Ben de komende weken bezig met het verwerken van mijn derde hernia (vorige in 2020 en 2017). Ik ken het klappen van de zweep, maar het valt elke keer weer tegen. Vanochtend met veel pijn en moeite opgestaan. Een snijdende pijn aan mijn linkerzijde doet de tranen in mij opkomen. Ik verman me en sta met veel moeite op. Loop naar de wc, strompel is een beter woord en doe mijn eerste plas van de dag. Met veel moeite sta ik weer op en kleed me aan. De pijn is bijna niet te dragen. In de keuken ga ik op mijn kruk zitten en buig voorover. Een nieuwe dag is begonnnen!
Ik ga er weer het beste van maken. Met pijnstilling ben ik al twee dagen geleden begonnen en vandaag begin ik met het doorlezen van het boek over de liedjes van Boudewijn de Groot. Een van mijn muzikale helden. Het boek start in 1964. Ik was toen nog een peuter en Boudewijn schrijft zijn eerste liederen samen met Lennaert Nijgh. Het lied Elegie Prenatale blijkt autobiografische elementen te bevatten, Boudewijn maakt Anneke Versteeg (een balletdanseres bij Scapino) zwanger en zal weldra met haar gaan trouwen. Op 27 december 1964 wordt Marcel de Groot geboren. Hij werkt in die dagen in het magazijn van de Bijenkorf te Amsterdam. In tegenstelling tot wat het liedje suggereert zijn de ouders van beide jongeren heel sportief en ondersteunen ze het jonge stel.
In het oeuvre boek worden alle liedjes van Boudewijn behandeld en van commentaar voorzien van hemzelf en de schrijver van het boek Peter Voskuil. Het geheel wordt natuurlijk verlevendigd met foto’s en op spotify draai ik een voor een de nummers die beschreven worden. Een heerlijke manier om de dag door te brengen.
Ik zal in de komende dagen mijn indrukken hier weergeven en verslag doen van de ontwikkelingen rondom mijn hernia.
