Dit weekend was Mia bij ons aan het logeren. Heerlijk om als opa de zorg voor je kleinkind af en toe op te mogen nemen. Mooi ook om te zien hoe ze verbaal elke keer weer groeit en steeds betere zinnen vormt en verbanden weet te leggen. Zondagochtend met haar wezen fietsen en onderweg een ijsvogel op een paaltje zien zitten.
Ook even gebeld met mijn moeder. Waar Mia verbaal de wereld aan het verkennen is, gaat mijn moeder steeds verder achteruit en begint ze wartaal uit te slaan. Vannacht was ze om 6:00 bij de buren in haar hofje langsgegaan met kopjes thee. Ze was er van overtuigd dat het Turkse nieuwjaar was begonnen en dat ze mee moest helpen de feestvreugde te vergroten.
In de loop van de ochtend kreeg ik deze berichten door van de buren en uitten ze hun zorgen. Verleden week was ik met mijn moeder wezen kijken naar een kamer in het verzorgingshuis de Schutse. Nu mijn moeder ‘snachts de buurt onveilig gaat maken, zullen we snel maatregelen moeten gaan treffen.
Vanavond spreek ik mijn broers en zus weer om over vervolgstappen na te denken. Toen ik mijn moeder gebeld had, stonden er tranen in mijn ogen. Ik was een beetje in de war. Aan de ene kant genoot ik volop van mijn kleinkind en aan de andere kant zag ik mijn moeder zienderogen achteruit gaan. De ijsvogel had het paaltje allang verlaten.
