Vandaag weer wat kronkels van Simon Carmiggelt gelezen, geïllustreerd door Dick Matena. In een van deze kronkels introduceert Carmiggelt het woord epibreren. Een woord bedacht door ambtenaren om de burger van het kastje naar de muur te sturen en de persoon in kwestie vertwijfeld achter te laten.
In de huidige 1,5 meter samenleving lukt deze truc niet meer en krijgen we ingewikkelde zaken voorgeschoteld door een premier die vertaald wordt door een doventolk. In klare taal probeert hij u en mij te overtuigen dat we voorlopig nog even de broekriem aan moeten trekken.
Ik baal ontzettend van de situatie en vooral van het feit dat we voorlopig geen concert of festival zullen mogen bijwonen. Ik troost me maar met de gedachte dat we wellicht over een maand wel weer terecht kunnen bij de Duke of Tokyo om op gepaste afstand een lied voor elkaar te zingen. Maar wellicht is dat een gedachtenkronkel.
