De film over het leven van Robbie Williams. Ik heb er echt van genoten. De rol van Williams wordt “gespeeld” door een chimpansee, maar dat is uiterst vermakelijk. De IMDB score van de film is 7,7 en zelf zou ik de film 4 sterren geven. Mooi hoe de verhouding tussen Robbie, zijn vader, moeder en oma door de film heen wordt uitgewerkt. Het is een echte tearjerker. Ik pinkte op het einde een traantje weg.
Deze maand door alle ellende weinig films gezien. Nesjomme was heel indrukwekkend met al die oude beelden uit WOII. Echt de moeite waard. Monsieur Aznavour viel me erg mee. Ik wist niks van de man en heb nu een goede indruk gekregen. A real pain viel een beetje tegen. Ik had er veel van verwacht, maar de film liep niet echt lekker.
De afgelopen twee dagen was ik op de Eemhof met zo’n 200 collegae van de opleiding commerciële economie van de HvA. We deelden de ontwikkelingen van het nieuwe onderwijsprogramma, aten en drinken met elkaar en lieten ons inspireren door Wilco Verdoold een collega van ons die zich gespecialiseerd heeft op het gebied van AI. Maandag avond speelde ik met een paar collega’s weer eens een potje klaverjas (kraken) en dat was echt kikken. In mijn jeugd speelde ik dit spelletje regelmatig, maar de laatste jaren kwam het er maar niet van. Het was voor mij echt genieten. De speech van Wilco heeft me erg geïnspireerd en ik ga de komende tijd aan de slag met AI! Maandagochtend en dinsdagmiddag pakte ik de fiets en genoot van de buitenlucht. De ellende van de afgelopen weken liet ik achter in het sub-tropisch zwemparadijs.
Prachtig concert uitgevoerd door een kwintet vrienden onder begeleiding van Vincent Bijlo. Vincent vertelde over zijn opa en overgrootvader, die de beurs van Berlage gebouwd heeft en werd daarbij muzikaal ondersteund door een cellist, 3 violisten en een pianist. Zij speelden vooral stukken van Brahms en vulden de verhalen en gedichten die door Vincent Bijlo werden voorgelezen aan. We kwamen zo veel te weten van hoe eind van de 19e en begin 20e eeuw het er aan toeging bij de familie Berlage en genoten tussendoor van de mooie muziek.
Na het overlijden van mijn moeder stortte ik fysiek in. Ik kreeg koorts en begon hevig te hoesten. Na haar begrafenis leek het de goede kant op te gaan. Ik ging naar het ziekenhuis om zonneschade weg te laten halen en liep het ziekenhuis uit met een serie hechtingen in mijn gezicht. Vervolgens kreeg ik een kloppende pijn bij mijn gebit en bleek een wortelkanaal ontstoken. Paracetamol en een antibiotica kuurtje moesten me verder helpen. Vandaag liet ik de hechtingen uit mijn gezicht verwijderen en ging naar de tandarts voor een kanaalbehandeling. De kies kon echter niet gered worden en zodoende liet ik hem trekken. Dat was een heftige ervaring! Gelukkig zakte de pijn na een paar uur en zit ik nu rustig op de bank dit verslag te tikken. Ik hoop dat dit het keerpunt is voor een duurzaam herstel!
The miracle, innuendo en made in heaven waren de laatste albums eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Freddy maakte nog een prachtig album met Montserrat Caballe en overleed op 24 november 1991 op 45 jarige leeftijd. Hij was nog zeer productief in zijn laatste jaren en schreef o.a. don’t try so hard, wat zo’n beetje mijn lijflied is geworden. Heerlijk om deze albums weer te beluisteren en de bijbehorende geschiedenis te lezen. Naast de ziekte van Freddy, waren het ook zware jaren voor Brian May waarin hij zijn vader verloor en scheidde van zijn vrouw.
Lize Spit schreef dit boek, wat onder andere handelt over haar suikerziekte. Heel jong kreeg ze hier mee te maken en dat drukte een zware stempel op haar leven. Daarnaast was ze gezegend met twee alcohol verslaafde ouders en de mix voor een ongelukkige jeugd is daar. Ze schrijft hoe ze als gezin met elkaar omgaan en hoe de scheiding van haar ouders en de kanker van haar moeder een verdere wissel op haar leven trokken. Het is niet echt een vrolijk boek. Ik werd vooral kwaad op haar ouders en verdrietig over de manier waarop ze met elkaar communiceerden.
Ook dit jaar even wezen kijken bij Alex in paradiso, Het was weer de moeite waard om binnen te stappen. We hebben circa zes koren bekeken. Het popkoor Switch (zie filmpje) was het meest energiek in mijn ogen. Het Prisma koor was weer het meest aandoenlijke koor van deze sessie. Mensen met een lichamelijke en geestelijke beperking stonden op het podium te genieten en zongen liedjes als: mijn opa en dingadong. De emotie was voelbaar!
Deze week bij Tonia en Marcelino een tweedaagse reiki cursus gedaan. In Bussum bij Healingspace ben ik met twee voeten op de grond gaan staan en heb me verbonden met 18 cursisten en via de aarde met duizenden voorvaderen. Ik ben behandeld door de aanwezige cursisten en heb mezelf behandeld door mijn twee handen te bewegen over mijn lichaam van het kruin chakra naar het onderbuik chakra. Dit ga ik nu de komende maanden elke dag doen, zodat ik mijn lichaam bevrijd van elke mogelijke onderdrukking en de energie vrijelijk kan stromen. Het waren twee mooie dagen daar in Bussum!
Ik houd de pilaren onder de Zeeburgbrug bij het Amsterdam-Rijn kanaal al jaren in de gaten. Om de zoveel tijd verandert de graffiti. Ik leg de nieuwe kunstwerken steeds vast. De dame met de kip en de beeltenis van een paarse man zijn de laatste aanwinsten.
