Vandaag mijn moeder herdacht. We waren met een groep van circa 100 man, familie, vrienden en andere belangstellenden. Mijn broers en zus spraken vanuit het hart en daardoor was er een positieve vibe. Onze kwetsbare opstelling sloeg over naar onze familieleden en vrienden. Ook de woorden van mijn zoon Jonathan(oudste kleinkind) en het gedicht van mijn broers dochter, Iris (jongste kleinkind) deden de harten smelten.
Daarnaast draaiden we mooie muziek en lieten een keur van foto’s de revue passeren. Alles combinerend maakte dat we een mooi beeld van onze moeder kregen, als een sociaal, vrolijk, en liefdevol mens. Ze kon niet stilzitten en kon het niet laten anderen een handje te helpen. Ik keerde moe en voldaan naar huis. Een periode is afgesloten.
Aan mijn lieve oma,
Ik wist me in jouw huis
Altijd gepast te plaatsen
Het bracht me rust
Bloemen in simpele vazen
Ik denk aan het grote trappenspel
Dat achter de gordijnen dwaalde
En je na feestelijk dineren
Routineus tevoorschijn haalde
Je gaf me koekjes en thee
Die ik gulzig verorberde
Met bungelende beentjes
Luisterde ik of vertelde
Het kleed, de klok, het krukje
Zo incomplex was het leven
Een appelkoek op een schotel
Al was het maar voor even
Oma jij hebt al je goedheid
Gegeven aan de wereld
Als een redder van allen
Dat is wat je had gewild
Ochtengymnastiek op de overloop
Thee met sinaasappelsap
Kunstwerkjes van puntenslijpsel
Dropjes in boterhamzak
Je bereidde dagelijks
Gemoedelijke harmonie
Als liefde en immense kracht
Leef je nu in mijn fantasie
Gedicht Iris