De laatste jaren laten we de studenten van de minor management van creativiteit en innovatie een voetnoot bij het leven schrijven. Vandaag had ik weer 125 voetnoten op mijn bordje liggen en heb ik met veel plezier de verhalen gelezen. Het is een voorrecht om als docent deze verhalen te mogen lezen, vooral daar waar studenten zich kwetsbaar opstellen en je een kijkje geven in hun eigen wereld.
Eenzaamheid, verveling door Corona, discriminatie, je opa of oma verliezen, afscheid nemen van een huisdier, op straat lastig gevallen worden, onzeker of je wel goed genoeg bent, stress, verkeerde vrienden, dankbaarheid voor je situatie, ziek worden van Corona, tot over je oren verliefd zijn, een gebroken hart aan elkaar plakken, slapeloosheid, zingevingsvragen, een wandeling in het park met oma, respect voor je ouders, helden verering, dromen, de dood,…
Alles wat het leven de moeite waard maakt, ingewikkeld maakt, vervelend doet zijn en gewoon het leven kwam voorbij. Veel emotie, af en toe een traantje en ook regelmatig een lach op mijn gezicht. Ik ben trots op deze jonge mensen, alhoewel ik ze echt nog niet goed ken en sommige alleen maar via het beeldscherm gezien heb.
Ik ben geboren en getogen in Amsterdam Slotervaart en eindig deze blogpost graag met een citaat uit een voetnoot van een van de studenten die nu in deze buurt woont: “ Ik ben NIET onderdrukt! Het zijn van een moslima hoort bij mijn identiteit. Bij mijn identiteit als Nederlander én Marokkaan. Het dragen van de hijab, het hebben van een tweede nationaliteit maakt mij niet anders… niet anders dan de rest. Het maakt mij een geboren en getogen Amsterdammer uit Amsterdam Nieuw-West.”
Op het instagram account van de minor zullen de komende weken diverse voetnoten gepubliceerd worden: www.instagram.com/minorcreativiteit