Ijspret

Deze week stond in het teken van de ijspret. Donderdagmiddag stond ik bij het Flevopark op het ijs, Vrijdagochtend met Marga en Cleem op de Oostvaardersplassen, zaterdag met Sander naar Waterland (Kinselmeer o.a.) en vandaag met Joon, Jet, Anita, Aida en Mia naar het Naardermeer. Daar stond ik weer eens samen met mijn zoon op het ijs en deed hij zijn best om de juiste slagen te maken. Ik hoop dat we in de toekomst samen nog vaker op het ijs zullen staan!

Eerst nog even met de fysiotherapeut checken of die het wel verantwoord vond om te gaan schaatsen na mijn recente hernia, maar die gaf aan dat alles met mate mogelijk was.

Ik heb me dus beperkt, maar vooral in Waterland had ik een geweldig wintersport gevoel, mede omdat ik nog een aardig stukje fietsen moest. Inmiddels doen al mijn beenspieren wel pijn en heb ik her en der een deukje opgelopen van de diverse valpartijen (het ijs was niet overal optimaal), maar een algemeen tevreden gevoel overheerst toch.

Mijn schaatscarrière gaat ver terug. Als zevenjarig jongetje stond ik al op het ijs van een slootje in Amsterdam Slotervaart en op de Middelbare school gingen we in de buurt van Ouderkerk schaatsen. Op de Pabo in de jaren tachtig kreeg ik echter de schaatskoorts te pakken. Ik kocht lage noren en als invaldocent in Zaandam maakte ik de nodige rondjes op het ijs.

In 1982 deed ik aldaar voor de eerste keer mee aan de bannetocht. Starten in Jisp en dan 60 km door het West-Friese landschap schaatsen. Ik zou deze tocht nog een aantal keren maken, waarvan 2x met mijn dochter Tamar. Een keer in 1999 en daarna in 2017. Deze keer niet met haar samen geschaatst. Mijn mooiste herinneringen die ik aan een schaatstocht met haar heb, gaan terug naar de jaren 90, waar ik met haar van Monnickendam naar Marken over de Gouwzee schaatsen. Een klein maar dapper meisje van 10-12 jaar dat door de gure wind in de slipstream van haar vader de kou trotseerde en op Marken genoot van een heerlijk kopje warme chocolademelk met een stukje appelgebak. Hollandser kan toch niet!

Dit bericht is geplaatst in Familie, persoonlijk. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *