Wat heeft een 63 jarige onderwijs medewerker te zoeken op het Lowlands festival?

Sinds 1996 ga ik elk jaar weer naar de flevopolder om me daar in augustus onder te dompelen in het lowlandsfestival. Vanaf 1998 gaat mijn zoon (inmiddels 39) mee en vanaf 2004 is ook mijn dochter (inmiddels 37) van de partij. Dit is gelijk de eerste reden waarom ik naar Biddinghuizen afreis. Met je kinderen samen naar muziek luisteren, in een tentje slapen, nasi eten, bier drinken en af en toe een trekje nemen van een weed sigaretje zorgt voor onderlinge binding.

Daarnaast vergeten de meeste mensen dat Lowlands niet alleen om muziek draait, maar dat je er naar lezingen van de school of life kunt luisteren, een film kunt kijken, van theater en dans kunt genieten en schrijvers kunt ontmoeten. Ook de science afdeling van Lowlands wordt jaarlijks groter. Mede geïnspireerd door Jim Jansen Reden nummer twee.

In 1996 liepen er circa 30.000 mensen op de Lowlands rond (kaartje 140 gulden). Anno 2023 zijn dat er circa 55.000 (kaartje 350 euro). Ik hoor vaak dat dit een reden voor mensen is om af te haken. In al die jaren dat ik op het terrein rondloop heb ik echter nog nooit een vechtpartij meegemaakt, dus ondanks de massa is het een vreedzame bedoening. Ik praat er met Jan en alleman en kom vaak collega’s of (ex) studenten tegen. Dit jaar sprak ik o.a. met Merel Sluiter en Robin Speekenbrink . Met Merel had ik het over haar jaren bij de #hva We hadden het over het belang van empatisch vermogen op de werkvloer en een goede relatie met je collegae. Echt leuk om haar hier zomaar in het wild te ontmoeten! Met Robin (42) had ik afgesproken een biertje te gaan drinken bij de Bravo (tent op Lowlands), het was zijn eerste keer op dit festival en hij was tussen 2002 en 2005 student bij mij op het instituut voor information engineering (indertijd onder aanvoering van Cor de Ruiter). We hadden het over onze mooie jaren op deze unieke opleiding en haalden goede herinneringen op. Mooi om te voelen dat er in die tijd een unieke band was opgebouwd, mede door de pioniers fase van deze opleiding en de onorthodoxe aanpak van Cor. Reden nummer drie.

Reden nummer vier is natuurlijk de mooie muziek ervaringen die je opdoet. Ik werd dit jaar vooral verrast door het optreden van Heilung en M83. Met dochter stond/zat ik bij S10 en Froukje. Met zoon zag ik de jeugd van tegenwoordig opstijgen tot grote hoogte. Verder noem ik nog Sophie Straat, Notting but thieves, eee gee en Tamino.

Dit jaar fietste ik door de polder naar Biddinghuizen en maakte ik in het weekend 80.000 stappen, zat ik 3x in de sauna en deed ik mee met een yoga sessie. Ik stond veel, kocht drie door auteurs gesigneerde boeken en kreeg een beetje last van mijn onderrug. Er zit nu echter een tevreden mens op de bank!

Lowlands 2023

Morgen fiets ik naar Lowlands (Biddinghuizen) en ga ik voor de circa 25ste keer naar het festival. Elke keer weer word ik daar heel gelukkig van. Mijn zoon (39) en dochter (36) gaan ook weer mee. Jonathan gaat al mee vanaf zijn 14e en Tamar was 20 toen ze voor het eerst het festival bezocht. Voor mij is het een mooie manier om mijn kinderen in een andere omgeving te zien en samen te genieten van de cultuur die Lowland te bieden heeft.

Mijn vrouw blijft het weekend thuis, zij vindt het allemaal veel te massaal. Ik lijk goed in de massa te gedijen. Voor mij zijn concerten vaak een soort van erediensten, odes aan de muziek. Ik zie deze Lowlands dan ook erg uit naar het optreden van Florence and the machine. Zij is een van die muzikanten die in staat zijn om het publiek mee te nemen en te ontroeren. The dog days are over is nummer dat ik graag meezing. Ik laat me ook graag verrassen door een van de vele bands die ik eigenlijk helemaal niet ken. Een band als Heilung met muziek geïnspireerd op de tijd van de Noormannen maakt mij erg nieuwsgierig. Al vele malen heb ik me op Lowlands laten verrassen en vaak uit onverwachte hoek werd ik geraakt door muziek die recht uit het hart leek te komen.

