Afgelopen dagen opgepast op mijn kleinkinderen. Naar de bios met ze geweest (peppa pig), naar zwemles met Mia, gezellig geluncht bij Beetje Bijzonder en natuurlijk met de bakfiets door Naarden gecrosst. Pannenkoeken gebakken en toneelstukjes gespeeld, kortom het hele opa en oma reservoir uit de kast getrokken. Tegen 19 uur de kids naar bed gedaan en dan nog even uitpuffen op de bank en samen een filmpje gekeken. Om 7 uur in de morgen waren de kleinkinderen weer present en komen ze nog lekker even bij opa en oma in bed liggen. Het is nog donker en opa moet een verhaaltje vertellen over een eenhoorn. Afijn, ik begin: “de eenhoorn staat in de stal en moet poepen…”, vanaf dat moment is er geen houden meer aan, de kleinkinderen schateren het uit en hun aanstekelijke lach zorgt er voor dat opa en oma ook niet meer bijkomen van het lachen. Wat een beetje poep al niet kan doen. De volgende ochtend kruipen ze weer in bed en moet opa opnieuw een verhaal vertellen over een paard dat gaat poepen. Het lukt echter niet om het moment van een dag daarvoor terug te halen en zo kijken we terug op een oppasweekend met een unieke lachsalvo.
