Ik stond deze week ook in Paradiso te genieten van het optreden van de pretenders onder aanvoering van Chrissie Hynde (73). Ik had ze dit jaar ook al op de zandvlakte van Werchter zien optreden, maar dat was toch wel een heel andere belevenis als hier in onze Nederlandse poptempel. Ze gaven een strakke show en lieten zien dat ze nog steeds hun mannetje staan.
Vrijdag in de Ziggodome om de integrale uitvoering van de albums revolver en sergeant Pepper mee te maken. Het klonk allemaal prachtig, maar voelde toch ietwat steriel aan. Je merkt dat je met een coverband te maken hebt en niet the real deal.
Prachtig optreden van Elbow in Carré gisteren. Frontman Guy Garvey is een aimabel mens en weet de zaal om zijn vingers te winden. We zingen van harte mee met o.a. Lippy kids en Grounds for Divorce. Sinds 2009 volg ik de band en heb ze inmiddels denk ik wel al 6 keer zien optreden. Carré is altijd wel iets speciaals en dat was ook goed te voelen. Ik had een prachtige avond en velen met mij.
Zondag 1 september zong ik dit nummer van Pink FLoyd in het Mauerpark. Ik droeg het op aan een vriendin van me uit Charkiv. Ze was in Berlijn aanwezig tijdens de uitvoering van het nummer en ik was ontzettend blij om haar weer te zien. Na de karaoke hoorde ik van haar dat ze zwanger is. Heel dapper om in deze tijd van oorlog deze stap te maken!
Aan het eind van de dag vertrok ik weer met de trein naar Amsterdam, waar ik maandag 2 september arriveerde. Ik had een mooie zondag gehad!
Deze week de laatste vakantie activiteiten uitgevoerd. Met de kleinkinderen wezen zwemmen, de trein bezocht en de speeltuin verkend. In Paradiso genoten van Travis en samen met Anita naar Bloemendaal geweest om in Caprera het optreden van Cat Power bij te wonen. Voorafgaande aan het optreden van Cat Power heerlijk slibtongetjes gegeten bij restaurant nieuw Vreeburg. We zaten langs de straat in de schaduw en genoten van de heerlijke temperatuur en de uitstekende bediening.
Het vloog weer om. Het Lowlands festival ligt alweer drie dagen achter ons en ik heb weer erg genoten! Op donderdag heb ik heerlijk door de polder gefietst en heb ik me samen met mijn zoon Jonathan op de glammping geïnstalleerd. ‘‘s avonds keken we naar Ajax-Panathinaikos (op de IPhone) en genoten van de 17 strafschoppen aan het einde van de wedstrijd.
Vrijdag, zaterdag en zondag struinden we over het terrein en liepen van alfa naar bravo en van Heineken naar India. Vrijdag viel er wat regen, maar de rest van het weekend was het schitterend weer. Wat mij betreft was Spinvis het beste, maar in sommige lijstjes komt deze act niet eens voor. Op zondag zat ik op een stoeltje voor de Lima te luisteren naar de Vlaamse dames van BLUAI en deze samenzang kon mij zeer bekoren. Verder was ik bij Air, the Sugababes, het noord Nederlands orkest, sticks, Nas, Froukje en Roxane van Iperen.
Soms lag ik in het water naar de muziek uit de alfa te luisteren, elke dag ging ik naar de sauna, zaterdag had ik een intensieve yoga sessie en ik was ook te vinden in het ohlala laantje, waar dit jaar de sekszusjes de scepter zwaaiden. Zij hadden een uitgebalanceerd programma met workshops over masturberen, vrijen en nog veel meer. Ik maakte van klei een voorstelling van iets wat ik op seksueel gebied erg opwindend vind, de video artieste maakte daarvan een stopmotion filmpje en ik werd geïnterviewd over mijn inspiratie.
Zondagavond voor het optreden van Nas werd dit filmpje aan het publiek getoond (circa 10.000 mensen). Mijn kinderen stonden ook in het publiek en moesten erg lachen. Ook een hoogtepunt van deze Lowlands editie!
