Op de valreep nog een film gezien. Materialist. Mooie film over matchmaking en liefde. L’attachement was ook echt de moeite waard, over hechting en verlies. De film van de onderwijzer besprak ik al eerder.

In het kader van de vakantie gingen we samen met Hans en RIekje naar het openluchtmuseum van Arnhem. Was heel leuk om hier rond te lopen en weer bij te praten. We beseffen onze bevoorrechte positie als pensionado”s in dit rijke land en zijn dankbaar voor onze kinderen en kleinkinderen.
Anita en ik liepen over het strand van Castricum naar Egmond en legden circa 12 km af. Dit was goed te doen. We hadden prachtig weer en het was heerlijk om langs de zee te wandelen en de frisse zeelucht te ervaren. Bij de ondergaande zon samen slibtongetjes gegeten aan het strand. Wat wil je nog meer? We waanden ons weer aan het strand van Thassos of Korfu, terwijl we toch gewoon in Nederland waren. Ook moest ik terugdenken aan de halve marathon van Egmond die ik hier in 2010 met Tamar aflegde. Mooie herinneringen!


De tweede keer dit jaar in het Mauerpark bij de bearpitkaraoke van Gareth Lennon (Joe Hachiban). Ik heb American pie en Paranoid gezongen. Het was weer een prachtige middag!
Een van mijn helden is overleden. Ik volg de Golden Earring al vanaf mijn 12e (1972). Ik memoreerde al eerder dat dit de eerste rockband was die ik live mocht meemaken (in Carré). George Kooymans kwam voor mij ook weer in beeld door de vreemde kostgangers, waarin hij een prominente rol vervulde. Ik zag hem nog 2x met Henny Vrienten en Boudewijn de Groot optreden (ook in Carré). Gisteren bekeek ik de documentaire over de drie mannen, die ter gelegenheid van Georges dood opnieuw werd uitgezonden. Prachtig om deze koningen van het Nederlands lied samen bezig te zien!
Op de opname hierboven zingt George het nummer touwtje uit de deur, met zijn onvervalste Haagse accent. R.I.P.
Deze maand nog geen films gezien in de bioscoop, maar deze film maakte alles in een keer goed. Het verhaal speelt zich eind 30er jaren af in Spanje. Eén atheïstische leraar introduceert Freinet onderwijs op het platteland en gaat met zijn kinderen boeken maken op een drukpers. De kinderen hebben nog nooit in het echt de zee gezien en hij beloofd ze een reisje naar de zee. Uiteindelijk krijgt hij alle ouders zover dat ze er mee instemmen dat hun kind mee mag. De leraar heeft ondertussen vijanden gemaakt door ruimdenkende ideeën te verspreiden in een door hem zelf samengestelde krant. Deze vijanden zijn militairen die onder het regime van Franco andersdenkende oppakten en vermoorden. Verspreid over Spanje liggen vele massagraven uit deze tijd en dit verhaal wordt verweven in het verhaal over de onderwijzer. Een verhaal met vele dimensies ontrafeld zich en ik kon het niet drooghouden gedurende de film. Zoveel diepere lagen werden op een subtiele manier aangesneden dat je niet anders dan vol verontwaardiging de zaal kon verlaten. Dit zijn de meesterwerken waarvoor je naar de bios gaat!
Dit boek van Martin Bril uit 2005 las ik deze week op het strand. Het was weer genieten als vanouds. Bril schrijft heel prettig over alledaagse bezigheden en weet de sfeer altijd goed weer te geven. Hij haalt af en toe zijn dochters er bij, maar met mate. Zijn column over rokjesdag blijft altijd weer leuk om te lezen. In Valencia waren er weinig rokjes te zien. Wel veel strings op het strand en soms hele mooi billen.

we zijn op bezoek bij Ger en vermaken ons prima in deze leuke stad. Ik heb onze wetenswaardigheden gedeeld op Polarsteps : Volg me op mijn reis ‘Valencia’ via https://www.polarsteps.com/MartinHaring/19650906-valencia?s=0a0a5aac-324e-414a-9579-39494aba52ef
Op het strand van Valencia las ik de nieuwe roman van Max Pam uit. Een mooi verhaal over een schaakgrootmeester die op een cruiseschip zijn laatste dagen vult met het spelen van simultaan partijen. Hij krijgt hiervoor goed betaald, maar moet wel af en toe een partijtje verliezen. Op een gegeven moment is er een andere grootmeester aan boord en moet hij een partij tegen deze persoon spelen, met allerlei leuke en minder leuke gevolgen. Een uitermate leuke roman waar associaties naar Max Eeuwe en Jan Hein Donner gemaakt worden. De dochter van Donner (Marian) komt ook nog terloops voorbij. In een ruk uitgelezen!

Vandaag naar Weert gereisd om Melissa Etheridge op te zien treden op Bospop. Na een voorspoedige reis kwam ik op het terrein aan en kon nog net getuige zijn van een optreden van Rowen Hèze
Om 20 uur ging Melissa van Start en ze maakte er een mooie show van met o.a. een drumsolo. Ze gooide haar drumstokje het publiek in en ik ving het op. Naast me stond een vrouw die alles mee kon zingen en ik heb haar het stokje als souveniertje gegeven. Het was een mooi optreden!

Armoede uitgelegd aan mensen met geld is een boek dat je vooroordelen over armoede flink door elkaar schud. Net als velen met mij heb ik het idee dat armoede met een beetje inzet en de tering naar de nering zetten bestreden kan worden. Tim ‘s Jongers laat zien dat dit vooroordeel op een grote misvatting gebaseerd is. Hij legt glashelder uit hoe ook hier weer intergenerationele omstandigheden een grote invloed hebben op armoede en dat het ontworstelen aan armoede geen kattepis is. Ik kreeg dit boek donderdag cadeau op mijn nieuwe basisschool die ook in een wijk staat waar lang niet iedereen aan meer of mindere armoede ontkomt. Het boek motiveert me nog meer om mijn ogen open te houden en daar waar mogelijk een steuntje in de rug te geven.
“Armoede uitgelegd aan mensen met geld” van Tijs (T.) Jongers is een indringend en toegankelijk boek waarin de auteur uitlegt wat armoede écht betekent — vooral voor mensen die er zelf geen ervaring mee hebben. Hieronder een korte samenvatting:
In Armoede uitgelegd aan mensen met geld legt Tijs Jongers, beleidsadviseur en ervaringsdeskundige, uit dat armoede niet alleen gaat over een gebrek aan geld, maar vooral over een tekort aan kansen, keuzes, rust en waardigheid. Hij maakt duidelijk dat veel beleid wordt gemaakt door mensen die zelf geen armoede kennen en daardoor niet begrijpen hoe verlammend het is om voortdurend te moeten overleven.
Het boek confronteert beleidsmakers, politici en andere “mensen met geld” met hun vaak goedbedoelde maar ineffectieve oplossingen. Jongers pleit voor meer menselijkheid in beleid: weg van wantrouwen, bureaucratie en systemen die mensen verder in de problemen helpen. Hij laat zien dat armoede structureel is en dat echte verandering begint bij het erkennen van ongelijkheid en het luisteren naar mensen die het zelf meemaken.