Naast de bands is er op het terrein zoveel anders te beleven en ook het sociale gedeelte van het festival trekt mij zeer. Je raakt met Jan en Alleman aan de praat en deelt met elkaar de liefde voor muziek. Ik ben niet echt een dans type, de nacht eindigt voor mij vaak in de Echo waar ik samen met het Lowlands publiek geniet van een mooie film. Zondagnacht eindig ik het festival met de heruitgave van Ghost dog the way of the samurai. Een prachtige film met Forest Whitaker. Maandag fiets ik weer rustig naar huis.

Mauerpark

Dit weekend stond in het teken van mijn bezoek aan de Bearpitkaraoke van Berlijn. Een voorspoedig reis zorgde er voor dat ik reeds om 13 uur in Berlijn was op zondag. Even inchecken bij mijn hotel en afzakken naar het park. Rond 15 uur was Joe er met zijn geluidsinstallatie en kon het feest beginnen. Het werd een gedenkwaardige middag met veel mooie optredens en covers van Queen, Radiohead, ABBA, Britney Spears, Prince, Elton John, Kate Bush, en nog veel meer. Zelf had ik bedacht California Dreaming te gaan zingen en zowaar kreeg ik de gelegenheid om mijn kunstje te doen.

California Dreaming
Een compilatie van de hele middag

Daarna heb ik tot 19:30 uur zitten te genieten van de diverse optredens en weer terug gelopen naar mijn hotel, de volgende ochtend om 6:20 op de trein gestapt en rond 15 uur stond ik weer in Amsterdam op het station. Tijdens de reis en de dag had ik genoeg ruimte om de dag te overdenken en te besluiten om te stoppen met het vullen van mijn instagram account over de karaoke. Tijdens mijn aanwezigheid bij de karaoke, ontving ik van Joe (de organisator van het evenement) signalen dat hij mijn bemoeienis met zijn zaken niet echt op prijs stelde. Toen ik hem begroette zei hij “ mind your own business” en terwijl ik aan het zingen was zei hij tegen een paar meiden die mij aan het filmen waren: “ this guy is a stalker”. Hij had denk ik niet het idee dat deze opmerking opgenomen zou worden, maar helaas was dit wel het geval.

Ik kan niet helemaal inschatten wat er precies gebeurd is, maar ik vermoed dat er op 28 mei iets fout was gegaan waardoor hij voor niks naar het park was gekomen. Ik had op mijn account gemeld dat ik contact had opgenomen met de stadsdeelraad van Berlijn en dat ze hem een vergunning hadden verleend per 28 mei (volgens de ambtenaar). Blijkbaar was dit niet het geval en moest hij huiswaarts keren. Ik weet niet wat er precies gebeurd is en Joe wilde er verder niet over praten. Ik was wel geschrokken en had absoluut niet de intentie gehad dat dit zou gebeuren, hij was echter boos. Hij heeft met wel laten zingen, waar ik blij mee was. Het Instagram account is inmiddels verwijderd, ik ben weer wat wijzer geworden en zal dit jaar niet meer naar het park afzakken. Wie weet levert 2024 nieuwe kansen op…

Concert Anouk

In Utrecht trad Anouk op tijdens het Central park festival. Ik was er samen met mijn dochter Tamar. We zagen Anouk samen voor het eerst in Vredenburg begin deze eeuw of eind vorige eeuw en daarna gingen we bijna elk jaar wel een keertje. Zo hebben we Anouk gezien in Ahoy, de Ziggodome, GelreDome, Lowlands en diverse 5 mei festivals. Eigenlijk heeft zij ons nooit teleurgesteld, we gingen altijd weer met een goed gevoel naar huis.

Ook deze keer ging ze gedurende een uur helemaal los. Af en toe even uitpuffen en zeggen “ ik ben eigenlijk te oud voor deze shit”. Maar wel gewoon leveren en zichzelf helemaal geven. Het is echt mooi als een artiest dit elke keer weer doet. Het nummer Lost is Tamar’s favorite. Je kunt het hieronder beluisteren.

