Pan’s Labyrinth krijgt overal lovende recenties, vandaar dat Anita en ik de tocht naar de bios gemaakt hebben om deze film te aanschouwen. Zelf ben ik een groot liefhebber van wat je wellicht het magisch realisme mag noemen. Films(boeken) als lord of the rings, the lion the witch and the wardrobe,amelie, the x-men, enz… passen bij mijn belevingswereld. Ook Pan’s labyrinth past helemaal in deze traditie en er waren dan ook hele mooie momenten in de film. De vrouwelijke hoofdpersoon(een kind) overtuigde in mijn ogen echter niet. Het einde waarbij de Christelijke opofferingsgezindheid(wie zijn leven inzet voor een ander…) geroemd werd, was dan ook een beetje ongeloofwaardig. Desalniettemin een onderhoudende film.
