Had gisteren een gesprek met de persoon die mijn moeder 11 jaar geleden 45.000 euro had weten af te troggelen. Ik zat, samen met mijn broer Tom, aan tafel met deze persoon (wiens naam ik hier niet mag noemen) en zijn advocaat. 11 jaar geleden lagen Tom en ik in een hinderlaag om hem in zijn kladden te vatten en te overhandigen aan de politie (citizen arrest). We hadden de politie op de hoogte gebracht van ons voornemen en zij stonden klaar om de persoon in kwestie van ons over te nemen. Helaas voor ons kwam persoon X niet op dagen en moesten we onverrichter zake huiswaarts keren.
In datzelfde jaar (2009) spraken we diverse malen af met persoon X en telkens kwam hij niet opdagen of belde hij vlak voor de afgesproken tijd af. Ook nu hadden Tom en ik het idee dat we voor niks zouden afzakken naar de plaats van de afspraak. Maar in de afgelopen 11 jaar was er in ieder geval een ding veranderd. Persoon X was aanwezig op de plek waar we hadden afgesproken.
De reden van het gesprek was dat X mij, via zijn advocaat, gevraagd had om de laster over hem ,die ik via mijn weblog verspreidde, van het internet te verwijderen. Daartoe was ik bereid mits hij persoonlijk aan mij zou bekennen dat hij geld van mijn moeder geleend had onder valse voorwendselen.
Na een gesprek van twee uur, gaf hij eindelijk toe dat hij inderdaad mijn moeder had voorgelogen en het geld niet gebruikt had voor de kwesties die hij aan mijn moeder (via een tussenpersoon) had voorgelegd.
In de tijd voorafgaande aan deze bekentenis werd de schuld bij de stroman (tussenpersoon) gelegd of was het de psychose die er voor gezorgd had dat X wartaal had uitgeslagen.
X vertelde dat hij inmiddels een drie jarig traject had afgelegd en dat de behandelende instantie hem rijp achtte om weer in de maatschappij terug te keren. De gemeente Amsterdam begeleid X in de zoektocht naar werk, maar de stukjes die ik over X op mijn blog had geplaatst kwamen telkens weer oppoppen als zijn naam werd ingetikt bij een zoekmachine. Zijn kans op werk werd hierdoor verkleind.
Ik legde X en zijn advocaat uit dat ik de stukjes juist geplaatst had om te voorkomen dat anderen slachtoffer zouden worden van zijn praktijken. Zij verzekerden mij dat X niet meer zou terugvallen in dit gedrag, want hij was inmiddels weer on speaking terms met zijn familie (die hij ook voor een paar ton had opgelicht) en dat moest voor mij en mijn broer toch wel een signaal zijn dat het goed zat.
X heeft inmiddels een sociale huurwoning van de gemeente Amsterdam toegewezen gekregen, zijn studieschuld is kwijtgescholden en hij krijgt een uitkering. Je zou kunnen zeggen, het gaat hem voor de wind. X drukte ons wel op het hart dat hij nog steeds erg lijdt onder de fouten die hij gemaakt heeft in het verleden en dat het nooit zijn intentie geweest was onze moeder pijn te doen.
Terwijl ik deze informatie aan het verwerken was vanochtend las ik in het boek Superba van Ilja Leonard Pfeijffer de volgende passage, waarin Ilja door een Italiaanse dakloze gewezen wordt op het rechtssysteem in Nederland: “Jij komt uit het Noorden, Ilja. Daar is zoveel regen dat de velden groen zijn en de rozen gratis bloeien aan hun struiken. Daar is gratis geld voor iedereen die zich inschrijft aan het loket. Daar krijg je een schone woning toegewezen in een veilige wijk aan de rand van grazig grasland en er zijn windmolens, kaasboerderijen en pannenkoekenhuisjes en na een tijdje mag je je Mercedes afhalen aan het loket. Is het zo of is het niet zo?’”
Het gesprek met X eindigde dus met de bekentenis dat hij mijn moeder heeft opgelicht. We moesten er echter wel twee uur aan trekken om deze bekentenis boven tafel te krijgen. We hebben X en zijn advocaat gemeld dat we de belastende stukken van het internet zullen verwijderen, maar dat we er een hard hoofd in hebben dat X in de toekomst niet weer zal vervallen in zijn oude gedrag.
Voor mij is de zaak nu rond en zing ik met Leonard Cohen “ And I just don’t care what happens next
Looks like freedom but it feels like death
It’s something in between, I guess
It’s closing time”