K’sChoice en Coetzee

Deze week op cultureel gebied me tegoed gedaan aan Sam Bettens en J.M.Coetzee. Ik had Sam al horen zingen in Heerlen, maar toen was het me niet opgevallen hoeveel het bereik van zijn stem achteruit was gegaan. Hier in het Paard in Den Haag kon ik er echter niet omheen, de stem was een aantal octaven lager, toch wist hij de zaal voor zich te winnen en had hij niets van zijn charme verloren. Het was een mooi concert.

De Pool van Coetzee was even andere koek dan de laatste skilift van John Irving. Binnen een paar uur was de Pool van kop tot staart gelezen. Een apart liefdesverhaal met veel onuitgesproken zinnen. Ik wist niet wat ik er van vinden moest, het boek liet me achter met een onbestemd gevoel. Wat was hier gebeurd? Afijn, voor een paar uur leesplezier in ieder geval de moeite waard.

Pentatonix, Tommy en de Betuwe

Deze week stond in het teken van het prachtige concert van de pentatonix in AFAS-live, de uitvoering van de rockopera Tommy in de vioolkist in Hilversum en een weekendje fietsen met mijn broer Michel in de Betuwe.

Pinball wizard

Vrijdagochtend om 8:00 uur zat ik op het Muiderpoort station en naast me zat Karin de Boer haar tekst door te lezen. Ik keek een beetje mee en zag het woord vibrations staan. Ik vroeg haar of ze soms bezig was het lied God vibrations van de beach boys te bestuderen. Nee, ze was bezig met het laatste nummer uit de rock opera Tommy, I’m a sensation. Ze vertelde dat ze dit weekend de rockopera vijf keer zou gaan uitvoeren. Ik werd meteen enthousiast, aangezien ik in mijn jeugd de dubbel-lp van the who volledig grijs gedraaid had en de rockopera grotendeels uit mijn hoofd mee kan zingen. Ik ging echter het weekend met mijn broer Michel fietsen en wandelen in de Betuwe, dus de rockopera zou lastig worden. We hadden in de trein richting Hilversum een geanimeerd gesprek over de opera en zingen in het algemeen. In Naarden-Bussum stapte ik uit, op weg naar mijn kleinkinderen en aangezien mijn vrouw Anita enthousiast reageerde op mijn verhaal kochten we voor zondagavond kaartjes en genoten we van de rockopera.

Zaterdag en zondag fietste en wandelde in met mijn broer Michel door de Betuwe in de buurt van Dodewaard en genoten we van de prachtige natuur aldaar. Bloeiende meidoorn, in optima forma. Buizerds, ooievaars, torenvalken, fluitenkruid, boterbloemen en nog veel meer. Tijdens onze wandeling door de uiterwaarden kwamen we langs een aantal ondergelopen stukken, waar het stikte van de karpers. Echt prachtig om dit leven van nabij te aanschouwen!

Shallow van de Pentatonix

Deze week waren Anita en ik ook bij een concert van de Pentatonix in AFAS-live. Echt een genot voor oor en oog. Prachtige acapella koortjes van eigen en bekende nummers!

The Jayhawks live en de blue Caftan in de movies

Deze week was ik aanwezig bij een optreden van een van mijn favoriete bands thé Jayhawks. Ze komen niet echt regelmatig naar Nederland en ik was dan ook in mijn nopjes. Ze zijn al sinds de jaren 90 actief en hebben een aantal mooie albums gemaakt. Ik heb genoten van hun mooie meerstemmige songs.

Deze week was ik ook in de nieuwe movies. Ik keek naar: the blue caftan. Een prachtige verstilde film over de verhouding tussen twee mannen en een vrouw in een kleine kledingzaak in Marokko. Heel mooi gemaakt.

Sterren in de nacht

Afgelopen zondag trad Marjolein Meijers op in de nieuwe KHL ter nagedachtenis aan Jan Rot. Ze vertolkte o.a. mijn favoriete Jan Rot hertaling: sterren in de nacht (starry, starry night van Don McClean). Ze deed dit echt prachtig!