Vannacht is er weer voor miljoenen euro’s aan vuurwerk afgestoken. Zelf heb ik geen pennie uitgegeven, maar als jochie van 14 stak ik op de overgang van 1974 naar 1975 een hoop vuurwerk af en ik kan me dus ook inleven in de lol die heel veel jongens aan dit fenomeen beleven. Ik kocht van mijn zuurverdiende krantengeld de nodige bommen en granaten en mijn broers deden hetzelfde. Mijn vader kocht voor ons grote explosieven in op zijn werk, geïmporteerd uit Duitsland, meen ik me te herinneren en daarmee onderscheidde we ons van onze buurjongens. We schoten vuurpijltjes uit de hand op elkaar af en gooiden strijkers over en weer.
Dit jaar hadden we weer eens ruzie gehad met het echtpaar Kwak. Zij waren de enige gepensioneerden in ons hofje in Slotervaart. Door de jaren heen schoten we wel eens een bal bij de mensen in de tuin en met veel gekanker kregen we die bal dan terug. Het afgelopen jaar hadden ze een bal van ons doorgesneden en mijn broer Tom en ik vonden dat het payback time was. Het echtpaar stond in de slaapkamer naar het vuurwerk te kijken en voor dit raam was een klein balkonnetje. Wij kwamen op het lumineuze idee om de zwaarste van onze bommen bij hun op het balkon te gooien. Na een paar keer oefenen lukte het ons en met een gigantische explosie ontplofte het vuurwerk voor het gezicht van het niets vermoedende echtpaar. Wij gingen die nacht vrolijk verder met het afsteken van vuurwerk en eindigden onze oudejaarsavond met het zoeken naar vuurwerk dat niet afgegaan was. We deden dit 4 uur in de ochtend en aangezien het geregend had legden we ons gevonden vuurwerk thuis op de kachel om te drogen. In de loop van 1 januari zouden we dit dan gaan afsteken. Het is een wonder dat in al die jaren dat we dit deden nooit een stuk vuurwerk op de kachel ontploft is.
Afijn life goes on en wij speelden vrolijk verder in onze kerstvakantie. Mijn moeder werd echter gebeld door mevrouw Kwak, haar man had die avond een lichte hartaanval gekregen en de schuld werd in onze schoenen geschoven. We ontkenden natuurlijk in alle toonaarden, maar moesten toch van onze moeder naar de familie toe om onze verontschuldigingen te maken. Ergens die week belden we/of ik aan bij de familie en mocht ik binnen komen om mijn hoofd te buigen en verontschuldigingen aan te bieden.
Het is nooit meer goed gekomen tussen ons en de familie Kwak!
