Samen met Sander naar de film. Altijd weer een feestje! Geen idee wat ik van deze film moest verwachten, maar wat een heerlijke droge humor! De film draaide om verkiezingen in Butan voor de eerste keer en wat dit allemaal onder het volk teweeg bracht. Ondertussen is een Amerikaanse wapenhandelaar op zoek naar een geweer uit de burgeroorlog. Dit geweer zou te vinden zijn in Butan. Hij valt (net als wij) van de ene in de andere verbazing. Wat een mooie, komische film met een hele mooie boodschap!
Afgelopen zondag was ik samen met Annemarie afgezakt naar Werchter. We zouden om 22:30 uur de Foo Fighters gaan zien. Rond 17 uur arriveerden we op het terrein van het festival en we rustten wat uit op een kleedje in de zon. Werchter is een zandvlakte en kent een aantal basic faciliteiten. In 2016 waren Annemarie en ik hier ook en toen was het een blubberpoel waar je zonder laarzen niet terecht kon. Nu was het gelukkig droog, maar ik realiseerde me meteen weer waarom ik zo graag naar het Lowlands festival ga. De faciliteiten daar zijn veel beter en de variatie aan cultuur evenementen veel groter.
Maar we waren er voor de mannen van Dave Grohl. Bij het optreden van Royal Blood gingen we het voorvak in en van 19:30 tot 22:30 uur zaten we tegen het hek tot de Foo Fighters begonnen. Het was het wachten meer dan waard! De jongens speelden de sterren van de hemel en wij genoten met volle teugen. Rond 01:00 uur verlieten we het terrein en ik was om 04:15 weer thuis in Amsterdam. Om 6:45 uur stapte ik op de fiets richting Naarden. Aida begroette me om 8:00 uur met een intense glimlach.
De zomervakantie gaat bijna beginnen en dan is het voor mij altijd oppassen. In een paar weken wordt je geacht een battalion van studenten naar de eindstreep te loodsen en staan er meestal allerlei activiteiten op de kalender om de avonden en de weekenden te vullen.
Afgelopen donderdag moest ik bloed plassen tijdens het hardlopen en dat was even schrikken. Gelukkig was het slechts een blaasontsteking, maar de wake-up call was gemaakt. Dit weekend nog naar Werchter voor de Foo fighters van Dave Grohl (niet lief geweest voor Taylor Swift) en dan mag de rust weer over mij neerdalen.
Mooie encounters met studenten de afgelopen weken. Cum laude presentatie, student zonder presentatie, boze student omdat we hem steeds in de rede vielen, student met verslag dat waarschijnlijk door zijn broer was geschreven, stagebegeleider die zijn beoordeling inlevert nadat de student zijn examen had gedaan, begeleider die aanwezig was bij presentatie student, vader aanwezig, student die ik twee jaar geleden geadviseerd had te stoppen met zijn opleiding slaagt met een acht, kortom een paar hoogte en dieptepunten uit twee intensieve weken.
Zondag 3 uur in de middag verschijnt Joe Hachiban in het Mauerpark met zijn karaoke installatie. De weersverwachting is slecht, er is duidelijk regen op komst. We begroeten elkaar hartelijk en als hij het bal geopend heeft nodigt hij me uit om de microfoon te nemen. Samen met Michel zing ik the pianoman.
Het weer was niet bijster gezellig. Het regende bij tijd en wijle Gelukkig hadden we een zeiltje bij ons waar we onder konden schuilen. Joe maakte er alsnog een feestje van en we hebben tot een uur of 6 genoten van de optredens. Bij het verlaten van de bearpit voerden we een dronkelap mee, zodat Joe zijn sessie in alle rust kon afronden. Het was weer een mooie ervaring!
Met mijn broers naar Berlijn om een wedstrijd van het EK voetbal te bekijken. Voorspoedige reis bracht ons in het olympisch stadion Berlijn. De Zwitserse delegatie was in grote getale aanwezig en bepaalde de sfeer in het stadion. Het Zwitserse elftal speelde de Italianen van de mat. Was een mooie ervaring.
afgelopen dagen 2 concerten bezocht. Bruce Springsteen in het Goffertpark te Nijmegen en Sheryl Crow in Paradiso. Bij Bruce moest ik denken aan 1999 toen ik hem voor het eerst zag in de Gelredome. Sheryl zag ik voor het eerst in 1995 op een festival in Halfweg, als voorprogramma van Joe Cocker (rip). In 1995 schreef Journaliste Hester Carvalho voor de NRC een stuk over het optreden van Sheryl Crow. Ik had haar daar eerder over gesproken en hoe toevallig, lopen we elkaar tegen het lijf in Paradiso. Zij dacht al dat ik er ook zou zijn. Grappig toch!
Het optreden van the boss was geweldig, ik stond in the golden circle (stiekem naar binnen gesneakt) en kon alles van dichtbij meemaken. Zijn begeleidingsband is super en de batterij blazers zorgen voor een mooie omlijsting van zijn songs. Ik moest ook terugdenken aan eind jaren 90 toen ik met mijn zoon Jonathan in het Goffertpark stond voor Aerosmith. We waren heel vroeg gegaan en stonden helemaal vooraan. Ik herinner me nog het massieve basgeluid bij Jannie got a gun, waarbij we bijna omver geblazen werden.
Cheryl was heel relax en blij om in Europa te zijn. In Amerika ging het niet zoals ze wenste. Ze begon relaxt maar kwam steeds beter op stoom. Heerlijk om alle nummers letterlijk te kunnen meezingen!
Gisteren het nieuwe boek van Arnon Grünberg gelezen en ‘s avonds de boekpresentatie bij Atheneum op het Spui bijgewoond. Charlotte Mutsaerts was ook van de partij en het werd een gezellige avond, waarbij we van de hak op de tak sprongen. Een beetje absurdistisch, net als het boek zelf. Charlotte had zich keurig voorbereid en allerlei passages uit het boek aangestreept om ter plekke te bespreken, na een uurtje was er echter geen letter uit het boek voorgelezen. Liefde overwint alles, oftewel Amor omnia vincit was een mooi label om op de avond te plakken en ook een thema uit de zevenpoot. In het boek zelf komt de asielcrisis, de koning en de kunst aan bod. Hier wist Arnon echter te citeren dat de ware intellectueel zich bemoeit met zaken waar hij niets vanaf weet. Refererend naar zijn intermezzo met Mona Keijzer.
Deze week aanwezig geweest bij verschillende evenementen en twee films gezien. Kiddo C was zijn nieuwe album aan het promoten op het Bijlmerplein. Het Pop-up podium was the place to be en naast zijn nieuwe album liet hij ook nog een clip zien die hij samen met Def Rhymz gemaakt had. Al zijn laatste nummers zijn erg persoonlijk en brengen de verbinding met zijn familie in beeld. Hij stelt zich kwetsbaar op en weet me te raken. Echt een fijne gast!
Daarnaast was ik dinsdag bij de presentatie van het kookboek van Rhagenie Bhawanie (een van mijn ex-studenten). Zij geeft recepten voor de Surinaams-Hindoestaanse keuken en haar boek heet: Madam Jeanette Tijdens de boek presentatie kon je heerlijke barra’s eten en na afloop at ik bij de Surinamer in de Warmoesstraat (Kam-Yin)een heerlijke roti.
Vrijdag presenteerde twee studenten van mij hun kleding collectie: Make peace, not war, bij Trust in de reguliersbreestraat. De afgelopen 20 weken hadden ze keihard gewerkt en deze presentatie was de slagroom op de taart.
Anita en ik zagen in deze regenachtige week ook nog twee films. Skunk en Treasure. Skunk kijkt terug op het leven van een jongen die verwaarloosd door zijn ouders in een opvanghuis terecht komt en in Treasure zien we Stephen Fry schitteren als Poolse Jood, die samen met zijn dochter teruggaat naar Auschwitz.
10 juni is mijn moeder 90 geworden. We vierden het de 9e in de tuin van de vergulde eenhoorn met circa 30 gasten. Zelf was ze niet helemaal in haar beste doen, maar goed genoeg om van de aandacht te genieten. Haar 3 broers en zus waren er ook. Mijn moeder is nu de oudste, maar de rest volgt op geringe afstand. Verder 5 kinderen, de nodige kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen. Een mooie troep. Het zonnetje scheen uitbundig en we konden ook nog een potje petanque spelen. Hieronder zie je een tableau de troupe:
Vandaag onderweg naar een stage locatie in het westelijk havengebied aangereden door een brommer. In de middle of nowhere wordt ik aangereden! Ik zie de brommer van links aankomen en denk dat hij zal stoppen, maar nee hij rijdt door en kan mij niet meer ontwijken en rijdt me omver. Ik val zacht in het gras en sta geschrokken op. Achter me zie ik twee agenten aankomen lopen. De berijder van de brommer stamelt: “mijn remmen doen het niet”. Gelukkig kan ik nog lopen en heb ik niets gebroken. Ik vraag de agenten of ik verder mag gaan. Ik heb geconstateerd dat mijn fiets in orde is en dat slechts mijn stuur licht is aangetikt, maar dat kan rechtgezet worden. De agent noteert mijn paspoort gegevens en de andere agent deelt de bestuurder van de brommer mee dat hij een boete krijgt van 130 euro. Ik verwijder me van de plaats des onheils en laat de agenten hun gang gaan. Mooi dat ze toevallig ter plekke waren.
Als ik op de stage locatie aangekomen ben voor een rondleiding in de verffabriek ben ik een beetje in shock. Het aantal ongelukken in mijn leven zijn op een paar handen te tellen. Op de fiets ben ik een keer over de kop geslagen, met de auto ben ik vier keer bij een ongeluk betrokken geweest (blikschade) en verder ben ik drie keer getuige geweest van een fiets/brommer ongeluk, waarvan een met fatale afloop. Ik realiseer me dat ik weer geluk heb gehad en trakteer mezelf op een heerlijke milkshake.
