers. Door lezers.+2Telos Uitgevers+2Voor lezers. Door lezers.+2Telos Uitgevers+2Goodreads+2
Daarnaast benadrukt Bootsma het belang van het lezen van klassieken met kinderen en hoe dit kan bijdragen aan diepere verbindingen en een levendige leeromgeving. Hij deelt zijn rijke ervaring en liefde voor literatuur om anderen te inspireren.
8 studenten die ik vorig jaar begeleid had kregen hun diploma uitgereikt. Het was een feestelijke bedoening! Op de foto’s een aantal malen Danielle en Demi, die ik mocht begeleiden tijdens hun afstudeerstage bij het NIMA. Ook nam ik afscheid van Jimmy Beentjes die ik zowel tijdens zijn stage als bij zijn afstuderen begeleidde. Hij leverde o.a. een mooie website op in het bedrijf van zijn vader: https://beentjesgroentebroers.nl/
In Carré een prachtig concert meegemaakt. De heren zongen in prachtige harmonieën, acapella, akoestisch, begeleid door trompetten,… Je waande je af en toe in Hemelse sferen. Ik zag ze voor het eerst in 2016 op lowlands en ook datzelfde jaar in Paradiso. De band bestaat nu 10 jaar en is nog lang niet uitgespeeld!
