Voor de stichting Vriendenconcerten was ik in de Waalse kerk om een piano recital bij te wonen. Klassiek is niet echt mijn ding, maar aangezien ik me met het bestuur van de stichting ga bemoeien, kan ik niet anders dan mij in deze zaken verdiepen. Ik was al eens eerder in deze kerk geweest voor een Bach concert, maar dat was ergens in 2018. Het is een prettige kerk om in te vertoeven en ik zie erg uit naar de concerten in de komende tijd!
We bezochten deze film op het filmfestival: Movies that matter. De film is gemaakt door Daphne Lücker en gaat over een meisje die terechtkomt in de jeugdzorg nadat ze zichzelf bewerkt had met een aansteker(zelfmutilatie). We volgen het meisje op de voet en zien haar relatie met haar moeder en de jeugdigen waar ze mee te maken krijgt als ze in een instelling belandt. De jonge meiden die in de film meespelen zijn allemaal met jeugdzorg in aanraking gekomen en dat maakt het levensecht. Het is een heftige film die boeit tot het einde!
De regisseur van de film, Daphne Lucker is een dochter van een oud collega die in 2020 afscheid van het leven nam. Het was ontroerend om haar hier te zien stralen bij de Q&A na afloop van de film.
Iris Koppe, een van de bewoners van het Borneo-eiland, was te gast bij het programma pittige mosterd van de nieuwe KHL In dit programma vertellen bekende buurtbewoners hun verhaal. Wij kennen Iris van de column uit de Volkskrant over de Oekraïense Elena (berichten uit de schuilkelder). Gezien mijn grote interesse in wat er in Ukraine gebeurt was ik zeer benieuwd naar haar verhaal. Allereerst vertelde ze ook betrokken te zijn bij het initiatief van Tommy Wieringa: Protect Ukraine . Zij is vooral als schrijver hierbij betrokken. Ik schreef al eerder over dit initiatief (https://martinharing.nl/?p=4280).
Het mooie van deze avond vond ik dat Iris niet werd gereduceerd tot Ukraine expert of Rusland duider. Ze gaf ons een mooie inkijk in haar ervaringen met mensen in Rusland door de jaren heen. Mooi om te zien hoe haar kijk op de manier waarop Russen over Oekraïners denken door de jaren heen verandert is.
We leerden deze avond Iris kennen als journalist, voetballiefhebber, fan van Bob Dylan, liefhebber van de Oost-Europese wouden en piano speler. Vooral het vrouwenvoetbal heeft in haar leven een grote rol gespeeld. Als jong meisje voetbalde ze voortdurend op straat(in de Pijp), en wilde ze graag profvoetballer worden. Eind jaren tachtig was er echter geen club die een meisje de gelegenheid gaf om in een jongensteam mee te spelen. Als journalist schreef ze later een boek over Daphne Koster, die als eerste alle hindernissen nam en uiteindelijk de top bereikte in het vrouwenvoetbal. Het was een mooie avond, waarin we Iris echt beter leerde kennen.
Deze week dit boek gelezen, over leesonderwijs op de basisschool. Martin Bootsma neemt ons aan de hand d.m.v. brieven die hij schrijft aan zijn PABO stagiaire. Hij breekt een lans voor het lezen op de basisschool aan de hand van jeugdliteratuur en klassieke werken. Vooral het onderzoek naar de opbouw van jeugdliteratuur adhv voorbeelden van Kurt Vonnegut sprak mij zeer aan.
Dit is de samenvatting die CHatGPT geeft:
”Brieven aan Miyo” is een boek van Martin Bootsma, waarin hij in een reeks brieven aan zijn stagiaire Miyo zijn uitgebreide ervaring en passie voor literatuur deelt. Het boek biedt een unieke inkijk in het onderwijs door de ogen van een toegewijde leraar en toont hoe het lezen van klassieke werken met kinderen kan bijdragen aan diepere verbindingen en een levendige leeromgeving. ASKO verbindt met aandacht & ambitie+4Telos Uitgevers+4Voor lezers. Door lezers.+4
Door middel van verhalen, persoonlijke anekdotes en wijsheden nodigt Bootsma de lezer uit om na te denken over het belang van lezen, de waarde van traagheid in een snelle wereld en de rol van de leraar als verhalenverteller. Het boek is een inspirerende gids voor iedereen die betrokken is bij onderwijs en de kracht van verhalen wil ontdekken. Goodreads+2Voor lezers. Door lezers.+2Telos Uitgevers+2Voor lezers. Door lezers.+2Telos Uitgevers+2Goodreads+2
Daarnaast benadrukt Bootsma het belang van het lezen van klassieken met kinderen en hoe dit kan bijdragen aan diepere verbindingen en een levendige leeromgeving. Hij deelt zijn rijke ervaring en liefde voor literatuur om anderen te inspireren.
