Een hoofd vol macaroni

In dit laatste boek van Madelief krijgt ze verkering met Tom. Ze doet mee met de jongens en raakt betrokken bij de gevechten die ze hebben met jongens uit een andere buurt. Door dit boek werd ik weer teruggeworpen naar eind jaren zestig. In deze tijd had ik zelf mijn eigen bende en vochten we met kinderen van andere scholen. Dit vechten ging met houten en plastic zwaarden, maar was heel vriendschappelijk. Leuk hoe Guus Kuijer de sfeer weet te schetsen en de tijdgeest schildert. Ik ben bang dat heden ten dage dit soort situaties steeds minder voor komen. Ook hier heeft de introductie van tv en smartphone een hoop veranderd.

Vandaag meer dan 5000 stappen gezet en in de sauna bij het Amsterdamse bos een paar baantjes gezwommen. Het gaat de goede kant op!

Dit bericht is geplaatst in Boeken, persoonlijk. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *