In de Zuiderkerk een mooi concert meegemaakt. Het was muziek uit de Barok periode . De instrumenten die gebruikt werden waren: cello, gitaar en fluit. Het voelde alsof je in een kasteel in de middeleeuwen was en er een minstreel aan het optreden was. Er waren ontroerende momenten. Vooral de fluit klonk bij tijd en wijle verrassend.
Na het lezen van de biografie van Arjan Ederveen, was ik benieuwd naar de wetenswaardigheden van Tosca Niterink. Ze blijkt de afgelopen jaren de nodige boeken geschreven te hebben. Ik begon met het lezen van het boek over de poncho. Net als de camino en het zoutpad gaat dit boek over wandelen. Tosca en haar vriendin trekken de hele wereld over en wandelen van hot naar her. Onderweg maken ze allerlei avonturen mee. Ik lachte me voortdurend een kriek. De manier waarop ze àlles beschrijft is ontzettend komisch. Het boek eindigt met de ontsnapping uit India. Tosca blijkt haar verhalen in het NRC te publiceren en de autoriteiten zijn niet gecharmeerd van de ongezouten verhalen die ze gepresenteerd krijgen. Echt hilarisch om te lezen!
Deze maand 5 films gezien. 4 via Cineville en ik zag de meest recente film van Tom Cruise in Berlijn. Van de 4 films was drie dagen vis de meest interessante film. Het gaat hier om het verhaal van een vader en zoon die van elkaar vervreemd zijn en dan samen op stap gaan en in allerlei situaties terechtkomen, zonder dat ze zich naar elkaar uitspreken. Dit leidt uiteindelijk tot verdere vervreemding. De film met Nicolas Cage in de hoofdrol was ook zeer intrigrerend en de moeite waard.
in het concertgebouw genoten van een prachtig concert van het Bachkoor en het Nederlands orkest. Prachtig zo’n optreden zonder versterkers!
Ter herinnering aan Pepijn, de zoon van Titia (onze dirigente van het hva koor), die op 14 jarige leeftijd in 2021 overleed aan koolmonoxide vergiftiging, werd het pepijnpad officieel geopend door Burgemeester Halsema . Het pepijnpad loopt om het Groene Veld heen, in Amsterdam Noord. Het pad symboliseert de hoop die aan de horizon gloort als je een dierbare verliest. Mensen die willen rouwen kunnen hier het bos inlopen en zich laten inspireren door kunstwerken om om te gaan met hun verdriet.
De vader van Pepijn hield een mooie toespraak waarin hij o.a. refereerde aan de essay van Tommy Wieringa: Oprimisme zonder hoop. Burgemeester Halsema refereerde aan het album van Nick Cave waarin hij rouwt over het verlies van zijn zoon.
Met de trein naar Berlijn in 6 uur(8-14 uur). Het regende helaas en er was dus geen karaoke in het Mauerpark. Ik heb er wel gezongen met de karaoke microfoon van BP die ik gisteren van de dames van DVVA had gekregen vanwege mijn fluitbewegingen in het afgelopen jaar. In de trein naar de film three billboards outside Ebbing, Missouri gekeken, met Frances McDormand en Woody Harrelson. Ik had de film al 3 of 4 keer gezien, maar hij kwam weer keihard binnen. De film boeit van het begin tot het eind en heeft veel onverwachte wendingen. Moord en verkrachting, racisme, omgaan met kanker en dood, minderwaardigheidscomplex en nog veel meer thema”s worden aangeroerd en met verve gebracht. Ik was weer opnieuw geroerd!
Ook het boek over Arjen Ederveen gelezen: Altijd van je af. Wat een mooie verhalen! Vooral de omgang met zijn broers die allebei zijn overleden raakte me diep. Dit had ik niet zien aankomen Echt mooi om te lezen hoe hij omgaat met zijn broer die aan AIDS overlijdt. Hij is heel eerlijk naar de schrijfster van deze biografie. Echt een aanrader dit boek!
Vandaag de tentoonstelling bezocht in het stedelijk en het van Gogh. Prachtige grote werken met dikke lagen verf en natuurlijke producten. Echt gaaf om te zien. Duidelijke beïnvloedt door van Gogh, maar toch met een duidelijk eigen signatuur. In het stedelijk stond het meest indrukwekkende werk. Over de hele lengte van de galerij had hij een installatie gemaakt (zie foto). Dit werk was gebaseerd op een song van Pete Seeger, vertolkt door Marlene Dietrich: Sag mir wo die Blumen sind. Een aanklacht tegen de oorlog.
Voor mijn huis aan de borneokade liggen bootjes van canalboats.com Vandaag ben ik samen met broer Tom een rondje wezen varen op de Amsterdamse grachten. Tussendoor even gestopt bij Hannekes Boom om te lunchen. Ik heb echt genoten!
Vanochtend las ik op mijn gemak de Volkskrant. Ik werd bedroefd van de column van Elena uit Ukraine, haar zoon Maks zit al maanden aan het front in Ukraine en het lukt haar niet om contact met hem te krijgen. Verscheurend om dit drama te volgen, ik hoop op betere tijden. Ik werd weer vrolijk van de column van Arnon Grünberg, hij glimlacht voor de vrede. Het artikel over de jongen met een Marokkaanse achtergrond en zijn zorgen voor transgender personen ontroerde mij. De column van Max Pam raakte mij zeer, hier is een wijs man aan het woord. Hij heeft geen oplossing voor handen, maar schetst wel een duidelijk beeld over wat er in/met Israël aan de hand is. Ik prijs me gelukkig omgeven te zijn door deze geluiden en behoud hoop op de zachte krachten in onze samenleving, wellicht tegen beter weten in.
Ik zag Roos van Reebergen voor de derde keer optreden met het sunsunsun orchestra. Het was haar laatste show samen met dit illustere gezelschap en er zaten weer prachtige momenten in de show! Deze keer in het Zonnehuis in Amsterdam-Noord.
ik fietste ook weer langs de schapen op de dijk naar Muiden en was getuigen van de finish van Jet en Joon in Naarden. Ze hadden 4km hard gerend in de vesting.
