Deze morgen opgestaan met lichte pijn, de steek in de linkerzijde blijft, maar is niet zo gemeen meer. Ik vind het een mooie ontwikkeling. Ik blijf deze eerste kerstdag thuis en ga verder met het luisteren naar en lezen over het oeuvre van Boudewijn de Groot.
Gisteren stonden de eerste jaren centraal, 1964 tot en met 1966. Op die leeftijd luisterde ik nog niet bewust naar zijn liedjes, maar later heb ik ze vrijwel allemaal tot me genomen en kan ik veel nog letterlijk meezingen. Zijn mooist LP uit die tijd was picknick. Het was de tijd van Sergeant Pepper en dat zie en hoor je aan deze nummers. Boudewijn was een echte hippie in deze tijd. Leuk om te lezen hoe alle liedjes tot stand komen en wie er aan meewerken.
Lennart Nijgh schrijft veel van de teksten en laat zich op picknick mede inspireren door het drieluik van Jeroen Bosch: de tuin der lusten. De titels van de nummers sluiten hier naadloos op aan: Eva, Megaton en de tuin der lusten. Het kan niet anders of Boudewijn zijn grootste hit: Het land van maas en waal, is ook op dit schilderij geïnspireerd.
De hoes van de LP is een kunstwerk gemaakt door het kunstenaarsduo Simon en Marijke. In deze tijd werd er nog veel zorg besteed aan het artwork van een album. Voor wie daarin geïnteresseerd is draait er momenteel een hele mooie documentaire film over dit onderwerp: Squaring the circle van Anton Corbijn. Hierin wordt de geschiedenis behandeld van het ontstaan van albumhoezen van bands als Pink Floyd en Led Zeppelin. De artiesten achter Hipgnosis, het designbureau, staan centraal.