Vandaag de laatste voorbereidingen getroffen voor mijn reis naar Biddinghuizen. Ik ga fietsen vanaf Weesp (60 km). Batterij E-bike opladen. Fietshelm opgezocht en klaar voor gebruik gemaakt. Eieren met spek gebakken. Waterflesje gevuld. Regencape mee. Wandelschoenen ingepakt.Shirts, handdoeken en toiletspullen. Rugzakje voor op het terrein. Route naar Glammcamp bepaald. Naar de kapper voor een korte coupe.
De bijlage bij de Volkskrant doorgelezen voor diverse tips, maar ter plekke gaan we wel zien hoe het loopt. Het enige wat ik echt niet wil missen is Spinvis. Ik zie uit naar de nieuwe indeling van het terrein en vind het weer leuk om samen met mijn zoon in een tent te slapen. Zie uit naar het feestje!
Leo Oldenburger schreef een boek over Hennie en ik las het. Ik ben al jaren fan en heb hem vaak zien optreden, solo, met doe maar en met de vreemde kostgangers. Samen met Jonathan stond ik aan het begin van dit millennium in Paradiso tegen het podium aangedrukt en konden we zijn zweet opvangen. Veel van zijn nummers kwamen bij me binnen. Het nummer Lieske, over zijn moeder, is een van mijn favorieten. Leven met een zeven is ook op mijn lijf geschreven. Het boek motiveert me weer om deze vakantie veel van zijn oeuvre te gaan beluisteren.
Afgelopen zondag was ik samen met Annemarie afgezakt naar Werchter. We zouden om 22:30 uur de Foo Fighters gaan zien. Rond 17 uur arriveerden we op het terrein van het festival en we rustten wat uit op een kleedje in de zon. Werchter is een zandvlakte en kent een aantal basic faciliteiten. In 2016 waren Annemarie en ik hier ook en toen was het een blubberpoel waar je zonder laarzen niet terecht kon. Nu was het gelukkig droog, maar ik realiseerde me meteen weer waarom ik zo graag naar het Lowlands festival ga. De faciliteiten daar zijn veel beter en de variatie aan cultuur evenementen veel groter.
Maar we waren er voor de mannen van Dave Grohl. Bij het optreden van Royal Blood gingen we het voorvak in en van 19:30 tot 22:30 uur zaten we tegen het hek tot de Foo Fighters begonnen. Het was het wachten meer dan waard! De jongens speelden de sterren van de hemel en wij genoten met volle teugen. Rond 01:00 uur verlieten we het terrein en ik was om 04:15 weer thuis in Amsterdam. Om 6:45 uur stapte ik op de fiets richting Naarden. Aida begroette me om 8:00 uur met een intense glimlach.
afgelopen dagen 2 concerten bezocht. Bruce Springsteen in het Goffertpark te Nijmegen en Sheryl Crow in Paradiso. Bij Bruce moest ik denken aan 1999 toen ik hem voor het eerst zag in de Gelredome. Sheryl zag ik voor het eerst in 1995 op een festival in Halfweg, als voorprogramma van Joe Cocker (rip). In 1995 schreef Journaliste Hester Carvalho voor de NRC een stuk over het optreden van Sheryl Crow. Ik had haar daar eerder over gesproken en hoe toevallig, lopen we elkaar tegen het lijf in Paradiso. Zij dacht al dat ik er ook zou zijn. Grappig toch!
Het optreden van the boss was geweldig, ik stond in the golden circle (stiekem naar binnen gesneakt) en kon alles van dichtbij meemaken. Zijn begeleidingsband is super en de batterij blazers zorgen voor een mooie omlijsting van zijn songs. Ik moest ook terugdenken aan eind jaren 90 toen ik met mijn zoon Jonathan in het Goffertpark stond voor Aerosmith. We waren heel vroeg gegaan en stonden helemaal vooraan. Ik herinner me nog het massieve basgeluid bij Jannie got a gun, waarbij we bijna omver geblazen werden.
Cheryl was heel relax en blij om in Europa te zijn. In Amerika ging het niet zoals ze wenste. Ze begon relaxt maar kwam steeds beter op stoom. Heerlijk om alle nummers letterlijk te kunnen meezingen!