8 studenten die ik vorig jaar begeleid had kregen hun diploma uitgereikt. Het was een feestelijke bedoening! Op de foto’s een aantal malen Danielle en Demi, die ik mocht begeleiden tijdens hun afstudeerstage bij het NIMA. Ook nam ik afscheid van Jimmy Beentjes die ik zowel tijdens zijn stage als bij zijn afstuderen begeleidde. Hij leverde o.a. een mooie website op in het bedrijf van zijn vader: https://beentjesgroentebroers.nl/
In Carré een prachtig concert meegemaakt. De heren zongen in prachtige harmonieën, acapella, akoestisch, begeleid door trompetten,… Je waande je af en toe in Hemelse sferen. Ik zag ze voor het eerst in 2016 op lowlands en ook datzelfde jaar in Paradiso. De band bestaat nu 10 jaar en is nog lang niet uitgespeeld!
Opnieuw las ik dit intrigerende boek van Hans Stolp. Tien jaar geleden las ik het ook en was er al danig van onder de indruk. Nu valt er nog meer op zijn plek en neig ik er naar de strekking van zijn verhaal te geloven. Het boek gaat vooral over de werking van karma en de verschillen tussen de zienswijze op dit begrip vanuit de Oosterse religies en de zienswijze vanuit het Esoterische christendom. Hans Stolp wijst er op dat deze kennis de zogenaamde verborgen kennis was, die niet direct voor iedereen toegankelijk was, maar waar Jezus wel met zijn discipelen over sprak. De tekst: wie oren heeft die hore, die in de evangeliën regelmatig gebezigd wordt verwijst hier naar. Het verhaal van de blindgeborene uit het evangelie van Matteüs wordt aangehaald om de discussie tussen Jezus en zijn volgelingen over karma te illustreren. Daarnaast haalt Hans Stolp nog andere referenties uit de bijbel aan die in deze richting zouden kunnen wijzen. Het feit dat we hier op aarde zijn om bepaalde lessen te leren die we vanuit pijnlijke ervaringen opdoen, komt mij geloofwaardig over. Natuurlijk valt er van alles op af te dingen, maar zijn redeneertrant klinkt voor mij zeer plausibel en geeft mij weer handvatten om op dit terrein een aantal zaken verder te onderzoeken.
ChatGPT kwam met de volgende samenvatting: In “Karma, reïncarnatie en christelijk geloof” pleit Hans Stolp voor een heroverweging van het christelijk geloof door de concepten karma en reïncarnatie te integreren. Hij stelt dat dit essentieel is om het geloof toekomstbestendig te maken. Stolp legt uit dat karma en reïncarnatie nauw verbonden zijn en dat inzicht hierin nieuwe mogelijkheden biedt voor het christendom in de moderne tijd.
De auteur benadrukt dat deze begrippen aansluiten bij het perspectief dat christenen door de eeuwen heen heeft geïnspireerd: de komst van Gods rijk op aarde. Door karma en reïncarnatie te begrijpen, kunnen gelovigen hun persoonlijke groei en verantwoordelijkheid beter plaatsen binnen het grotere geheel van hun spirituele ontwikkeling.
Stolp wijst erop dat, hoewel reïncarnatie traditioneel niet wordt erkend binnen het christendom, het integreren van deze concepten kan leiden tot een dieper begrip van het geloof en de uitdagingen van het moderne leven. Hij moedigt lezers aan om open te staan voor deze ideeën en hun geloof te heroverwegen in het licht van karma en reïncarnatie.
Heerlijk over de heidevelden gewandeld bij de Lemelerberg. Onderweg kwamen we een schaapherder met zijn kudde tegen en vlak voor mijn voeten schoot een ree weg. Echt een mooie wandeling in de stralende zon!
We gingen met de trein naar Hardenberg en daar begonnen we onze tocht. Het was prachtig weer en we liepen een groot gedeelte van de tocht langs de vecht. Het was de bedoeling om langs Bergentheim te gaan, maar het pontje aldaar over de vecht was uit de roulatie gehaald, dus we vervolgden onze weg door de weilanden en konden de geboorteplaats van Arne Slot bijna aanraken. Bij Marienberg pakten we de trein naar Ommen en we liepen deze dag in het totaal 14,2 km. In het hotel Wildthout kregen we een heerlijke maatltijd voorgeschoteld en gingen we vroeg naar bed.
James Worthy schreef dit boekje en ik luisterde er naar. Binnen 2 uur was het uitgelezen, maar ik heb me uitstekend geamuseerd. Nou wil het toeval dat Anita en ik morgen het Pieterpad lopen en onderweg de geboorteplaats van Arne Slot, Bergentheim tegenkomen. Leuk dat James Worthy een paar weken in dit dorp heeft gebivakkeerd om anekdotes over Arne Slot te verzamelen. Dit leidt niet tot diepe inzichten, maar geeft wel een beeld van de omgeving waarin Arne Slot opgroeide. Het boek weidt verder uit over alle overwinningen van Liverpool in deze periode en James hemelt nog een paar van zijn voetbalhelden op. Ik heb me prima vermaakt!
