Martin Haring

Op aanraden van Anita dit boek gelezen. Ik werd vooral getroffen door de onaangename mannelijke hoofdpersoon die zich niet kon verzoenen met het leven en vooral aan het vechten was tegen de dood. Op jonge leeftijd (4 jaar) had hij zijn zusje van 7 jaar verloren en zij was voor hem een moederfiguur. Hier is hij nooit echt overheen gekomen en in zijn vrouw zocht hij de nieuwe moeder. Hier kon zij echter niet aan voldoen en terwijl zij aan haar carrière werkte groeiden de twee echtgenoten langzaam, maar zeker, uit elkaar. Dit proces wordt goed beschreven en de lering die uit deze situatie gehaald wordt is helder.

Hieronder de samenvatting vanuit ChatGPT:

In Beladen huis beschrijft Christien Brinkgreve het proces van rouw en zelfreflectie na het overlijden van haar man. Terwijl ze hun gezamenlijke huis opruimt, verkent ze kamer voor kamer de herinneringen en emoties die aan de verschillende ruimtes en objecten verbonden zijn. Dit opruimproces symboliseert haar innerlijke reis om het verleden te begrijpen en haar relatie met haar man en zichzelf te herdefiniëren. (atlascontact.nl)

Het boek fungeert als een moedige memoir waarin Brinkgreve de ruimte onderzoekt die zij innam binnen haar relatie, gezin en de maatschappij. Ze reflecteert op thema’s zoals eenzaamheid, angst en de keuzes die uit liefde worden gemaakt. Door het fysieke loslaten van spullen verweeft ze materiële en psychische verwerking, wat inzicht biedt in de doorwerking van het verleden in het heden. (thema.nl)

Daarnaast analyseert Brinkgreve de genderdynamiek binnen haar huwelijk en hoe traditionele rolpatronen de gelijkwaardigheid in de liefde kunnen beïnvloeden. Ze onderzoekt hoe haar eigen carrière en de verwachtingen binnen haar relatie leidden tot spanningen en een gevoel van onderdrukking. Deze introspectie biedt een breder perspectief op de rol van vrouwen in relaties en de maatschappij. (headliner.nl)

Beladen huis is daarmee niet alleen een persoonlijk verhaal over verlies en rouw, maar ook een diepgaande analyse van liefde, genderrollen en zelfontdekking.

Vandaag las ik bovenstaand boek uit. Ik zag Lieke Marsman(35) afgelopen jaar op Lowlands, waar ze een stukje voorlas uit haar boekje over haar omgang met haar ziekte(kanker). Inmiddels is duidelijk dat de uitzaaiingen dusdanig zijn dat ze niet lang meer te leven heeft. In de afgelopen jaren veranderde haar kijk op het geloof en op buitenaardse wezens. Het is heel boeiend om haar zoektocht mee te maken en geconfronteerd te worden met haar ontdekkingen. Het geeft mij weer stof tot nadenken over de manier waarop ik met deze zaken omga.

Hieronder de zaken die chatgpt ophaalde over haar boek:

In “Op een andere planeet kunnen ze me redden” verkent Lieke Marsman hoe haar confrontatie met de dood haar kijk op het leven heeft veranderd. Ze raakt geïnteresseerd in onderwerpen zoals God, ufo’s, kwantummechanica en christelijke denkers. Het boek combineert filosofische essays met dagboekfragmenten die haar persoonlijke ervaringen en gedachten over sterfelijkheid beschrijven. Centraal staat het idee dat sterven met hoop, hoe onrealistisch ook, te verkiezen is boven een leven zonder hoop.(thema.nl)

Marsman, die eerder bekendheid verwierf met haar poëzie en romans, zoals “Het tegenovergestelde van een mens”, staat bekend om haar vermogen om persoonlijke ervaringen te verweven met bredere filosofische en maatschappelijke thema’s. (allesoverboekenenschrijvers.nl)