Eindelijk heeft hij de P.C.Hooft prijs toegekend gekregen. Ter gelegenheid daarvan las ik zijn autobiografie: Het roer kan nog zes maal om (1984) en het boek van Elsbeth Etty over zijn leven: Minnebrieven aan Maarten (2019). Elsbeth Etty eindigt haar boek met de opmerking dat het onbegrijpelijk is dat Maarten ‘t Hart nog steeds niet de P.C.Hooft prijs heeft gekregen. Vijf jaar later is het eindelijk zo ver.
In het boek van Elsbeth lees je over de complexe persoonlijkheid Maarten ‘t Hart. Regelmatig door zijn vader geslagen (mishandeld), een vrouw in een mannenlichaam, “misbruikt” door pedofiele orgelspelers en meerdere malen smoorverliefd op andere vrouwen. Toch inmiddels al weer 50 jaar getrouwd met Hanneke van den Muyzenberg. Hij heeft een aparte opvatting over liefde, degene die je liefhebt daag je uit en drijf je tegen je in het harnas. Psychologisch duidt je dit waarschijnlijk als een hechtingsprobleem, maar ik ben geen psycholoog.
Ondanks dit alles is Maarten ‘t Hart een bijzonder monter persoon en herken ik veel van mijzelf in hem. De extreme worsteling met het geloof heb ik niet doorgemaakt, maar ook ik heb er 20 jaar van mijn leven over gedaan om het geloof enigszins te kunnen duiden en het christusprincipe een plek in mijn leven te geven.
Door de jaren heen heb ik de meeste van zijn romans met veel plezier gelezen. De erkenning van zijn waarde voor de Nederlandse literatuur doet mij goed en geeft mij de motivatie om het komend jaar een aantal van zijn romans te herlezen.
