Dertig jaar geleden, 1982, heel Nederland zit weer tot zijn nek in het ijs. De Bannetocht wordt weer gereden en ik haal mijn eerste medaille voor 60 kilometer schaatsen.
In de jaren daarna doe ik de tocht nog verschillende malen, met als hoogtepunt een 30km rondgang met mijn 10 jarige dochter Tamar in 1997. Dit weekend gaan we weer het ijs op.Als ik vijftien jaar terugkijk herinner ik me nog goed hoe die kleine meid bij de eerste de beste brug frontaal met haar hoofd tegen de brug botste en helemaal onderuitging. Ze huilde het uit, maar na een paar troostende worden van haar pappa krabbelde ze weer op en zorgde er voor dat ze diep bukte bij alle kleine bruggetjes waar we onderdoor moesten. Ze reed de 30 km uit en toonde dat ze beschikte over doorzettingsvermogen. Dit is nog steeds haar kracht nu ze uitgegroeid is tot een druistige twintiger. Geef Tamar een opdracht en ze bijt zich vast, al moet ze wellicht huilend en schreeuwend de finish bereiken. Morgen gaan we weer Waterland in en ik zie er naar uit om met mijn kleine meid de kou en het ijs te trotseren!
Voor ondernemers ook weer een mooi weekend om het hoofd leeg te maken en de natuur te trotseren, immers “Work hard, rest hard and play hard“