Deze week stond een beetje in het teken van het bakken van een appeltaart. Mijn bazen op de HvA leek het leuk als we elkaar als collega’s zouden verrassen met een taart. Meestal vind ik dit soort opgelegde acties niks, maar deze keer was ik meteen enthousiast en van de 500 collega’s was ik de eerste die een andere collega met een taart verraste.
Ik weet dit, omdat men gevraagd had foto’s van het proces te plaatsen op een speciaal daarvoor ingerichte padlet van de HvA (helaas niet openbaar). Naast mijn foto’s prijken nu nog foto’s van twee andere collega’s die zich in het bakproces gestort hadden op deze site.
Wat zegt dit over mijn collega’s? Wellicht zijn het slow starters en zijn ze dit weekend aan het bakken geslagen en staat de site de volgende week vol met romantische plaatjes van collega’s die samen taart zitten te delen. Misschien houden ze allemaal niet van bakken en hebben ze zoiets van “ sodemieter op met je leuke acties, ik heb wel wat anders te doen!”. Het zou natuurlijk ook kunnen dat ze door de lockdown zo verlamd zijn geraakt en niet meer van hun Zoom schermen zijn weg te krijgen, angstig geworden om over straat te gaan en eventueel besmet te raken met, wie weet, het Engelse variant van het virus.
Ik ben het inmiddels helemaal zat! Deze week hebben we crocus-vakantie in het onderwijs en mogen we weer een weekje uitrusten, maar na deze week hoop ik toch dat onze bazen besluiten om dat lamme zooitje eens door elkaar te schudden en iedereen te sommeren naar School te komen en per 1 maart aan de slag te gaan met het geven van onderwijs aan overvolle klassen met dampende studenten die het inmiddels ook wel helemaal zat zijn. Ik vrees echter dat dit plannetje niet goed past in het principe van bestuurlijke hygiene en dat we de komende weken gewoon weer achter de geraniums zitten te zoomen.
