Herman Koch heeft kanker en ik heb zijn boek over dit onderwerp gelezen. Het is een aangrijpend relaas over doktersbezoeken en hoop en wanhoop. De vader-zoon relatie komt heel sterk naar voren en dat is gelijk het mooiste van het boek. Herman deelt zijn sores met zijn zoon en schrijft daar openlijk over. De medische staf mag blijven! Verder leren we Herman kennen als reizende schrijver en komt zijn persoonlijke levensgeschiedenis aan de orde. Het boek leest als een trein.
Vandaag naar Naarden gefietst en weer 5000 stappen gezet. De uitstraling naar het linkerbeen is nog niet verdwenen. Maar ik hoop over twee weken pijnvrij te zijn.
