Dylan, Brutalist en captain America

Deze week 3 films gezien in de bioscoop. De meeste indruk maakte de film the brutalist. Deze meer dan 3 uur durende film gaat over een Joodse architect die na de 2e wereldoorlog vanuit Hongarije naar Amerika verhuisd. Hij wordt daar uiteindelijk herenigd met zijn vrouw en zus. In Amerika bouwt hij een gigantisch gebouw, gebaseerd op zijn belevenissen in Auschwitz. Tijdens de bouw gebeurd er van alles en worden we geconfronteerd met anti-semitisme en racisme. De film boeide mij van het begin tot het einde en het bouwwerk deed me sterk denken aan het Joods museum in Berlijn.

A complete unknown behandelt de eerste jaren van het leven van Bob Dylan en doet dat op zeer overtuigende wijze. Ik heb genoten van de beelden en songs. Opnieuw een aansporing om me weer opnieuw te gaan verdiepen in het werk van deze geweldige artiest.

Voor de nieuwe captain America film ging ik met Rinke naar Pathé de munt en maakten de film mee in 3D en op stoelen die voortdurend stonden te schudden als er rake klappen werden uitgedeeld. Het was een once in a lifetime experience!

Roodhapje en Nosferatu

Dit weekend zag ik de film Nosferatu en met mijn kleinkind Mia ging ik naar de voorstelling van het gezelschap van de Holland Opera getiteld: Roodhapje. Nosferatu is het klassieke verhaal over de vampier uit Transylvanie die zijn bruid komt opeisen. Daniel Dafoe speelt de rol van wetenschapper in deze film. Ik had al meerdere versies van dit verhaal gezien, maar deze versie was zeer overtuigend. Echt spannend! De voorstelling van Roodhapje was ook spannend, maar goed te behappen voor een kind van 6. Er werd met veel uithalen gezongen, maar het verhaal zat goed in elkaar en Mia kon de stappen die er gemaakt werden op het toneel goed volgen. Het leek veel op het inspiratie spel dat de kinderen zelf ook uitvoeren, veel onverwachte wendingen en mogelijke onmogelijkheden. Echt goed gedaan!

Better man

De film over het leven van Robbie Williams. Ik heb er echt van genoten. De rol van Williams wordt “gespeeld” door een chimpansee, maar dat is uiterst vermakelijk. De IMDB score van de film is 7,7 en zelf zou ik de film 4 sterren geven. Mooi hoe de verhouding tussen Robbie, zijn vader, moeder en oma door de film heen wordt uitgewerkt. Het is een echte tearjerker. Ik pinkte op het einde een traantje weg.

Films januari

Deze maand door alle ellende weinig films gezien. Nesjomme was heel indrukwekkend met al die oude beelden uit WOII. Echt de moeite waard. Monsieur Aznavour viel me erg mee. Ik wist niks van de man en heb nu een goede indruk gekregen. A real pain viel een beetje tegen. Ik had er veel van verwacht, maar de film liep niet echt lekker.

Films december

Deze maand 8 films gezien. Megalopolis viel tegen. Kon niet goed in de vibe van de film komen. Babygirl van Halina Reijn was echt de moeite waard, net als de Room next door en de black box diaries. Met mijn dochter Tamar ging ik naar de Gremlins (1984). In haar jeugd hadden we deze film grijs gedraaid, maar ik kon mij er weinig van herinneren. Het bleek een Steven Spielberg film, maar de film kon lang niet het niveau van E.T. of Batteries not included halen. Toch was het leuk om hier naar te kijken, mede door het briefje uit de jaren negentig dat Tamar schreef over ons filmbezoek indertijd(zie foto).

9 Dingen die ik het meest waardeerde in 2024

Geïnspireerd door de nieuwsbrief van Ernst-Jan Pfauth maakte ik deze opsomming:

  • Dit jaar heb ik vanaf januari t/m juli elke maandag opgetrokken met mijn 3 jarige kleinkind Aida. Deze dagen hebben ons dichterbij elkaar gebracht. Voor mij was het elke keer weer een feestje om door dit enthousiaste kind ontvangen te worden! Vanaf september gaat ze als 4 jarige naar de basisschool en zie ik haar en haar zus Mia van 6 elke maandagmiddag na school.
  • Sinds het overlijden van mijn vader in november 2016 bezoek ik elke woensdag mijn moeder. Dit jaar is ze 90 geworden en je merkt dat de slijtage toeslaat. We hebben een prachtig feestje gehad op haar verjaardag, 10 juni van dit jaar. Ze is nog steeds helder, maar af en toe ziet ze dingen die wij niet waarnemen.
  • Dit jaar was het 10 jaar geleden dat ik voor het eerst optrad in het Mauerpark in Berlijn, bij de bearpitkaraoke van Gareth Lennon(Joe Hachiban). Dit jaar ben ik er weer 4 zondagen geweest en heb 6 liederen mogen zingen. Met mijn broer Michel heb ik de pianoman gezongen. Ik kan het iedereen aanraden om deze happening mee te maken!
  • Ik las dit jaar 42 boeken. Een van mijn intenties was elke week een boek. Ik kwam er aardig in de buurt. De volgende boeken kan ik iedereen aanraden: De Bolle Gogh van Jaap Cohen, het mes van Salman Rushdie, Demon Copperhead van Barbara Kingsolver, 7 dieren bijten terug van Frank Westerman en orbital van Samantha Harvey. Dit laatste boek won de booker prize en verhaalt over het leven van kosmonauten, zij weet je zo mee te nemen dat je een beetje in de huid kruipt van deze mensen en een interessante kijk krijgt op het leven op aarde.
  • Ik zag dit jaar circa 60 films en maakte voor Cineville een top 5:

De film outrun maakte eigenlijk het meeste indruk op mij. Het gaat om het gevecht tegen een alcoholverslaving. Deze strijd wordt op een dusdanige manier in beeld gebracht dat je met de hoofdpersoon kunt meeleven. Echt indrukwekkend!

