Vandaag las ik bovenstaand boek uit. Ik zag Lieke Marsman(35) afgelopen jaar op Lowlands, waar ze een stukje voorlas uit haar boekje over haar omgang met haar ziekte(kanker). Inmiddels is duidelijk dat de uitzaaiingen dusdanig zijn dat ze niet lang meer te leven heeft. In de afgelopen jaren veranderde haar kijk op het geloof en op buitenaardse wezens. Het is heel boeiend om haar zoektocht mee te maken en geconfronteerd te worden met haar ontdekkingen. Het geeft mij weer stof tot nadenken over de manier waarop ik met deze zaken omga.

Hieronder de zaken die chatgpt ophaalde over haar boek:

In “Op een andere planeet kunnen ze me redden” verkent Lieke Marsman hoe haar confrontatie met de dood haar kijk op het leven heeft veranderd. Ze raakt geïnteresseerd in onderwerpen zoals God, ufo’s, kwantummechanica en christelijke denkers. Het boek combineert filosofische essays met dagboekfragmenten die haar persoonlijke ervaringen en gedachten over sterfelijkheid beschrijven. Centraal staat het idee dat sterven met hoop, hoe onrealistisch ook, te verkiezen is boven een leven zonder hoop.(thema.nl)

Marsman, die eerder bekendheid verwierf met haar poëzie en romans, zoals “Het tegenovergestelde van een mens”, staat bekend om haar vermogen om persoonlijke ervaringen te verweven met bredere filosofische en maatschappelijke thema’s. (allesoverboekenenschrijvers.nl)

Lize Spit schreef dit boek, wat onder andere handelt over haar suikerziekte. Heel jong kreeg ze hier mee te maken en dat drukte een zware stempel op haar leven. Daarnaast was ze gezegend met twee alcohol verslaafde ouders en de mix voor een ongelukkige jeugd is daar. Ze schrijft hoe ze als gezin met elkaar omgaan en hoe de scheiding van haar ouders en de kanker van haar moeder een verdere wissel op haar leven trokken. Het is niet echt een vrolijk boek. Ik werd vooral kwaad op haar ouders en verdrietig over de manier waarop ze met elkaar communiceerden.

Tweede boek van Marian Donner, dat ik las. Dit keer een boek met korte verhalen. Veel verhalen gebaseerd op de omgang met haar kind. Deze jongen houdt er mooie gewoontes op na en wordt daardoor vaak niet begrepen door zijn levensgenootjes. Hij ziet onzichtbare muren en staat in contact met de multisphere. Een term die ik kende van de spidermanfilms, maar ook van vele boeken van Stephen King. Zogenaamde parallelle werelden waar van alles gebeurde en waar naar toe je kon ontsnappen. Gelukkig werd hij ondergebracht bij een juf die zich in deze uitstapjes kon verplaatsen, maar die op het punt stond het onderwijs te verlaten. Zelf zie ik ook met lede ogen aan hoe dromerige creatieve kinderen op de basisschool gedrild worden en zich dienen aan te passen aan de status quo. Mijn kleindochter Aida behoort tot die types en ik hoop dat ik haar dit jaar kan helpen om zich niet volledig te conformeren.
Marian is tevens kritisch t.o.v. het zelfhulp systeem waar we als volwassenen ons toe moeten verhouden. Ze zegt hierover zeer zinnige dingen en is kritisch naar de manier waarop de jeugd zich conformeert aan de sociale media. Wat mij betreft een must read!

Opnieuw deze roman van Maarten’t Hart over het huwelijk met veel plezier gelezen. Alhoewel ik niks heb met Bach en al die andere componisten die in deze roman de revue passeren, blijft het boek boeien tot het eind. De worsteling die de hoofdfiguur heeft met het intense verlangen naar het vrouwelijke geslacht wordt op een heel beeldende manier onder woorden gebracht. De roman is heel vermakelijk en geeft een helder inzicht in de dillema’s die zich voordoen op het levenspad van een getrouwde man.

Vandaag las ik dit boek van Ernst-Jan Pfauth uit. Ik volg Ernst-Jan al zo’n 15 jaar, ben geabonneerd op zijn nieuwsbrief en hij heeft een paar keer een gastcollege gegeven aan mijn studenten. Vaak zagen we elkaar ook even op Lowlands. Het dankboek en het persoonlijk manifest kende ik al. Ik zag op tegen het lezen van dit boek, omdat ik vreesde dat dit een van de zovele zelfhulpboeken zou worden.

Ernst-Jan heeft mij echter aangenaam verrast! De vormgeving en de opmaak van het boek maken het zeer leesbaar. De kapstok van het vliegwiel zorgt er voor dat alles logisch in elkaar valt en de voorbeelden die hij aanhaalt zijn goed navolgbaar en navoelbaar. Ik kreeg even jeuk van gelukmakers en gelukkrakers, maar ook deze termen doen geen afbreuk aan de inhoud van de boodschap. Nergens is Ernst-Jan drammerig, maar hij is wel duidelijk en als ervaringsdeskundige geeft hij goede tips en leeft hij met je mee. Als je bewuster wilt omgaan met de kostbare tijd die je gegeven is op deze aardkloot, dan is dit boek een aanrader!