  • In zijn nieuwsbrief schrijft Ernst-Jan over zijn boek: intentioneel leven. Ik volg hem al zo’n vijftien jaar en we kwamen elkaar regelmatig tegen op Lowlands en bij TNW. Zijn interesse in zelfhulpboeken was mij al bekend en Ernst-Jan heeft zijn visie een paar keer met mijn studenten gedeeld. Zelf ben ik opgegroeid met het Christus principe en heb me op jonge leeftijd daarin verdiept. Onbaatzuchtige liefde en gemeenschapszin staan daarbij centraal. Aan het begin van de 21e eeuw heb ik me verdiept in de 7 habits van Covey en rond 2010 werd ik geïnspireerd door Guus Kuijer’s boek: hoe wordt ik gelukkig. Dit jaar heb ik de stappen doorlopen die in het boek het présence proces van Michael Brown worden uiteengezet. Al met al ben ik in de loop der tijd steeds beter in balans gekomen, een gezonde geest in een gezond lichaam. Elk jaar leer ik nog dingen bij.
  • Een van mijn inspiratiebronnen is het Lowlands festival, sinds 1996 ga ik hier naar toe en mijn kinderen, inmiddels 38 en 41 jaar, gaan nog steeds met mij mee. Op het Lowlands terrein doe ik elk jaar weer nieuwe inspiratie op door te genieten van boekbesprekingen, films en muziek. Elk jaar leg ik ook weer contacten met nieuwe mensen. Dit jaar kwam ik Tonia Wong Chung tegen op Lowlands bij een tantra sessie die zij hier belegde. Door een boek van haar te lezen en haar te volgen op Instagram kwam ik dit jaar in een zweethut terecht. Deze sessie zal ik niet licht vergeten en heeft mijn interesse in Reiki aangewakkerd.
  • Qua documentaires werd ik dit jaar het meest aangegrepen door de documentaire over de westbank: no other land In deze documentaire zien we een Palestijnse en een Israëlische jongeman samen optrekken en worden de verschrikkingen in beeld gebracht van de politiek die Israël ten uitvoer brengt t.o.v. de Palestijnen. Door het kijken naar deze film wordt je met je neus op de feiten gedrukt en krijg je weerzin tegen de manier waarop het Israëlische leger omgaat met de Palestijnen die al jaren in dit land wonen.
  • Ik ben er alweer een paar jaar mee bezig, maar doe het steeds weer met meer plezier: zwemmen in open water. Ik heb dit jaar het aantal zwemkilometers aan de borneokade verdubbeld van 20 km naar 40 km en hoop ook in 2025 van deze gezonde bezigheid te blijven genieten.
Mijn zwemomgeving
  • Tot slot mag ik niet vergeten mijn podcast te vermelden. In het kader van mijn jubileum (40 jaar in het onderwijs) interviewde ik vier ex-studenten: Noëlle van de Bergh(hva), Tom van Bokhoven(hva), Andy Vrijhoef (Augustinus College) en Isabelle de Groot(hva). In 2025 wil ik nog zeker 5 nieuwe namen aan dit lijstje toevoegen: https://podcasts.apple.com/nl/podcast/mmci-podcast-studenten-hva/id1562907602

Het smelt

Boek van Lize Spits en film van Veerle Baetens. Heftig verhaal over puber die verkracht wordt door leeftijdsgenoten en moeite heeft om dit te verwerken, mede door beperkte beschikbaarheid van de ouders. Geweldig plot en zeer spannend verhaal. Echt even slikken af en toe.

Cast van het smelt

Films november

November was weer een mooie filmmaand. Ik zag 6 films. Het meest genoten heb ik van Heretic en the outrun. Heretic gaat over geloof en ongeloof. Hugh Grant test twee Mormonen meisjes op hun kennis van de bijbel en stelt ze voor een aantal ingrijpende dilemma’s. De film zit ongelooflijk goed in elkaar! The devil is in the details!
Een andere must see is the outrun. We lopen in deze film mee met een jonge vrouw met een alcohol probleem. Ze is opgegroeid op een klein eiland aan de Schotse kust en doet haar best om aldaar af te kicken. Prachtige natuurbeelden en de sage over zeehonden maken het tot een intrigerende film.

Bird mag ik ook niet onvermeld laten. We maken kennis met het afvoerputje van de UK en vallen van de ene in de andere verbazing!

The best of Idfa

In de Rabo zaal zagen we de vier publiekslievelingen van IDFA. We gingen van Italië naar Afghanistan, naar Brazilië en tot slot naar Gaza.

Stuk voor stuk indrukwekkende documentaires, die je een inkijkje gaven in een wereld waar je normaliter niet in terecht komt. Hartverscheurende momenten en breekbare indrukken van echte mensen in soms uitzichtloze situaties, in beeld gebracht met veel inlevingsvermogen van de maker, die in sommige gevallen ook zeer betrokken was bij de situatie ter plekke. Het was echt de moeite waard.

Foto Rabozaal

films oktober

Een record maand wat films betreft. Ik zag 11 films. Twee keer gingen we naar Lee: een film over een vrouwelijke oorlogscorrespondent in WOII. Prachtige rol van Kate Winslet. Ook de nieuwe Joker film was een hoogtepunt. Joachim Phoenix is weer briljant. De film over het boek van alle dingen, gebaseerd op het boek van Guus Kuijer was ook een aangename belevenis. Mooie Filmmaand!